ตอนที่ 9 ผมชอบ
1599 Words
“เสียดายจัง ผมช้าไปแล้วหรอเนี่ย ผมน่าจะชวนพลอยให้เร็วกว่านี้”
ใบหน้าหล่อเหลาสลดลงอย่างน่าสงสาร จนพลอยชมพูอดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้าเพื่อนรักทั้งสอง ซึ่งสองสาวก็ต่างพยักหน้าพร้อมกัน เพราะทั้งสองคนก็เชียร์ริชาร์ดให้ได้คบกับเพื่อนรักจนออกนอกหน้ามาเป็นเทอมแล้วเหมือนกัน
“เอ่อ จริงๆ ฉันก็ไม่ได้มีนัดอะไรที่ไหนหรอกค่ะ แต่คืนนี้เราสามคนนัดกันไปปาร์ตี้ที่ห้องฉัน แล้วก็มีเพื่อนในคลาสอีกหลายคนจะตามไปสมทบ”
ริชาร์ดฉีกยิ้มอย่างยินดี ที่เธอไม่ได้ไปดินเนอร์กับหนุ่มที่ไหน และการที่เธอยังตัวติดกับเพื่อนๆ ผู้หญิงเหล่านี้ นั่นก็แปลว่าเธอยังไม่ได้มีใครที่คบหากันอย่างจริงจัง ซึ่งเท่ากับว่าเขาเองก็ยังมีหวังได้เป็นตัวเลือกของเธอ
คิดแล้วก็ขำตัวเอง ชายหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย มีเสน่ห์แพรวพราว เป็นที่ต้องการของสาวๆ ทั่วอเมริกาอย่างเขา ดันหมดท่าคอยตามขายขนมจีบให้ลูกสาวมาเฟียที่แทบไม่ชายตาแลเขานอกจากสถานะเพื่อนเลย
“ถ้าไม่รังเกียจ คุณจะตามไปสนุกกับพวกเราก็ได้”
“ได้สิครับ ผมไปแน่นอน คุณส่งที่อยู่ของคุณให้หน่อยนะครับ เดี๋ยวผมตามไป”
“ได้ค่ะ”
“งั้นขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันครับพลอย”
“เจอกันค่ะ”
เขาเดินห่างออกไปจากเธอแล้ว สองสาวเพื่อนรักจึงเอ่ยแซวเธอขึ้นมาทันที
“เดตแรก ที่คอนโด วู้วว น่าตื่นเต้นชะมัด”
ซาร่ายักคิ้วหลิ่วตาแล้วเอาไหล่ไปกระแซะพลอยชมพูหลายครั้ง จนเธอต้องยกมือขึ้นมาห้าม ก่อนที่เพื่อนรักอีกคนจะเอ่ยปากแซวอะไรขึ้นมาอีก เพราะรู้ว่าสองคนนี้คือแฟนคลับคอยตามเชียร์ริชาร์ดมาตลอด
“เดตอะไร ซาร่า อย่าเที่ยวพูดไป ก็แค่ปาร์ตี้ในกลุ่มเพื่อน”
พลอยชมพูเอ่ยปรามเพื่อนรัก ก่อนดวงตากลมโตจะเหลือบไปมองบอดี้การ์ดส่วนตัว ที่ยังคงมองมายังเธอด้วยใบหน้านิ่งๆ แววตาเรียบเฉยอ่านยาก ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาอีกตามเคย
“อ้าว ก็ริชาร์ดชวนแกไปเดต แต่แกดันติดนัดพวกฉันก่อน แกเลยชวนเขาไปเดตที่ห้องไง ฉันรู้ทันนะ”
ซาร่าเอ่ยแซวอีกครั้ง หวังให้เพื่อนรักเห็นความดี ความหล่อ และความเหมาะสมคู่ควรของเขา เพื่อที่เพื่อนสาวสุดที่รักจะได้ยอมลงจากคานเสียที เพราะตั้งแต่รู้จักสนิทสนมกันมา เธอเปลี่ยนคนรัก เปลี่ยนคู่นอน ไปหลายต่อหลายคน แต่คุณหนูพลอยชมพูก็ยังไม่ยอมชายตาแลใครเลย
“คืนนี้ไคล์จะอยู่ยังไงคะ ห้องข้างๆ เสียงของคู่รักข้าวใหม่ปลามัน อาจรบกวนคุณ ถ้าไม่รังเกียจก็มานอนห้องซาร่าได้นะคะ พร้อมต้อนรับเสมอ”
“มากไป ห้องข้างๆ จะรบกวนอะไร ชอบคิดแต่เรื่องใต้สะดือนะแก ใครเขาจะไวไฟเหมือนแก แล้วฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาด้วย”
“ย่ะ ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังเครซี่แกมากขนาดนั้น ถ้าเป็นฉันนะ ริชาร์ดตกถึงท้องนานละ”
“ทะลึ่ง นั่นมันแก ยัยซาร่า ไปเลย เลิกจับคู่วุ่นวาย แล้วไปเตรียมตัวสำหรับปาร์ตี้สุดเหวี่ยงคืนนี้ซะ”
“จ้า แล้วฉันจะคอยดู ว่าคืนนี้จะมีคนอดใจไหวไหม เผลอๆ ความใกล้ชิดในคืนที่มีแอลกอฮอล์ในกระแสเลือด อาจทำให้คุณหนูพลอยชมพูสปาร์คกับชายหนุ่มรูปหล่อทรงเสน่ห์อย่างริชาร์ดก็ได้ ใครจะไปรู้”
“บ้า”
สองสาวเดินแยกกลับขึ้นรถยนต์ส่วนตัวไปแล้ว แต่พลอยชมพูกับบอดี้การ์ดของเขา ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขา เพราะยังเดาความคิดของเขาไม่ถูก ว่าการที่เธอชวนเพื่อนผู้ชายที่แสดงออกว่ากำลังตามจีบเธออยู่คนนี้ไปที่ห้อง เขาจะรู้สึกยังไง จะทำอะไรให้เพื่อนของเธออึดอัดกับสายตาคมดุจ้องจับผิดนั้นไหม และที่สำคัญ จะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อไหม อันที่จริงเธอก็ไม่ได้กลัวอะไรนายหน้านิ่งคนนี้หรอก แต่ออกจะรำคาญเสียมากกว่า บอดี้การ์ดคนอื่นๆ มีแต่กลัวเธอ แต่เขาดันมีพ่อของเธอให้ท้าย นอกจากจะไม่เกรงกลัวเธอที่เป็นเจ้านายแล้ว ยังจะชอบวางอำนาจและออกคำสั่งในหลายๆ เรื่องอีกต่างหาก
“ไคล์ คืนนี้..”
เจ้านายสาวพูดตะกุกตะกักทันทีที่มองสบตากับดวงตาคมกริบดุดันคู่นั้น
“ผมทราบแล้วครับ”
“อืม แต่คุณอย่าไปฟังที่ยัยซาร่าพูดนะ ทุกคนก็เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น แล้วก็อย่าบ่นฉันด้วย วันนี้สอบมาเหนื่อยๆ ขอพักหนึ่งวัน”
“ผมก็ยังไม่ได้ว่าอะไร เรื่องการคบกับใครเป็นแฟน เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ คุณจะคบใครผมไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่าย แต่ถ้าคนๆ นั้นจะมาทำให้คุณตกอยู่ในอันตราย อันนั้นผมถึงจะเข้าไปยุ่ง แต่จะคบใครก็ดูให้มันดีๆ หน่อย ไม่ใช่ดูแค่ว่าหล่อ หรือรวยเท่านั้น”
“รู้แล้วน่า ฉันไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ อีกอย่าง อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อเด็ดขาด”
“ถ้าคุณยังปลอดภัย ผมก็ไม่จำเป็นต้องรายงานคุณพอล”
เขาหมายถึงความปลอดภัยจากผู้ชายหนุ่มหล่อคนนั้น ที่มันอาจจะล่วงเกินเธอ ก่อนที่เธอจะตกลงเป็นแฟนด้วย แต่ถ้าเธอชอบไอ้หมอนั่นแล้วตกลงเป็นแฟนกัน นั่นมันก็อีกเรื่อง เพราะเธอเองก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว การมีแฟน การนอนกับแฟน หรือใช้ชีวิตทดลองอยู่ก่อนแต่ง มันก็เป็นเรื่องธรรมดา และเขาเองก็ไม่ได้มีสิทธิ์อะไรเข้าไปห้าม
“กลับคอนโดกันเถอะ ป่านนี้แม่บ้านจัดห้องให้เสร็จแล้ว”
“ครับ”
ร่างบางเย้ายวนในชุดเดรสสั้นรัดรูปเกาะอกสีแดงเว้าลึกโชว์เนินอกอวบอิ่มของวัยสาว รองเท้าส้นสูงสีแดงสดยิ่งทำให้ดูเพรียวระหงน่าหลงใหล ใบหน้างดงามราวตุ๊กตาแต่งแต้มเครื่องสำอางราคาแพงยิ่งสวยงามสะกดทุกสายตา
“ขอโทษทีค่ะ ฉันออกมาต้อนรับช้า”
พลอยชมพูเอ่ยขอโทษแขกคนสุดท้ายที่เชิญมาร่วมงานปาร์ตี้ฉลองสอบเสร็จในวันนี้ เพราะเขามานั่งรอเธอร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่เธอยังแต่งตัวไม่เสร็จเสียที
“ผมมาก่อนเวลาต่างหากครับ ไม่ต้องคิดมากนะ”
คนหล่อส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้เธอ ปกติเธอก็ได้พูดคุยกับเขาบ้างในคลาสเรียน แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดกับเขาในอิริยาบถที่ผ่อนคลายนอกห้องเรียน
“จริงสิ ยังไม่มีใครมาเลย”
พลอยชมพูส่งยิ้มหวานให้เขา ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างขบขัน ทุกกิริยาอาการของสาวสวยกับหนุ่มหล่อที่เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก อยู่ในสายตาของบอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อที่กำลังจัดเตรียมเครื่องดื่มที่ชายหนุ่มรูปงามคนนี้นำมาสมทบด้วยนับสิบขวด
“ผมรู้มาว่าคุณชอบดื่มไวน์ เลยเอามาฝากนิดหน่อยครับ บอดี้การ์ดของคุณรับไปแช่เย็นให้แล้ว”
เธอหันไปมองยังบอดี้การ์ดของตัวเองที่กำลังนำขวดไวน์ชั้นดีออกมาจากตะกร้าเพื่อแช่ถังน้ำแข็งแล้วก็ต้องตาโต ไวน์พวกนี้ราคาแพงหูฉี่ ที่กะด้วยสายตานั่นร่วมสิบขวดได้ ริชาร์ดคนนี้สายเปย์สมฉายาที่เธอได้ยินจากสาวๆ ที่เคยเป็นคู่เดตของเขาพูดถึงจริงๆ
“ทำไมเอามาเยอะแยะแบบนี้คะ ปาร์ตี้เรามีคนมาร่วมสนุกกันแค่ไม่กี่คนเอง แถมทุกคนยังเอาเครื่องดื่มที่ตัวเองชอบติดไม้ติดมือกันมาด้วยอีกต่างหาก ไวน์พวกนั้น คุณเอากลับไปเถอะค่ะ ทิ้งไว้ขวดสองขวดก็พอ”
“ผมตั้งใจเอามาให้คุณครับ ดื่มไม่หมดวันนี้ก็เก็บเอาไว้ปาร์ตี้รอบต่อไปก็ได้ หวังว่าผมจะได้มาร่วมสนุกกับคุณและเพื่อนๆ อีก”
ดวงตาคมกริบสีฟ้ามีเสน่ห์จ้องมองสบตาเธออย่างไม่ลดละ เธอรู้มานานแล้วว่าเขาแอบมีใจให้เธอ เพราะเพื่อนๆ พยายามเป็นแม่สื่อแม่ชักให้หลายครั้ง แต่พอมาใกล้ชิดและสบตากับเขาตรงๆ ในบรรยากาศแบบนี้ ก็อดที่จะเขินไม่ได้เหมือนกัน ทั้งๆ ที่เธอเองก็ไม่ได้รู้สึกชอบเขามากไปกว่าเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้นเอง
“เอ่อ เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่เบื่อเสียก่อนนะคะ ปาร์ตี้เรามีผู้ชายแค่สามสี่คนเท่านั้นเอง ที่เหลือมีแต่ผู้หญิง”
“ผมไม่เบื่อหรอกครับ ผมชอบ”
คนสวยชะงักค้างกับคำพูดและสายตาของเขาที่สื่อออกมาอย่างชัดเจนว่าที่เขาชอบนี่ ไม่ได้ชอบงานปาร์ตี้ที่มีแต่ผู้หญิงแบบนี้ แต่สิ่งที่เขาชอบคือเจ้าของสถานที่อย่างเธอต่างหากล่ะ
“เอ่อ ได้ค่ะ คราวหน้าฉันจะชวนคุณอีกนะคะ”
“ขอบคุณมากครับ”
- Writer
