ไคเลอร์ประคองคนตัวเล็กให้นอนลงบนที่นอน แล้วลุกขึ้นมานั่ง สายตามองหาเสื้อผ้าของตนเองที่ตากอยู่ที่ราวอีกด้านของบ้าน แต่ไม่กล้าลุกเดินโทงๆ ออกจากผ้าห่มนี้ไป
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นไคล์ ทำไมนายกับน้องของฉันถึงมานอนกอดกันในสภาพแบบนี้”
พชรพยายามข่มอารมณ์ไม่พอใจ ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย แค่มองแวบแรกก็เดาได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะหนุ่มสาวที่นอนกอดกันกลมภายใต้ผ้าห่มผืนบางนี้ ไม่ได้มีเสื้อผ้าติดกายกันแม้แต่ชิ้นเดียว
“เอ่อ ผมขอโทษครับที่ทำคุณพลอยเสียหาย พอดีเราเปียกฝนทั้งตัว เลยมาหลบฝนที่นี่ แต่คุณพลอยเป็นไข้ เสื้อผ้าก็เปียก เราเลยต้องถอดเสื้อผ้าแล้วให้ความอบอุ่นกันแบบนี้ครับ”
พอลพยักหน้าเพราะเชื่อในคำพูดของชายหนุ่มรุ่นลูกที่เขาให้ความเมตตามาตั้งแต่เด็กๆ เพราะสถานการณ์ทุกอย่างมันก็บังคับให้ต้องทำแบบนั้นอยู่แล้ว นี่ขนาดถอดเสื้อผ้าที่เปียกกันออก ลูกสาวของเขายังป่วยขนาดนี้ ถ้าต้องทนหนาวในเสื้อผ้าเปียกช
