“จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”
ลูซิโอในชุดท่านเคานต์ยุคกลางกำลังยืนรินน้ำชาอยู่ในห้องครัว ชายหนุ่มกรอกเสียงผ่านสายโทรศัพท์โดยไม่ลืมแอบดูให้แน่ชัดว่าสุมิตรายังไม่ลงมาจากห้องนอน อีกฝ่ายหัวเราะเสียงแค่น ดูเหมือนอยากกระโดดถีบเขาสักทีสองทีให้หายเคือง
“การที่ฉันลางานที่บริษัทมาพักร้อนที่ประเทศไทยมันไม่ใช่ข้ออ้างที่แกจะจิกหัวใช้ฉันเลยนะลูซ แถมยังต้องวิ่งฝ่าดงปืนอีก แบบนี้ข้อตกลงเดิมของเรามันไม่พอแล้วว่ะ ฉันขอเกาะกลางทะเลของแกเป็นรางวัลเพิ่มแล้วกัน แค่เครื่องบินส่วนตัวลำใหม่จะไปพออะไร”
ลูซิโอหัวเราะเสียงห้าว เขาจิบชาขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง วันนี้อากาศดี เหมาะกับการออกไปขี่ม้าเหมือนกันแฮะ ถ้าแม่เนื้อนุ่มลงมาจากชั้นสองและเล่นละครฉากแรกกับเขาจบแล้ว ก็น่าพาไปขี่ม้าเล่นที่กลางทุ่งเสียหน่อย ก่อนจะพาเธอกลับเมืองไทยพรุ่งนี้
“พูดแบบนี้แปลว่าแผนสำเร็จ เอาสิ เดี๋ยวกลับอิตาลีฉันจะเซ็นโอนให้แก ว่าแต่คุณแม่ของ
