“จะให้ฉันทำตาม ก็ต้องมีเหตุผล มีคำอธิบายบ้างสิคะ คุณเป็นเผด็จการรึไง ถึงชอบออกคำสั่งโดยไม่ถามความสมัครใจของฉันก่อน”
อิงดาวโต้กลับ เมื่อดิ้นแล้วเขาไม่ปล่อยแถมยังออกแรงบีบจนเธอเจ็บกว่าเดิม จำต้องหยุดนิ่งไม่ให้เจ็บตัวมากกว่านี้ คนบ้าคนนี้เธอใช้กำลังต่อต้านเขาไม่ไหว
“เธอต้องอยู่ที่ไร่ห้ามออกไปไหน จนกว่าจะครบกำหนด ถ้าไม่อยากทำก็ขนเสื้อผ้าออกไปได้เลย”
จิณณ์คลายมือออกเมื่อรู้ตัวว่าเขาทำให้เธอเจ็บ แต่ยังจับไหล่มนไว้ไม่ปล่อย มองหน้าคนตัวเล็กกว่าแล้วนึกถึงเมื่อครู่ที่เธอยอมให้ธีร์จับมือและกอด ความขุ่นเคืองก็วาบเข้ามาอีกครั้ง ร่างนุ่มนิ่มนั้นราวกับเหล็กเผาไฟในทันที เมื่อเขากำลังลืมตัว ก้าวข้ามเขตแดนที่เขากั้นไว้ ชายหนุ่มผลักอิงดาวออกจนเธอกระแทกกับขอบประตู
“โอ๊ย ! ฉันเจ็บนะ”
อิงดาวร้องขึ้นมา งอตัวด้วยความเจ็บ วันนี้วันซวยอะไรของเธอ ต้องมาเจ็บตัวโดยไร้เหตุผล
“อย่ามาสำออย ฉันไม่หลงเล่ห์เธอหรอก
