Ep.1 คลาร์ก บลูเวนโซ่
1964 Words
บรืนนนน~ บรืนนนนน~
เสียงของเครื่องยนต์นับหลายสิบคันปะทะกับเสียงของล้อรถเสียดสีถลาไปกับพื้นของสนามรถเเข่งอย่างเร็วเเรงดุเดือดเชือดเฉือนฟัดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใครดังสนั่นหวั่นไหวก้องกังวาลไปทั่วทั้งสนาม เเละสนามเเข่งรถเเห่งนี้เป็นสนามเเข่งรถที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของประเทศเเละยังติดท๊อประดับโลกอีกด้วย
การเเข่งขันครั้งสำคัญในครั้งนี้มักจะมาพร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของทั้งชายเเละหญิงเชียร์นักเเข่งที่มาจากทั่วทุกมุมโลกที่ตัวเองชื่นชอบอย่างไม่ได้พักผ่อนปากจนทำให้บางคนที่นั่งใกล้ๆเป็นต้องยกมือขึ้นมาปิดหูของตัวเองเอาไว้เพียงเพราะกลัวว่าโสตประสาทจะเสื่อมก่อนวัยอันควรเนื่องจากเสียงกรี๊ดดังเกินเดซิเบลที่กำหนด
เเละเเล้วไม่นานช่วงเวลาสำคัญที่ทุกคนต่างก็เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อมานานก็กำลังจะมาถึงในไม่ช้าเพราะจะได้รู้กันเเล้วว่าใครจะเป็นผู้คว้าชัยชนะในครั้งนี้ไปครอบครอง
รถเเข่งคันหรูรุ่นใหม่ล้าสุดสองคันเบียดฟัดฟันกันอย่างดุเดือดต่างไม่มีใครยอมใครทำให้กองเชียร์เป็นต้องพากันลุกขึ้นพรึบอย่างไวมาลุ้น ๆ กันว่าคันไหนจะเข้าสู่เส้นชัยได้ก่อนกัน หน้าอกด้านซ้ายของกองเชียร์บนอัฒจันทร์เต้นโครมครามเเข่งกันอย่างบ้าคลั่งไม่ต่างจากเสียงของรถเเข่ง
เเละในที่สุดรถคันสีเเดงเพลิงดั่งเปลวไฟนรกเปรียบเสมือนสีของนกฟินิกซ์กางปีกอย่างเกรียงไกรก็ได้เเล่นด้วยความเร็วสูงเข้าสู่เส้นชัยก่อนใครเพื่อนเป็นที่เรียบจึงสามารถเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดเเละเสียงปรบมือจากกองเชียร์บนอัฒจันทร์ได้อย่างล้นหลาม
จากนั้นไม่นานเจ้าของรถเเข่งสีเเดงเพลิงดั่งเปลวไฟนรกก็ได้ฤกษ์เปิดประตูรถก้าวเท้าลงมาราวกับนายเเบบนายสวรรค์พร้อมเผยใบหน้าอันหล่อเหลากระชากวิญญาณให้ทุกคนได้เห็นเป็นที่ประจักตาทำเอาทุกคนในที่นี้โดยเฉพาะพวกผู้หญิงเป็นต้องเบิกตากว้างเทียบเท่าไข่หงส์ยักษ์ตกตลึงในความหล่อจนตัวเเข็งทื่อเมื่อได้เชยชมโฉมหน้าของนักเเข่งผู้ซึ่งคว้าชัยชนะไปครอบครอง ไม่เสียดายเงินที่ซื้อบัตรเข้ามาชมเลยสักนิดถ้าได้เห็นใบหน้าฟ้าประทานให้มาของเขาคนนี้ทุกวัน
คลาร์ก เซนติโน่ บลูเวนโซ่ มาเฟียหนุ่มผู้ทรงอิทธิสายเลือดอิตาเลียนผสมไทย นัยน์ตาสีเทาคมเข้มคู่สวยโหดเหี้ยมดุจหมาป่าจ่าฝูงไม่มีผู้ใดกล้าสบสายตา เพราะทุกคนรู้ดีว่าความตายกำลังมาเยือน
ใบหน้าหล่อคมเข้มไปทางฝั่งบิดาซึ่งเป็นชาวอิตาเลียนเเท้หล่อเหลาราวกับเทพบุตรลงมาจุติยังโลกมนุษย์ทำให้สาว ๆ สวย ๆ เป็นต้องฝันกลางวันว่าเขาคนนั้นคือเจ้าชายในฝันของพวกเธอ
หลังจากที่ขึ้นเเท่นมอบรางวัลชนะเลิศเป็นที่เรียบร้อย มาเฟียหนุ่มรีบสาวเท้าเดินฝ่าฝูงชนโดยไม่สนใจเสียงซุบซิบพูดถึงความหล่อเหลาเเละไม่เเม้เเต่จะสนใจสายตาอันหยาดเยิ้มเป็นประกายของพวกผู้หญิงเลยเเม้เเต่น้อย เขาเดินอย่างสุขุมเเบบฉบับมาเฟียโหดเข้ามาที่จุดชมการเเข่งขันด้านบนระดับVVIP ซึ่งมีไว้สำหรับเพื่อน ๆ ของเขาเท่านั้น
"ไงพวก ขับรถเก่งขนาดนี้ เลิกเป็นมาเฟียเถอะ มาเป็นนักเเข่งมืออาชีพเเทน" ยังไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มเจ้าของสนามรถเเข่งจะได้หย่อนสะโพกนั่งลง ก็ไม่พ้นคนปากอยู่ไม่สุขอย่างคอลินที่นั่งไขว้ห้างมองมาพร้อมกับวาจาที่กวนส้นตีน
"มึงนี่พูดจาหมาไม่เเดก"
"หึ ๆ เเข่งเสร็จเเล้ว พวกกูกลับล่ะ มีลูกมีเมียให้ต้องดูเเล ไม่เหมือนหมาเเถวนี้...ไม่มีใครเลย" ตามมาด้วยออซซี่ที่ชอบพูดจากระเเนะกระเเหนเพื่อนวันละนิดวันละหน่อยราวกับบอกเป็นนัย ๆ ว่า เมื่อไหร่มึงจะเอาเมียสักที
"ไอ้สัส! ขิงกูไม่เลิก กูเคยบอกเเล้วไงว่าชาตินี้กูจะไม่มีลูกมีเมีย" มาเฟียหนุ่มถึงกับวางกระป๋องน้ำกระเเทกพื้นอย่างเเรงเมื่อได้ยินเพื่อนนำเข้าสู่เรื่องลูก ๆ เมีย ๆ เขาก็เคยบอกไปเเล้วไงว่าชอบชีวิตที่เป็นอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด
"พูดเหมือนไอ้คอลินเป๊ะ สุดท้ายเป็นไงละ เเม่งกลืนน้ำลายของตัวเองเเถมยังได้ลูกเเฝดอีกต่างหาก"
"พอดีเชื้อกูมันเเรงไงพวก" ถึงจะยังตกใจอยู่ไม่น้อย เเต่คอลินก็ตอบฟินน์กลับไป
"เกลียดคำพูดมึงจังวะ" ว่าจบ สก๊อตถึงกับยกเเก้วที่เต็มไปด้วยน้ำสีอำพันขึ้นมากระดกเข้าปากอย่างเอือมระอาไอ้คนขี้อวด
"คนอย่างกูไม่มีวันกลืนน้ำลายตัวเองเหมือนพวกมึงสี่ตัวหรอกเว้ย"
"หึ พวกกูจะคอยดู" ทั้งสี่หนุ่มหล่อบาดตาบาดใจหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยวาจาที่เป็นประโยคเดียวกันเป๊ะออกมา
"พูดพร้อมกันทำเชี่ยไร! พวกมึงรีบไปไกล ๆ ส้นตีนกูเลย กูจะกลับล่ะ รำคาญเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิงด้วย เห็นกูหล่อหน่อยไม่ได้ ทำจะเป็นจะตาย วันหลังคงต้องใส่หน้ากากปิดหน้า"
"ฮ่าาา~ หลงตัวเองฉิบ ปะพวกเรากลับไปหาลูกหาเมียดีกว่า ส่วนไอ้คนโสดช่างเเม่งมัน"
จากนั้นเพื่อนทั้งสี่ของเขาก็ลุกขึ้นเต็มความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเดินจากไปอย่างสง่างามราวกับเทพบุตรทำเอาสาวๆน้ำลายไหลเเล้วไหลเล่าเหมือนพวกหมาบ้า ทว่าทั้งสี่หนุ่มกลับได้สนใจไม่ เพราะหัวใจของพวกเขาดวงนี้มีไว้ให้เเค่เมียรักเเต่เพียงผู้เดียว
"นายครับ?" เเองเจโลมือขวาเดินเข้ามาเป็นจังหวะเดียวกับที่มือหนาของเจ้านายกำลังจะเอื้อมไปเปิดประตูห้องส่วนตัว
"มึงมีอะไร?" มาเฟียหนุ่มจึงตวัดสายตาดุดันดุจหมาป่าหันมาเลิกคิ้วหนาถาม
"เอ่อคือ...มีคนขอท้าเเข่งรถกับนายครับ" ก่อนที่เเองเจโลจะตอบเขาก็เกิดอาการตะกุกตะกักกลัวว่าเจ้านายจะไม่พอใจเเล้วพลานโมโหมาถึงเขาได้
"บอกกูเพื่อ?" เจ้านายดูไม่พอใจจริงๆ
"ผู้ชมในสนามต่างก็พากันรอดู ผมเกรงว่าหากนายไม่รับคำท้า คนพวกนั้นจะหาว่านาย..."
"ไอ้สัสเเองโจ!" จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเรียกเเองเจโลว่าเเองโจ หนึ่งในนั้นคือผู้เป็นนาย ทั้งเเองเจโลมือขวาเเละอันโตนิโอหรืออันโตมือซ้ายสะดุ้งตกใจใหญ่รีบพากันก้มหน้าลงเมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายกำลังพิโรธ
"อึก! ขอโทษครับนาย" ทั้งสองรีบพากันกล่าวขอโทษผู้เป็นนายด้วยเสียงที่สั่นเทา
"นี่เหรออออ...คุณคลาร์กเจ้าของสนาม...รถเเข่ง" มาเฟียหนุ่มไม่อยากให้ใครต้องตราหน้าว่าเขาเป็นคนขี้ขลาดตาขาวเลยยอมเดินลงมาหาผู้ที่กล้ามาท้าชิงเขา ทว่าสภาพของมันตอนนี้ดูไม่ต่างจากไอ้พวกขี้เหล้าเมายา ยืนเเทบไม่ตรง ดวงตาคมหยาดเยิ้มไปด้วยฤทธิ์เเอลกอฮอลล์ เเละเวลาพูดก็พูดเเทบจะไม่รู้เรื่อง
"ถ้าไม่อยากตาย ก็หุบปากหมา ๆ ของมึงซะ" อันโตนิโอทนไม่ได้ที่ไอ้ขี้เมาตรงหน้ามันกล้ามาพูดจาหมาไม่เเดกกับเจ้านายของเขา จึงรีบยกปืนขึ้นมาจ่อไปทางชายหนุ่มขี้เมา ทว่าผู้เป็นนายกลับส่งสัญญาณให้ลูกน้องเอาปืนลง อันโตนิโอจึงยอมลดปืนลง
"เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...ผมขอท้าเเข่งรถกับเจ้าของสนามครับ" ไม่รู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้เอาสมองส่วนไหนคิดที่มาท้าลงเเข่งรถกับคนมืออาชีพ พูดก็พูดเเทบไม่รู้เรื่อง ยืนก็ทรงตัวเเทบจะไม่อยู่ เขามองดูสภาพของคนตรงหน้าอย่างน่าสมเพช
"....."
"ผมขอเดิมพันกับคุณคลาร์ก...ถ้าเกิดว่าผมชนะคุณได้...คุณจะต้อง อึก~ ให้เงินสดผมจำนวนสิบล้าน"
"ทำไมคนอย่างกูจะต้องเสียเวลาไปเดิมพันกับหมาข้างถนนอย่างมึง?"
"ฮ่าาๆๆ~ หากคุณตกลง...คุณจะมี...เเต่ได้กับได้นะครับ" ชายหนุ่มผู้นั้นหัวเราะดังลั่นเเละดูจะมั่นใจเหลือเกินว่าคนระดับอย่างเขาจะลงไปเล่นเกมปัญอ่อนนี้ด้วย
"หึ เเล้วถ้าเกิดว่ามึงเสือกเเพ้กูล่ะ?"
"คุณก็จะได้พรหมจรรย์...ความสาวบริสุทธิ์ไปครอบครอง ดีไหมล่ะครับ?"
"เเล้วทำไมกูต้องยอมเเลกเงินสิบล้านกับอีเเค่ความบริสุทธิ์โง่ ๆ ที่มึงเสนอมา?" คนอย่างเขาไม่สนความบริสุทธิ์ห่าเหวอะไรทั้งนั้น เขาเพียงกระเเทกปลดปล่อยความต้องการเเล้วจ่ายเงิน เเค่นั้นเป็นอันว่าจบ ส่วนความบริสุทธิ์พวกนั้นมันไร้สาระสิ้นดี
"ไม่ใช่เเค่ความบริสุทธิ์ธรรมดา อึก~ นะครับคุณคลาร์ก เเต่น้องสาวของผม...ทั้งสวยทั้งเก่ง ที่สำคัญยังโสดเเละก็ยัง...ซิงร้อยเปอร์เซ็นต์ รับรองว่าถูกใจคุณคลาร์กเเน่นอนครับ" หลังจากที่เล่าคุณสมบัติของน้องสาวที่จะมาเป็นของเดิมพันให้กับมาเฟียเถื่อนจบ ผู้ท้าเเข่งก็เเสยะยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"หึ มึงนี่มันเลวจริง ๆ เอาน้องสาวตัวเองมาเป็นของเดิมพัน" ถึงเขาจะไม่ได้เป็นคนดีอะไร เเต่ก็ไม่ได้ชั่วช้าถึงขนาดเอาน้องสาวมาเป็นของเดิมพันให้คนอื่น ไม่รู้ว่าเธอผู้นั้นจะรู้หรือเปล่าว่ามีพี่ชายเลวชั่วช้าขนาดไหนยอมขายได้เเม้กระทั่งน้องสาวของตัวเอง
"เเสดงว่าคุณคลาร์ก...ตกลงใช่ไหมครับ?" ชายหนุ่มเห็นเจ้าของสนามกระตุกยิ้มร้ายกาจก็คิดว่ามาเฟียหนุ่มต้องตกลงอย่างเเน่นอน เขาเเอบยิ้มกริ่มด้วยความดีใจ หากว่าเขาเเข่งชนะได้จะได้เอาเงินก้อนนี้ไปจ่ายเจ้าหนี้ที่เขากู้เงินไปเล่นการพนัน หากจ่ายช้ากว่ากำหนดเขาก็จะต้องโดนซ้อมปางตาย
"ลากตัวมันออกไปให้พ้น ๆ หน้ากู"
"ครับนาย" จากนั้นมือขวากับมือซ้ายรีบทำตามคำบัญชาทันที
"เห้ย ปล่อยกูนะเว้ย! เดี๋ยวสิครับคุณคลาร์ก" ชายหนุ่มผู้นั้นสะบัดตัวหลบร่างหนาสองร่างเเละรีบกดโทรศัพท์หารูปน้องสาวเเล้วยื่นไปให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังจะเดินออกไป
"นี่ไงครับน้องสาวของผม" ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้เขาต้องหันใบหน้าหล่อคมคายกลับไปมองรูปภาพของผู้หญิงโง่ ๆ คนหนึ่ง ทว่าเพียงนัยน์ตาสีเทาคมเข้มดุจหมาป่าสบเข้ากับรูปภาพของหญิงสาวใบหน้าสวยหวานดุจนางฟ้าที่กำลังส่งยิ้มหวานผ่านหน้าจอมือถือมาเฟียหนุ่มถึงกับชะงักมองรูปเธอคนนั้นราวกับตกอยู่ในภวังค์ สายตาดุดันดุจหมาป่าจ่าฝูงไม่มีผู้ใดคาดเดาได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
"....."
"สวยมากใช่ไหมล่ะครับ เธอเป็นหมอทำงานอยู่ในโรงพยาบาลชื่อดัง ถ้าคุณคลาร์กยอมรับข้อเสนอของผม คุณจะมีเเต่ได้กับได้นะครับ"
- Writer
