Öğle vakti elindeki çay bardağıyla bahçeye çıkan Sejal durup peşinden gelen kız kardeşine gülümseyerek baktı. Burada olduğu için mutluydu. Açıkçası buraya alışmıştı.
Reis'e de..
Fakat Sanem'in gelmesi onu ayrı bir mutlu etmişti. Uzun süredir kimseyi görmüyordu. Reis'e ne kadar alışsa da ondan birkaç günlüğüne de olsa eve gitmek için izin isteme cesaretini gösterememişti. Kendisine sakin davranıyordu ama çoğu zaman buna çabaladığını kasılan yüz hatlarından ve sıktığı yumruklarından anlayabiliyordu.
Ona kızmamak için kendisini zor tutuyor gibiydi. Haksız da sayılmazdı. Sejal onu anlayabiliyordu. Bu yaşına kadar kimseye bir şey sormadan, kimseye hesap vermeden yaşamıştı. Fakat şimdi evden çıkarken kaçta geleceksin lafını duyduğu an bıkkınlıkla derin bir iç çekip öyle cevaplıyordu.
Üstüne
