Hıçkırıklarla ağlayarak oturduğu yerde yanaklarını siliyor, arada bir de karşısında bir şeyler söylemesini bekleyen abisinden yana bakıyordu. Yengesinin getirdiği su dolu bardağı alıp yudumlarken Bedir sanırsızca söylendi.
"Söylesene Esra, ne oldu?"
Yengesinden yana çekingen bir şekilde baktı Esra. Zeliha'nın sesi soluğu çıkmıyordu ama yüreği ağzında atıyordu. Eğer Esra olanları anlatacak olursa ortalık çok kötü karışırdı. Sonuçta her şeyin bir bedeli vardı. Peki abisi bunu hiç mi düşünmemişti? Neler olacağını görmüyor muydu? Oysa her vakit olacakları düşündüğünü zannederdi. Şimdi ise boşverip gitmişti.
Esra ile birbirlerine endişeli bakışlar atarken Zeliha'nın bakışlarında daha çok yalvarırcasına bir feryat vardı.
"Söylesene kızım!" diye bağıran Bedir'le sıçrayıp geriye çekilirken Esr
