ฉันเอียงหัวอย่างช้าๆ แกล้งแกล้งเธออย่างจงใจ "จริงเหรอ? เธอรู้ได้ยังไงล่ะหืม?"
แคนดี้จิ้ฟัน "เห็นสิ สายตาที่เขามองเธอมีบางอย่างผิดปกติ!"
ฉันหัวเราะ "แคนดี้ เธอคิดผิดแล้ว คุณชวงพยายามเกลี้ยกล่อมฉันต่างหาก"
"ทำไมเธอถึงไร้ยางอายแบบนี้ห้ะ? วิลเลี่ยมเกลี้ยกล่อมเธอเหรอ?" แคนดี้จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม "เธอมีค่าอะไรให้เขาไปเกลี้ยกล่อมเหรอ? เธอสวยเหรอหรือหน้าอกใหญ่หืม?"
ฉันแค่ทำให้เขารู้สึกเสียใจ "เธอถามวิลเลียมเกี่ยวกับคำถามนี้ได้นะ เพราะเขารู้จักเสน่ห์ของฉันดีที่สุด"
ฉันรู้ว่าด้วยนิสัยชอบเก็บหน้าของแคนดี้ เธอจะไม่ถามวิลเลียมแม้ว่าเธอจะถูกมาบังคับก็ตาม
เลยพูดเรื่องไร้สาระได้เต็มที่
แคนดี้ถูกหลอกด้วยสายตาของเธอก็เบิกกว้างทันที "วิลเลี่ยมกำลังตามคุณอยู่หรือเปล่า?"
"เอ่อ..." ฉันส่ายหน้าอย่างโกรธเคือง "เขารักฉันแทบตาย! ไปถามเขาสิว่าไม่เชื่อฉันไหม"
ในขณะนั้นเ
