กระท่อมเล็กที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่นักยังเปิดไฟอยู่ ทัพเทวินทร์รู้ว่าณัฐกานต์แอบเอาผ้าห่มกับที่นอนปิคนิคไปนอนที่นั่นกับสาวใช้ เพราะเมื่อตอนเย็นเขาแอบได้ยินทั้งสองสาวพูดคุยกัน ร่างสูงใหญ่เดินไปทางนั้นกระท่อมนั้นทันที
“เจ้านาย!” หยาดฝนอุทานเรียกพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างตกใจ ทำให้ร่างสูงต้องส่งสัญญาณให้เด็กสาวเงียบ
“ชู่วว!”
หยาดฝนเงียบเสียงลงโดยอัตโนมัติ และรู้ว่าต้องทำอย่างไรถ้าไม่อยากถูกไล่ออก ‘ขอโทษนะคะคุณกานต์ ฝนไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้นะคะ ฝนไม่ได้ทิ้งคุณนะ แต่ฝน...ฝนไม่มีทางเลือก’ เด็กสาวรำพันในใจด้วยสีหน้าเป็นกังวล เพราะเป็นห่วงหญิงสาวที่กำลังจัดที่นอนอยู่ข้างในกระท่อม
ทัพเทวินทร์ค่อยๆ เดินขึ้นไปบนกระท่อมไม้หลังเล็ก ซึ่งตอนนี้มีเพียงเขากับเชลยสาวเพียงสองคนเท่านั้น ร่างสูงสง่าเดินไปที่ประตูห้องที่มันยังไม่ได้ล็อค มือหนาค่อยๆ แง้มประตูออกเบาๆ
“กลับมาแล้วเหรอฝน ทำไมถึงไปเข้าห้องน้ำไว
