ยิ่งฟังเขาพูดก็ยิ่งคับแค้นใจจนพูดอะไรไม่ออก เอาแต่นั่งร้องไห้ และเบี่ยงตัวหนีทุกครั้งที่โดนสัมผัสจากชายหนุ่ม
“รีบไปอาบน้ำซะ แล้วก็ออกไปกินข้าว ฉันไม่ชอบผู้หญิงผอมแห้งแรงน้อย และฉันขอบอกเธอไว้ก่อนนะ ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะทำโทษเธอเหมือนเมื่อคืนนี้กลางวันแสกๆ เลยเข้าใจไหม”
“ไอ้คนใจร้าย ใจดำ คนเลว คนบ้า ไอ้คนไม่มีหัวใจ คุณมันไม่ใช่ผู้ชาย รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้” ทว่าสุดท้าย เมื่อทนฟังชายหนุ่มพูดต่อไปไม่ไหว หญิงสาวจึงตะเบ็งด่าเขาเสียงดังลั่นห้อง ได้ยินมาออกจนถึงคนที่แอบฟังอยู่ที่หน้าประตูด้านนอก
“ปรกติฉันก็ไม่เคยรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้นะ เธอเป็นคนแรกที่ฉันอยากรังแก หึๆ” ร่างสูงใหญ่ไหวไหล่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาหันหลังเดินออกจากประตูอย่างไม่แคร์เสียงกร่นเสียงด่าของร่างเล็กที่ตวาดแว้ดๆ จนแสบแก้วหู ตามมาอีกหลายระลอก
ผาง!
“โอ๊ะ! ป้อเลี้ยง” หยาดฝนตกใจเล็กน้อยเมื่อเจ้
