Delal, bavulunu toplamaya devam ederken, odada Onur’un varlığını onu görmeden hissetti. Ona sırtını dönerek eşyalarını toplasa da onun yaklaştığının farkındaydı. Tepkisiz kalmak istedi ama yaklaştığını duydukça elleri titriyordu. Bu kadar zor olacağını tahmin etmemişti.
Çetin abisinin er ya da geç geleceğini biliyordu. Babası da sakin bir şekilde konuşmuştu. Belli ki abisi onu ikna etmişti.
Onur’un kokusu genzine dolmaya başladığında kalbi hızla atmaya başladı. Ona karşı hissetmemesi gereken bir çekim vardı ama yine de uzak durmak zorundaydı. Mantığı ve kalbi tamamen ayrı görüştüydü.
Onur aniden arkasından sarıldığında, Delal irkildi ama kaçmadı. İçini kaplayan sıcaklık ona yıllardır özlemini çektiği bir şeyin izlerini hissettirdi: Güven, belki de huzur. Ama bunun bir yanılsama olduğu
