“ไม่สะดวกค่ะ เอาไว้เช้า...ค่อยคุย” หญิงสาวตอบกลับทันควัน
ชายหนุ่มจิปาก... “ก็จะคุยตอนนี้!!” อเล็กไซรั้น...ไม่รู้สิ หากไม่ได้พูดเดี๋ยวอกแตกตาย...
“คุณเมาเหรอ” เธอถามกลับ น้ำเสียงที่เขาใช้ฟังเหมือนลิ้นไก่สั้น มันดังอ้อแอ้เหมือนลิ้นคับปาก
“เมาแล้วจะทำไม กลัวงั้ย?!!”
เสียงตอบกระชากๆ ชายหนุ่มยืนอิงประตู เอาศีรษะค้ำเพื่อพยุงตัวเอง เขาค่อนข้างแน่ใจ...เมาจนตาลายเป็นแบบนี้เอง
“คุณไปดื่มมาเหรอ...แล้วเอวาล่ะ หลับยังตอนที่คุณออกไป?”
คำถามของชะเอม อเล็กไซกลอกตา เขามีค่า มีความสำคัญน้อยกว่าบุตรสาว ความเป็นห่วงที่ชะเอมมีให้อิรินามีมากเสียจนชายหนุ่มอิจฉา...นี่เขากำลังอิจฉาเด็ก6ขวบที่ทำให้สาววัย30ปีสนใจได้มากกว่าตัวเอง
“เมื่อไรจะเปิดหะ!! ยืนเมื่อยแล้วนะ กลัวอะไรหนักหนา แค่ผู้ชายคนเดียวเนี้ยะ”
เสียงบ่นพึม ชะเอมนึกอยากจะซัดอเล็กไซซักเพี้ยะ!! ก็เพราะผู้ชายไงล่ะเธอถึงไม่กล้าเปิด ขนาดสติเขามีเต็มร้อย...
