บทที่4.มูลเหตุและแรงจูงใจ

1598 Words

ชะเอมพูดเหมือนสอน เธอยิ้มหวานเพราะเด็กหญิงพยักหน้ารับรู้ ปากจู๋ๆ ของอิรินาแสดงอาการรั้น แต่ก็ยังยอมฟังคำพูดของตน “น่ารักแบบนี้หม่ามี้เอมรักตาย” หญิงสาวเอ่ยชื่นชม เธอยิ้มหวาน ยกมือขึ้นลูบพวงผมสลวย “รักเอวา หม่ามี้ต้องมาหาเอวาบ่อยๆ นะคะ” คำพูดนี้ถูกใจอเล็กไซ เพราะหากชะเอมมาบ่อยๆ สักวันหล่อนต้องพลาด...เขาจะฉวยโอกาสนี้แหละ โอกาสที่มีบุตรสาวเป็นสื่อกลาง “เชิญครับ” ชายหนุ่มผายมือ เขาเดินนำหน้า มีชะเอมเดินหน้าม่อยตามมาทางด้านหลัง ห้องทำงานอเล็กไซ เต็มไปด้วยตู้หนังสือ แต่การจัดการไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่!! ถึงจะถูกตบแต่งด้วยมัณฑนากรมืออาชีพ ครั้งแรกคงดูอลังสมใจ แต่เวลานี้...มันรก และดูไม่เป็นระเบียบเท่าที่ควร ที่ชะเอมไม่รู้... ชายหนุ่มเพิ่งจะรื้อห้องให้มันดูรก เขาเป็นมนุษย์เจ้าระเบียบ ห้องทำงานเขาย่อมไม่มีวันอยู่ในสภาพเช่นนี้ หากไม่มีแผนการบางอย่าง... “คุณอยากได้แบบไหนคะ แบบที่ดูภูมิฐาน หรือว่าสบายตา” ชะเอมเริ่มถามแบบเป็นงานเป็นการ เธอพยายามเดินเลี่ยงหนีอเล็กไซแบบเนียนๆ หากเขาเดินวนเข้ามาใกล้ อยู่ในระยะอันตรายเธอก็จะเตรียมตัวหลบ เพราะอยู่กันแค่สองคน เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองสวย และไม่ได้คิดอ่อย...แต่พลังงานลึกลับที่แผ่ออกมาจากฝ่ายตรงข้าม...มันเตือนให้ชะเอมระวังตัว... “แล้วแต่เธอเลยเอม...ขอแค่หาของง่าย ดูโล่งๆ พอ” แบบเดิมก็ดี แต่หากไม่ทำแบบนี้ เขาจะรั้งชะเอมมาอยู่ใกล้ได้หรือ หล่อนระวังตัวเหมือนแม่ชี เขาแทบไม่มีช่องเข้าใกล้ได้เลย หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ เธอล้วงสมุดจดจากกระเป๋าสะพายขึ้นมาจดยิกๆ เดินวนรอบห้อง เพื่อมองหาไอเดีย จนลืมการระวังตัวจากสมิงหนุ่ม รู้ตัวอีกที อเล็กไซก็เข้ามาประชิดมากเสียจนลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่ที่ต้นคอ หญิงสาวสะดุ้ง!! เธอเตรียมเผ่น แต่ดันเป็นมุมอับที่ตนเองเผลอตัวเดินเข้ามาจนมุมเมื่อไรไม่ทราบ “ขอเอมทำงานได้ไหมคะ เอ่อ...” เธอเอ่ยขออนุญาต เกือบจะผลักอเล็กไซแล้ว หากมือของเขาไม่กางคร่อมกักเธอเอาไว้ และเธอยังไม่อยากเสียงาน “ได้สิ แค่อยากเห็นความคิดเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ใจผมนะ ที่เขียนออกมานี่ ถูกใจมากกก...” นิ้วชี้กดลงบนสมุดจดของชะเอม เขาพูดเสียงแผ่วปร่า แววตาที่มองสบตาเธอมีความหมายจนชะเอมขนลุกซู่!! “ค่ะๆ ดีค่ะ งานจะได้จบไวไว” ชะเอมมุดตัวลอดใต้วงแขนของอเล็กไซออกมา เธอได้กลิ่นอาฟเตอร์เซฟหลังโกนหนวดระเหยออกมาจากตัวเขา เพราะระยะห่างระหว่างตัวเองกับอเล็กไซแทบไม่มี “ขอเอมร่างแบบก่อนนะคะ แล้วเอมจะส่งให้คุณดู” หญิงสาวยิ้มเย็น เธอเตรียมเผ่นหนี เมื่อสามารถหลุดออกมาจากวงล้อมของชายหนุ่มได้สำเร็จ “ได้...” ชายหนุ่มตอบ...เขายิ้มเครียดเมื่อประตูหน้าห้องปิดลง...หลังชะเอมเผ่นแน่บออกไป “ยัยป้านี่ ใจแข็งชะมัด” ห้องนอนของอิรินามีทีมงานของชะเอมกำลังเร่งทำ ชะเอมเลยใช่เวลาว่างช่วงนั้นมาดูห้องทำงานของอเล็กไซ ไหนๆ วันนี้ก็ทางสะดวก เจ้าของบ้านไม่อยู่ ไม่มีคนกดดันทำให้เธอเสียวหลังวูบๆ เพราะคลุกฝุ่นอยู่เกือบครึ่งวัน เพียงเพื่อที่จะกำหนดจุดวางเฟอร์นิเจอร์ เพื่อจะเปลี่ยนรูปแบบห้องทำงานของอเล็กไซ ให้ออกมาดูดีและถูกใจผู้ว่าจ้างที่สุด ชะเอมจึงลงทุนนอนกลิ้งไปมาบนพื้นพรม เพื่อกะเกณฑ์ วัดระยะ หากจะวางเฟอร์นิเจอร์ หรือชั้นวางให้เข้ารูปเข้ารอยที่สุด ผลเหรอ...หัวหูเธอจึงมีแต่ฝุ่น มอมแมมไปทั้งตัว อิรินาจึงอนุญาตให้หญิงสาวใช้ห้องน้ำในห้องนอนตัวเอง เพื่อล้างคราบฝุ่น เพราะความเปิ่นเป๋อ!! เหงื่อเลยออกจนเปียกซก มัณฑนากรสาวเลยจำใจต้องอาบน้ำ เมื่อไหนๆ ก็เปียกทั้งตัว ชะเอมลูบไล้ผิวกายด้วยสบู่อย่างดีแบบอ้อยอิ่ง มือเรียวบางลูบฟองสบู่กลิ่นดอกไม้ไปทั่วร่างกาย พร้อมกับพลิ้มเปลือกตาหลุบลง เธอเผลอยิ้มออกมานิดๆ นึกขำขันในใจ เกิดมาจนอายุปูนนี้ เธอยังไม่เคยนอนแช่ในอ่างน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่เช่นนี้สักครั้ง กระแสน้ำอุ่นไหลวนโอบล้อมรอบตัว...อุณหภูมิอุ่นจัด!! ช่วยให้เธอผ่อนคลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ และความเปิ่นของชะเอมก็ทำเหตุอีกครั้ง... เธอหลับไปหลังจากแค่คิดจะพักสายตาเล่นๆ ลมหายใจเข้าออกของเธอเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ในห้วงฝันแสนหวาน ชะเอมฝันถึงเจ้าชาย...เจ้าชายรูปงามที่ทรงอาชาสีขาว เขามาเพื่อเป็นคู่ครองของเธอ แววตาของเจ้าชายหนุ่มนุ่มนวลชวนฝัน มันวาวหวานและชวนให้หลงเพลิดไปกับความทรงเสน่ห์นั่น ชะเอมยอมให้เจ้าชายผู้นั้นตระกองกอด แต่...เมื่อเข้าโน้มใบหน้ามาใกล้ๆ เธอต้องตกใจจนเกือบสิ้นสติ!! จะอะไรเสียล่ะ...หน้าแบบนี้ ดวงตาสีเขียวแบบนี้ จะเป็นใครได้… เขาหน้าด้านและฉวยโอกาส หน้าด้านขนาดตามเข้ามาป่วนเธอในความฝันเชียวเหรอ? อเล็กไซ อันยูคอฟ!! ชะเอมผวาลืมตาตื่น มือเรียวบางยกขยี้นัยน์ตาแรงๆ แพขนตางามงอนกะพริบปริบๆ หลังจากลืมตาตื่น เธอก็หัวเราะลั่น อยากจะบ้า!! ...ขนาดในฝัน เธอยังเก็บผู้ชายอันตรายคนนั้นเข้าไปด้วย เขาเป็นจอมป่วน เป็นมหาวายร้าย และขณะนี้ เขาเป็นนายจ้าง... ชะเอมตัดใจลุกขึ้นจากอ่างน้ำวน ...เธอห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวของอิรินา หญิงสาวยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจก ไม่กล้าเดินออกจากห้องน้ำ เนื่องจากผ้าเช็ดตัวของเด็กหญิงผืนเล็กเกินกว่าที่คนตัวโตจะห่อได้หมดทั้งตัว แม้จะเป็นห้องนอนส่วนตัว แต่ไว้ใจได้ที่ไหน? อเล็กไซเดาใจยาก ถึงเขาจะไม่อยู่...แต่เธอก็ไม่ควรประมาท เพราะหากครั้งนี้พลาดอีกครั้ง มันจะไม่มีอะไรเป็นความลับสรีระของเธอ ชายหนุ่มคงเห็นจนหมด เมื่อผ้าชิ้นที่ห่อตัวอยู่นี่ ปิดหน้าไม่ถึงหลัง!! “เอาไงๆ เอาไงดีเอม...” เดินวนจนหยาดน้ำที่เปียกชุ่มตัว ระเหิดหายไปกับอุณหภูมิของโลก ชะเอมก็ยังตัดสินใจไม่ได้สักที เธอกลัวแจ็คพ็อต!! “คิดเร็วๆ สิเอม มัวช้า หมอนั่นมาพอดี” ชะเอมไม่รู้ว่าตัวเองหลับในอ่างไปนานแค่ไหน? เมื่อนาฬิกาเรือนเก่งปลดวางไว้หน้ากระจกเงา เธอคำนวณเวลาไม่ถูก หญิงสาวตัดสินใจ เธอหลบอยู่แต่ในห้องน้ำไม่ได้ ที่สำคัญนี่เป็นห้องนอนส่วนตัวของอิรินา อเล็กไซไม่น่าจะเข้ามายุ่มย่าม เธอภาวนาในใจ ขณะที่ค่อยๆ แย้มประตูด้วยมือที่สั่นกึกๆ “พูว์!!” เสียงเป่าปากดังๆ ด้วยความโล่งอก ห้องนอนของอิรินาว่างเปล่าเหมือนก่อนหน้าที่เธอจะหลับ หญิงสาวรีบกระโจนพรวดออกมา เธอเดินฉับๆ ไปคว้าชุดเก่งมาถือ ก่อนจะอ้าปากค้าง!! คนบ้าที่เธอกลัวจะมาพบเจอภาพที่เขาไม่สมควรเห็น... อเล็กไซนอนเอนๆ อยู่บนเตียงนอนของบุตรสาว ชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างอะไรกับชะเอมเลย เขาตัวแข็งค้าง!! ตาจ้องเป๋งไปยังเรียวขาขาวๆ ของชะเอม ขายาวเพรียวที่ทำให้เขาคิดอยากได้ชะเอมเป็นเมีย หวังจะเผด็จศึกเธอให้ได้ในเร็ววัน ครั้งที่แล้วว่ามันคือที่สุดของเซอร์ไพรส์ ครั้งนี้ยิ่งกว่าเซอร์ไพรส์ของเซอร์ไพรส์!! ครั้งนั้น...ชุดคลุมหลวมๆ ปิดเกือบมิด เขาทำได้แค่จินตนาการ...แต่ครั้งนี้...ผ้าเช็ดตัวลายคิตตี้!! ผืนเล็กเท่าฝ่ามือ ปิดได้แค่สัดส่วนอะร้าอร่าม...เขาเห็นเอวบางของชะเอมแวบๆ หล่อนหุ่นดีเกินคาดไว้ ที่เคยฝันไว้...แทบจะไม่ได้ครึ่งกับที่มองเห็น “กรี๊ด!!” ชะเอมกรีดร้องเสียงหลง หลังสติกลับมาครบ เธอกระโจนพรวดเดียวไปซุกอยู่ข้างเตียงนอน เนื้อตัวสั่นเทา พร้อมกับนึกโมโหผู้ชายคนนั้นขึ้นมาติดหมัด เขาเข้ามาทำบ้าอะไรในห้องของบุตรสาว?!! “คุณเข้ามาทำบ้าอะไรในห้องเอวาหะ!!” ชะเอมรีบสวมเสื้อผ้าด้วยความร้อนรน เหงื่อเธอแตกพลั่กๆ น้ำตาเกือบร่วง เมื่อความลับในร่างกายเธอ ไม่เป็นความลับสำหรับอเล็กไซอีกต่อไปแล้ว... “โทษทีครับ...ไม่คิดว่าจะมีเซอร์ไพรส์ ผมแค่มาถามความคืบหน้า” ชายหนุ่มกระโจนลงจากเตียงคนละฝั่งกับที่ชะเอมเข้าไปซุกตัว เขาชะเง้อมองทันได้เห็นผิวนวลเนียนหายลับไปใต้ชุดเก่าๆ เซอร์ๆ ของเธอเหมือนเดิม... “คุณรอเอมอยู่ข้างนอกนั่นได้นี่คะ!!” หญิงสาวแหวเสียงเขียว เขาไม่สมควรเดินผ่านประตูนั่นเข้ามาเลย เมื่อมันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของผู้หญิง “Sorry!!” อเล็กไซเอ่ยปากขอโทษ มุมปากเขามีรอยยิ้ม หาได้สำนึกกับความผิดที่ตัวเองทำไม่... เขาดีใจที่ตนเองเดินเข้ามาด้วยซ้ำ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more