ยัยบ้า... เธอควรจะดีใจที่ได้ชีวิตของตัวเองกลับคืนมา คนบ้าๆ อย่างเดนิมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีกแล้ว
แต่ทำไมใจมันโหวงลึก ร่างกายหมดแรง หมดกำลังใจแบบนี้ ทั้งที่สี่วันก่อนเธอยังโหยหาอิสรภาพ อยากจะหนีให้ห่างจากเดนิม อิสมาอิล น้ำอุ่นๆ เอ่อขึ้นในคลอหน่วยตา สร้างความตกใจให้หญิงสาวยิ่งนัก
จู่ๆ รถที่วิ่งขับฝ่าถนนสีแดงก่อนจะเข้าสู่เมืองหลวงบันดัรก็หักเลี้ยวเข้าจอดข้างทาง รติรสหันไปมองก็พบว่า เขากำลังมองมาอยู่ก่อนแล้ว
เดนิมเท้าแขนข้างหนึ่งกับพวงมาลัย อีกมือเอื้อมมาจับเบาะข้างบ่าเล็กของหญิงสาว
“เป็นอะไร”
“เปล่า แล้วคุณจอดรถทำไม แล้วเมื่อไหร่จะถึงโรงแรมเสียที”
“อ้อ อยากเข้าโรงแรม”
“นี่คุณ”
อาการเซื่องซึม เหม่อมองออกไปนอกรถตลอดเวลาคล้ายดังว่าเธอไม่อยากมองหน้า ทำให้เขาฉุนขึ้นมาติดหมัด ทั้งที่ก่อนจะออกมาจากซัลวารัสตีเธอยังยิ้มหัว และยอมให้เขากอดจูบอย่างว่าง่าย
ว่ากันว่าซัลวารัสตีมีมนตร์ขลังที
