ความปรารถนาในร่างกายพวยพุ่งขึ้นจนรวดร้าวไปทั้งสรรพางค์
“หวานจังมายเดียร์ ฉันคิดถึงเธอ...”
ฝ่ามือหนุ่มเคลื่อนไปทั่วร่างนุ่ม รติรสใจสั่นหวั่นหวามกับสัมผัสแสนรัญจวนที่เธอไม่ต้องการ ครั้นจะอ้าปากคัดค้านต่อว่า เขาก็เบียดปากจูบลงมาอีก แรงจุมพิตทวีความหนักหน่วง และดิบเถื่อนด้วยอารมณ์ ร่างทั้งร่างของเธอสะท้าน หอบหายใจถี่แรง เมื่อรู้สึกว่าอากาศกำลังหมดไป
เธอเกลียดเขา แต่เกลียดตัวเองมากกว่า เมื่อถูกจูบหนักเข้า รติรสเผลอจูบตอบไปอย่างเงอะงะ
“สงสัยจะลืมวิชาที่สอนหมดแล้ว”
“คุณมันบ้าที่สุด”
“ฉันต้องการเธอบ้าตรงไหนกัน แล้วสิ่งที่ทำไม่ใช่ว่าเราไม่เคยทำกันเสียหน่อย”
ฝ่ามือน้อยฟาดเปะปะไปตามบ่าและไหล่กว้าง เจ็บใจจนน้ำตาร่วงพรู...
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงข้างถนนที่คุณอยากจะหยิบฉวยขึ้นมาดอมดมเมื่อไหร่ก็ได้ คุณมายุ่งกับฉันอีกทำไมกันฮึ อุตส่าห์กลับมาอยู่เมืองไทยไกลจากบันดัรตั้งเท่าไหร่ คุณจะโผล่หัวมาทำไม”
เดนิ
