ท่าเรือสุ่ยเซ่อ ทะเลสาบสุริยันจันทรา
“หนูวา หนูวา ตื่นได้แล้ว”
เสียงปลุกของเพื่อนทำให้คนผล็อยหลับนึกว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องพักจึงปัดมือที่กำลังสะกิดที่แขนออกแล้วพูดน้ำเสียงงัวเงียออกไป “แกจะรีบตื่นทำไมนักหนา”
“ถึงทะเลสาบสุริยันจันทราแล้ว แกนึกว่านอนอยู่ในห้องหรือไง”
คำพูดดังกล่าวทำให้ขวัญชีวาลืมตาขึ้นแล้วก็ต้องเบิกตาโตเมื่อมองผ่านกระจกรถออกไป สิ่งแรกที่กระทบกับสายตาตอนนี้คือน้ำทะเลสีฟ้าใสจนต้องเปิดประตูก้าวลงไปจากรถเพื่อจะได้เห็นชัดๆ
“สวยสมคำร่ำลือจริงๆ” หญิงสาวพึมพำออกมาเบาๆ นอกจากภาพของน้ำทะเลสีฟ้าใส มองไปทางภูเขาก็เห็นเมฆบางๆ ปกคลุมภูเขาราวภาพวาดจนต้องหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายเก็บเอาไว้ น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เตรียมอุปกรณ์วาดภาพมาด้วย แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยววาดจากภาพที่ถ่ายเอาไว้บวกกับที่เห็นของจริงก็ได้
“เป็นไงสวยไหมนังหนูวา”
“อืม สวย ฉันชอบภูเขานั่นด้วย ยังกับภาพวาด”
“ขนาดตอนใกล้สิบ
