ช่างพูดออกมาได้อย่างไม่ละอายปาก
“พี่ว่าหนูวาลองกลับไปคิดทบทวนใหม่ก็ได้นะจ๊ะ เอ้อ...พี่เกือบลืม บอสให้หนูวาไปพบที่ห้องแน่ะจ้ะ พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ”
พูดจบคนพูดก็เดินนวยนาดกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเองโดยมีกรวรรณมองแล้วพูดตามหลังไปว่า
“คาดว่าพี่มลทิพย์แกคงความจำเสื่อมนะหนูวา”
“นั่นสิ คงไม่ใช่แค่พี่มลทิพย์คนเดียวหรอก ยังมีอีกหลายคนที่ทำตัวเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี” ขวัญชีวาพูดพลางเหยียดยิ้ม เพราะไม่ใช่แค่มลทิพย์คนเดียวยังมีอีกหลายคนที่เคยมองข้ามเธอแต่ตอนนี้พากันเปลี่ยนท่าทีเข้ามาพูดจาพินอบพิเทาอย่างโน้นอย่างนี้
“แล้วคุณกรณ์เรียกเธอไปพบทำไม”
“นี่ละคือสิ่งที่ฉันอยากรู้”
พูดจบขวัญชีวาก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังชั้นลอยซึ่งเป็นห้องทำงานของปกรณ์ ที่เพิ่งมาทำงานเป็นวันแรกหลังกลับจากฮันนีมูนกับภรรยาซึ่งตอนนี้เจ้าตัวเลื่อนตำแหน่งจากผู้จัดการฝ่ายเป็นผู้อำนวยการบริษัท
“เชิญนั่งครับคุณหนูวา”
คนถูกเชิญทรุด
