ทว่าเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น ตามด้วยเสียงปิดประตู รองเท้าส้นสูงกระทบหินอ่อนจนได้ยินชัดเจน เจ้าของมันเดินเข้ามาด้านใน ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำปรือ เธอถอดรองเท้าโยนทิ้ง แล้วสาวเท้าเข้ามาต่อ จังหวะนั้นจึงหยุดแล้วหันมองมายังลักนาราและคุณปู่
ชายชราทอดสายตามองแววตาเรียบนิ่ง เธอคนนั้นยกมือไหว้ แล้วหันหลังเพื่อขึ้นชั้นสอง แต่พิชัยเชษฐกลับลุกยืน
“จะรีบไปไหนไม่ร่า!” เสียงเข้มเอ่ยถาม
ไมร่าหันมาสบตาชายชรา สีหน้าเฉยเมย
“ไปนอนค่ะ!” เธอตอบกลับ
“สารรูปดูไม่ได้ เป็นผู้หญิงแท้ๆ เมากลับมาแบบนี้ ทีหลังไม่ต้องกลับมาหรอก ไปหานอนตามบ้านผู้ชายที่เธอชอบน่าจะดีกว่า!”
คำด่าทอทำเอาคนฟังชะงัก ดวงตาวาววับจ้องมองชายชราอย่างไม่กริ่งเกรง
“ถ้าจะด่าไมร่า ไมร่าขอตัวนะคะไม่อยากฟัง!”
“ทำตัวเหมือนแม่ไม่มีผิด ถ้าไม่อยากอยู่ก็ไสหัวไปทั้งแม่ทั้งลูกเลยไป!” พิชัยเชษฐตะโกนลั่น
คนฟังหันกลับมา แล้วหรี่มอง ก่อนเลยไปยังหญิงสาวอีกค
