ตอนที่ 6
เช้าวันรุ่งขึ้น
นรภัฏขับรถมาถึงที่ทำงานก็รีบไปหาภาณุวัฒน์หัวหน้าฝ่ายบุคคลตั้งแต่เช้า อดีตลูกน้องเก่าในบริษัทเดิมสมัยเมื่อหลายปีที่แล้ว ที่นรภัฏชวนมาทำงานด้วย
“สวัสดีครับ ท่านรอง วันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอ..ขอรับ” ภาณุวัฒน์เอ่ยทักหนุ่มลูกพี่ลูกน้องอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเพิ่งจะสังเกตว่าคนที่เดินเข้ามามีึสีหน้าค่อนข้างอารมณ์เสีย
“แกได้ตรวจสอบแม่เลขาฯ คนใหม่ของยัยพริมนั่นแล้วใช่มั้ย”
“ตรวจให้แล้ว นี่ไงครับ..ใบสมัครของเธอ เพิ่งเอามายื่นให้ผมเมื่อวานนี้เอง” ภานุวัฒน์ยื่นใบสมัครของเลขาฯ คนใหม่ให้กับนรภัฏ แต่เขาไม่คิดจะหยิบมันขึ้นมาอ่าน
“แล้วแกได้สัมภาษณ์หรือเปล่า”
“เปล่าครับพี่!!! ก็น้องพริมบอกให้ผมรับเลยนี่ครับ เธอก็แค่เอาใบสมัครมาให้ผมเท่านั้น”
“อีกแล้วนะ ยัยพริม คนเก่ายังไม่เข็ดอีก” นรภัฏบ่นเสร็จก็เดินออกห้องไป ทิ้งความแปลกใจไว้ให้กับภาณุวัฒน์
“อะไรของเค้าวะเนี่ย!!..” ภาณุวัฒน์เกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ แล้วลอบยิ้มตามหลัง เพราะรู้กันกับภีรดา
นรภัฏกลับมาที่ห้องทำงานของตนเองและเรียกให้วิชุดาเลขาฯ สาวเข้าไปพบ
“คุณภัฏมีอะไรรึเปล่าคะ”
“คุณอะเล็กซานดร้าจะเข้ามาหาผมบ่ายนี้ คุณเตรียมสถานที่คุยงานเรียบร้อยหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“แล้ววันนี้เลขาฯ คุณพริมมาทำงานรึยัง”
"น่าจะเป็นพรุ่งนี้ค่ะ จะให้วิพาเข้ามาพบคุณภัฏก่อนมั้ยคะ”
“ยังหรอก ยังไม่ต้องให้ยัยเด็กเส้นนั่นมาทำงานหรอก” วิชุดาหน้าจ๋อยเดินออกจากห้องไป
“เฮ่อ!!!..ไปโกรธใครมานักหนานะเนี่ย!!!” วิชุดาออกห้องมาได้เธอก็บ่นอุบ โดยไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวกับภีรดาและภาณุวัฒน์เลยสักนิด
วันต่อมา
เสียงเคาะประตูเป็นจังหวะ ทำให้คนในห้องละสายตาจากแลบท๊อป และเงยหน้าขึ้นมองมายังประตูพอรู้ว่าใครเข้ามาแค่แวบเดียว..เขาก็รีบก้มทำงานต่อ
“สวัสดีค่ะ คุณภัฏ พอดีว่าวิ เอ่อ..วิพาเลขาฯ ของคุณพริมมาแนะนำให้รู้จักค่ะ” กว่าที่เลขาฯ สาวจะพูดออกมาได้ เพราะนรภัฏได้สั่งเอาไว้ว่าถ้าน้องสาวของเขายังไม่มาทำงาน ก็ยังไม่ต้องให้เลขาฯ ของเธอมาทำงาน
วิชชุดาแนะนำเลขาฯ คนใหม่ที่ภีรดาสั่งให้มาฝึกงานกับเธอชั่วคราวไปก่อน และวิชชุดาก็ตั้งใจพาเธอมาแนะนำให้เจ้านายเธอรู้จัก ตามคำสั่งของภีรดา
“นี่คุณนรภัฏ รองประธาน” หญิงสาวมองคนตัวโตที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ ดูยังไงเขาก็ไม่เปลี่ยนไปเลย ก่อนที่เธอจะเอ่ยทักทายตามมารยาททันที
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวที่ขยับร่างตามวิชุดามาที่โต๊ะทำงานของเขาและรีบยกมือไหว้ เมื่อเห็นชายหนุ่มขยับแว่นมองมาที่เธอ นรภัฏรับไหว้ด้วยความประหลาดใจ แต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ตาของทั้งสองสบกัน มันไม่ต่างจากครั้งสุดท้ายเมื่อห้าปีที่แล้ว เขารู้ดีว่าเธอเป็นใคร แต่เพราะอะไรเธอถึงมาเป็นเลขาฯ อยู่ที่บริษัทของเขา ทั้งที่เธอควรจะใช้ชีวิตอยู่กินกับเจ้าสัวอย่างสุขสบายไปแล้ว!