ตอนที่ 5
957 Words
5เหยื่อที่ไม่ใช่เหยื่อ
ไฟกัลป์นั่งปาดเหงื่ออยู่บนชักโครก เขาวิ่งเข้าห้องน้ำ รอบนี้รอบที่สามแล้ว "ไอ้ภาค มึงไปหายาแก้ท้องเสียมาให้กูดิ" ตะเบ็งเสียงใส่ลูกน้องคนสนิท
เขาไม่เคยท้องเสียหนักขนาดนี้มาก่อน วันนี้เขาไม่ได้กินอะไรแปลกเลยซักนิด
หลังจากเข้าห้องน้ำรอบที่สามเขาเพิ่งนึกถึงเหยื่อที่ทิ้งไว้ที่โต๊ะได้
"ไอ้ภาค ลงไปบอกไอ้ใหญ่ข้างล่างที่ ฝากบอกคุณนานาว่ากูติดงานคงลงไปดื่มด้วยไม่ได้ เอานามบัตรกูไปให้เธอด้วย"
ภาคจึงรีบรายงานเจ้านายหนุ่ม "นายครับ ใหญ่มันขึ้นมาแจ้ง ว่าคนที่นั่งโต๊ะนายลุกออกจากร้านแทบจะทันทีที่นายขึ้นมาเข้าห้องน้ำครับ"
"แล้วทำไมมันไม่รั้งไว้ว่ะ แม่ง มาท้องเสียอะไรวันนี้ว่ะ" ไฟกัลป์ฟาดงวงฟาดงา นานๆเขาจะเจอเหยื่อถูกใจ
เบอร์ติดต่อก็ไม่มี รู้แค่ชื่อ แม่งเอ้ยยยยยยยยยยย
หลังจากผ่านการวิ่งเข้าห้องน้ำมาทั้งคืน ไฟกัลป์จึงนอนค้างที่ห้องนอนข้างห้องทำงาน เพราะสภาพร่างกายไม่สามารถกลับไปนอนคอนโดได้จริงๆ อย่าว่าแต่ขับรถเลย แค่จะเดินยังไม่ไหว
วันนี้เขาจึงมาตรวจงานที่ร้านไวกว่าปกติ เมื่อตรวจความเรียบร้อยเสร็จจึงออกมายืนสูบบุหรี่ที่มุมข้างตึกลาดจอดรถ รถหรูยุโรปเปิดประทุนสีแดง เข้ามาจอดเทียบใกล้ๆ มีร่างสาวสวยก้าวลงจากรถมา ทันทีที่เห็นไฟกัลปจำได้ทันที "คุณนานา" เสียงแผ่วเบาไปกับสาวลม มองตามร่างบางหายเข้าไปยังร้านข้างๆ เวลานี้ไม่ใช่เวลาของนักเที่ยวที่จะมากันเพราะยังไม่ใช่เวลาเปิดร้าน
ไฟกัลปหมุนตัวกลับเข้าร้านตัวเอง เรียกหาภาคลูกน้องคนสนิท
ร่างหนาจ้องมอง IPad ไม่กระพริบตา วิดีโอจากกล้องวงจรปิด ตัวที่จับภาพโต๊ะที่เขานั่งกับนานาเมื่อคืน
"เออ นายครับ ผมไปถามพนักงานร้านนั้น คุณนานาไม่ใช่พนักงาน แต่เธอคือเจ้าของร้านคนใหม่ครับ" ภาครีบรายงานทันทีหลังจากที่กลับมาจากผับ Venus
ไฟกัลป์ทำเสียงจิจ๊ะในลำคอ 'กล้าวางยาถ่ายผมหรอคุณนานา '
" ไอ้ภาคมึงไปสืบทุกเรื่องของผู้หญิงคนนั้นมาให้กู ภายในวันนี้กูต้องรู้ทุกเรื่อง"
ปัจจุบัน
ไฟกัลป์ มองไฟท้ายรถของนานาที่ขับออกจากลานจอดรถไป "ถ้าฉันไม่เดินผ่านมาทางนี้เธอโดนลากไปแน่ จิจิ๊ ไม่ระวังตัวเลย" เขายังจำคืนแรกที่เจอกันได้ไม่ลืม เรียกว่าไม่เคยลืมจะดีกว่า คืนนั้นเขาท้องเสียวิ่งเข้าห้องน้ำทั้งคืน เหยื่อที่ล่ามาหมายจับกินก็หายไป วันรุ่งขึ้นเขากลับพบว่าเหยื่อคนสวยคือเจ้าของร้านคนใหม่ของ Venus
"ยัยแสบเอ้ย" ไฟกัลป์ได้แต่ส่ายหัว ทีกับเขาล่ะเก่งนัก
@@@@@@@@@@@@@
ฮัลโหลลลล พี่ยังคิดว่านานาเป็นเหยื่อพี่อยู่อีกหรอค่ะถามจริ๊ง
วันนี้นานาเข้าร้านเร็วกว่าปกติ เพราะนัดประชุมกับการ์ดของร้านไว้ ยังไม่ทันที่จะจอดรถสนิท ร่างสูงใหญ่ ใส่เสื่อเชิดราคาแพง กางเกงยีนส์ยี่ห้องดังคาดด้วยเข็มขัดแบร์นดเนม ยืนพ่นครัวสีขาวอยู่ข้างตึก ไอ้คุณไฟกัลป์ นานาลงจากรถรีบสาวเท้าเข้าร้าน 'ไม่เห็น ไม่เห็น ขอให้มองไม่เห็น' นานาท่องในใจ
"อ้าวคุณ แหม่ๆ เดินผ่านไม่คิดจะทักเลยนะคร๊าบ" ไฟกัลปทิ้งบุหรี่ใส่กระถางสำหรับทิ้งก้นบุหรี่ที่ร้านเขาจัดไว้สำหรับสิงอมควัน
"สวัสดีค่ะ คุณไฟกัลป์ ไม่ทันสังเกตนะคะ" นานาหันยิ้มแห้งตอบ
"ไอ้ผมก็ไม่คิดน่ะ ว่าไฮโซเรียนจบสูงแบบคุณจะไม่รู้จักคำว่า ขอบคุณ" ไฟกัลปย้ำประโยคท้าย
นานาหน้าตึง เมื่อคืนเธออายรีบขึ้นรถ จนลืมขอบคุณที่เขาเข้ามาช่วย " แหม่ๆ คุณช่วยเพราะต้องการเป็นบุญคุณหรอกเหรอค่ะ"
"ก็เปล่าหรอกครับ ก็แค่คิดว่ามันเป็นมารยาทพื้นฐาน เวลามีคนช่วยก็ต้องรู้จักขอบคุณ หรือคุณนานาไม่มีครับ"
"ขอบคุณค่ะ" นานาเสียงห้วนใส่
"ถ้าไม่ได้รู้สึก ขอบคุณก็ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมไม่ถือ" ไฟกัลป์พูดเสียงยียวน
"นี่ คุณจะเอาไง" นานาเสียวแหวใส่ ไม่ใช่เธอไม่รู้สึกขอบคุณ แต่ไอ้หมอนี่กำลังกวนตีนเธอ
"เลี้ยงกาแฟผมซักแก้วแล้วกัน 6โมงเย็น ที่ร้าน...... ถ้าคุณไม่ไปผมก็คงคิดว่าคุณเป็นอย่างที่บอกจริงๆ" พูดจบก็หันหลังเดินเข้า SSR โดยไม่ฟังเสียงเรียกจากด้านหลัง
"นี่คุณเดี๋ยวก่อน ฉันไม่ว่าง คุณไฟกัลปปปปปปป์" โอ้ยยยยย นานาทำได้แค่เดินกระทืบเท้าไปยัง Venus
เดินหน้าบูดหน้าบึ้งเข้ามาในร้าน ก็เจอลูกน้อง การ์ด พนักงานเสริฟ ยืนเข้าแถวรออยู่แล้ว พนักงานทุกคนเห็นนายสาว ที่ทุกคนต่างเรียกว่า เจ๊ เดินหน้าบูดเข้ามา ต่างก็รู้สึกถึงแรงกดดัน 'องค์เจ๊ลงแต่หัววันเลย'
นานาสั่งวางมาตรการใหม่สำหรับความปลอดภัยให้ดื่มที่มาร้านให้เข้มงดขึ้น และสั่งการ์ดที่ลาดจอดรถ ต้องมี 1-2 คนเสมอห้ามขาด จะต้องไม่มีเหตุการ์ณแบบเมื่อคืนเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่ว่ากับเธอหรือกับลูกค้า
- Writer
