หลงไฟกัลป์

ตอนที่ 13

จนปิดร้านเรียบร้อยแล้ว นานาก็ยังไม่สร่างเมาเท่าไร สงสัยจะดื่มกับคุณคมสันต์หนักไปหน่อย จึงเรียกแท๊กซี่กลับ ซึ่งอยู่คคอนโดเธอก็ไม่ไกลจากร้านมากนัก ยิ่งดึกขนาดนี้ด้วย เพียงแค่ 5 นาทีจากร้านมาถึงคอนโด ตอนแรกพี่แท๊กซี่แกจะไม่มาส่งด้วยเพราะใกล้เกิน นานาเลยจ่ายพิเศษ ถึงยอมมาส่ง เอาน่าดึกแล้วพี่เขาจะไปส่งรถ

ถึงมื่อแท๊กซี่เข้ามาจอดหน้าคอนโดหรู นานาเดินโซซัดโซเซ คอนโดหรูมีเพียงลูกบ้านที่อาศัยและมีคีย์การ์ดเท่านั้นที่เข้าออกได้ ถือว่าปลอดภัยในระดับหนึ่ง กดเรียกไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก

จังหวะที่ประตูกำลังปิดจู่ๆก็มีคนแทรกกายเข้าลิฟท์มา นานายืนพิงกำแพงลิฟท์หลับตาไม่ได้สนใจว่าคนที่เข้ามาใหม่เป็นใคร แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ออกมาจากคนคนนั้นคละคลุ้งรุนแรงมาก

คนตัวใหญ่ก้มมองร่างบางที่ยืนหลับตา

เมื่อลิฟท์เปิดออก 'ชั้นเดียวกัน?' ร่างสูงเดินตามคนตัวเล็กออกจากลิฟท์เงียบๆ ชั้นนี้มาแค่สองห้องเท่านั้น ให้เดาคนตัวเล็กคือคนที่ย้ายมาใหม่วันนี้ เมื่อเห็นคนตัวเล็กหยุดแสกนนิ้วมือที่หน้าห้อง จึงผลักร่างบางเข้าไปในห้องล๊อคหลังคอก้มจูบอย่างเร้าร้อน

นานาตกใจพยามยามปัดป้อง ทั้งดีด ทั้งยกขาขึ้นเตะ แต่ก็ไม่เป็นตามที่คิดเนื่องจากระยะประชิดตัวจนเกินไป ปากร้อนบดเบียดจนนานาไม่สามารถร้องขอความช่วยเหลือได้

ร่างหนาบดเบียดกายเข้าหาจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน นานาสติแทบไม่หลงเหลือหลงมัวเมากับจูบนั้นจากสิ่งที่คนตัวสูงปรนเปรอให้บวกฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอไม่ได้รู้สึกรังเกลียดสัมผัสนั้นเท่าไร

เมื่อคนตัวสูงเห็นคนตัวเล็กไม่ขัดขืนก็ก้มลงรวบขาอุ้มนานาไปยังห้องนอน เตียงคิงไซส์ลุกเป็นไฟจนถึงเช้า กว่าไฟจะดับลงได้ก็เพราะร่างทั้งสองหมดแรงสลบไป

สายๆของวันใหม่ สองร่างเปลืยเปล่ากอดก่ายอยู่บนเตียง ผ้าปูยับยู่จากการผ่านศึกมาทั้งคืน

นานาลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย สำรวจตามเนื้อตัว ทั้งร่างเธอมีแต่รอยรักสีกุหลาบ

ไม่เว้นแม้กระทั่งปลีกน่องด้านใน เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างลงไปนั่งแช่เพื่อคลายความเมื่อยขบตามร่างกาย คนที่ยังหลับอยู่บนเตียงไม่ปราณีเธอเลย นานานั่งแช่น้ำพรางคิดว่าจะทำยังไงต่อ เธอไม่ปฎิเสธชอบสัมผัสที่เขามอบให้ มันแปลกใหม่และรู้สึกดี

นานาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมา ปรายตามองคนตัวโตที่นั่งพิงหัวเตียง ผ้าห่มคลุมแค่ช่วงเอว ใต้ผ้าห่มนั้นไม่มีอะไรปกปิดซักชิ้นเดียว

"ตื่นแล้วทำไมยังไม่ออกไปค่ะ" ร่างบางที่สวมแค่ผ้าขนหนูเดินผ้าเตียงไปแบบไม่สะทกสะท้าน

"คุณจะไม่ถามเลยหรอว่าเมื่อคืนผมเข้ามาได้ยังไง"

"ถ้าเดาไม่ผิด มีคนเดียวที่อยู่ในลิฟท์เมื่อคืนกับฉัน ซึ่งคนๆนั้นก็คือคุณ"

"ผมยินดีรับผิดชอบคุณทุกอย่าง"

นานาป้องปากขำกิ " รับผิดชอบหรอค่ะ โอ้ยไม่ต้องค่ะ "

"ปกติผมจ่ายสำหรับเรื่องแบบนี้ จะได้ไม่มีปัญญาตามมา"

"อ้อแล้วก็ไม่บอก ที่ยังไม่ออกไปเพราะแบบนี้หรอค่ะ" นานาเดินไปเปิดกระเป๋าเงิน หยิบแบงค์สีเทาออกมาห้าใบ วางไว้บนเตียง

"เราก็สนุกด้วยกันทั้งคืน นี่ค่ะค่าตัวคุณ ขอบคุณนะคะ แต่ตอนนี้คุณต้องออกไปได้แล้ว มาทางไหนกลับไปทางนั้น เพราะฉันมีนัดทานข้าว" นานาเดินตรงไปยังห้องวอคอิน คอเซ็ท โดยไม่สนใจว่าคนบนเตียงจะทำสีหน้าแบบไหน