หลงไฟกัลป์

ตอนที่ 11

นานากึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาร้านตัวเอง ยืนพักเหนื่อยอยู่ทางเข้าร้าน พยามยามให้ลมหายใจกลับเป็นมาเป็นปกติ วันนี้เธอนัดคุณคมสันต์เอาไว้ นั่งดื่มกันได้ไม่นาน ผู้จัดการร้านก็มาบอกที่จอดรถไม่พอ ไอ้เธอกฌหลงดีใจนึกว่าคนเยอะจนไม่มีที่จอด กลับกลายเป็นร้านข้างๆเอารถลูกค้าตัวเองมาจอดในที่ของเธอ นานาจึงขอปลีกตัวจากคมสันต์ไปสะสางปัญหา ไม่นึกว่าจะไปเจอนายนั้นกำลังอะปะจะเฮ้ยสาวอยู่ นี้ล่ะสาเหตุที่ร้านเธอไม่มีโซนห้องVIP

"คุณคมสันต์ค่ะ ขอโทษด้งยนะคะ มาครั้งแรกก็โดนให้นั่งคนเดียวเลย" นานากลับมาถึงโต๊ะที่คอมสันต์นั่งรีบขอโทษขอโพย

"ไม่เป็นไรครับ สำหรับคุณนานาผมรอได้เสมอ รอมาตั้งนานแล้ว รออีกนิดแล้วได้คุณมานั่งคุยด้วย ผมยินดีรอ"

โอ้ยพ่อคำหวานมาอีกแล้ว บอกเลยนะคะ นานาคนนี้ไม่ซื้อจ้า ฟังมาเยอะแล้ว เป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวไปก่อนน้า

"งั้นฉันไถ่โทษ มื้อนี้ฉันเป็นเจ้ามือเองนะคะ"

คมสันต์ไม่ตอบแค่ยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของนานา ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบคำหวานอ้อดอ้อนจากผู้ชายหรอก ถึงนานาจะดูเป็นสาวเปรี้ยวหัวสมัยใหม่ ร้อยทั้งร้อยก็แพ้ลูกอ้อนผู้ชาย เขาเล็งเธอมานานแต่ไม่มีโอกาสซักที จนคุณหญิงวรรฯากับแม่ของเขาเสนอให้มาดูตัวเขารีบตอนรับทันที เหยื่อมาถึงปากขนาดนี้ไม่มีทางพลาด

"เสียดายร้านคุณนานาไม่มีห้องVIP ผมจะได้เปิดเมมเบอร์ทั้งปี"

"ไม่เอาหรอกค่ะ แค่มีโซนดนตรี โซนบาร์ ก็พอแล้ว ห้องหับมันสุ่มเสี่ยงเกินไป นานาควบคุมมันไม่ได้ค่ะ สาวๆมาร้านนานาต้องไม่โดนทำมิดีมิร้าย" ใช่สาวๆต้องไม่โดนพวกผู้ชายลากเข้าห้องแบบคนร้านฝั่งนู้น ป่านนี้ขึ้นสวรรค์ไปกี่ชั้นแล้วก็ไม่รู้ ขอให้ติดโรค

"สาวๆที่มาเที่ยว ส่วนใหญ่พวกเธอมาคลายเคลียดจากงาน จากอะไรหลายๆอย่าง อยากมาสนุก ฟังเพลง ปลดปล่อยอารมณ์ ถ้าพวกเธอเต็มใจไปสนุกกับผู้ชายที่เข้าหา อันนี้ฉันเข้าใจค่ะ แต่ถ้าพวกเธอไม่เต็มใจ ผู้ชายก็ไม่ควรหักหาญตามตื้อเอาให้ได้"

"ครับผมเห็นด้วย"

นานายิ้มหวาน พวกผู้ชายไม่ค่อยเข้าใจในจุดนี้หรอก แต่ผู้ชายตรงหน้าเข้าใจเหรอ หายากนะเนี่ย

@@@@@@@@@@@@@@@

โอ้ยยยย แต่ล่ะคน ทำไมคิดว่าน้องนานาเป็นเหยื่อ

ลองถามพี่ไฟได้ เหยื่อตัวนี้เจอเป็นต้องซู้ดปาก

อร่อยเหรอ? ป่าวแสบขา ดีไม่ต้องใส่เผือก