ชนิดาทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว หล่อนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนรักกับสามีมันยังไงกันแน่ รอให้พ่อของตะลิงปลิงกับแม่สามีของเธอกลับเสียก่อน หล่อนจะซักถามความให้รู้เรื่อง ไหนจะรอยแดงช้ำตามตัวอีก ด้านเพ็ญศรีเมื่อรับโทรศัพท์ของลูกสะใภ้มาก็เอาโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดหาเบอร์ลูกชายแล้วก็ใช้เครื่องของตะลิงปลิงกดเบอร์โทร.ของมโนแล้วต่อสายไปทันที และไม่นานปลายสายก็รับ
“โนลูก แม่เองนะ นี่เบอร์ของเมียเรานะ เป็นผัวเมียกันยังไงไม่มีเบอร์โทร.กัน แม่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาวนะลูก แค่นี้นะ แม่โทร.มาแค่นี้แหละ” พูดจบนางก็ตัดสายทิ้งทันที ด้านมโนเองก็มึนงง ยังไม่ทันได้พูดทักทายสายก็ตัดไปเสียแล้ว
“เรียบร้อยจ้ะ มีอะไรโทร.จิก โทร.ตามพี่เขาเบอร์นี้เลยนะลูก” นางเมมชื่อลูกชายให้ลูกสะใภ้เรียบร้อย ก่อนจะลากลับอีกครั้ง “แม่กลับจริง ๆ แล้วนะ หนูแม่ฝากลูกสะใภ้แม่ด้วยนะ”
“ค่ะคุณแม่ ไม่ต้องห่วงค่ะ”
“เดินทางปลอดภัยนะคะแม่
