“มีฉันอยู่จะไปขอให้คนอื่นพาเที่ยวทำไม?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมานิ่งๆ น้ำเสียงของเขามันเต็มไปด้วยความหงุดหงิด แต่ที่เขาหงุดหงิดมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเชอรีนสักนิด
เขากำลังหงุดหงิดที่ริชาทำตัวเหมือนว่าเธอไม่เห็นเขา เธอกำลังทำเหมือนเขาเป็นธาตุอากาศยังไงยังงั้น
“ก็เวลาเฮลประชุมหรือต้องไปทำงานสำคัญๆ ไปทีก็ไปนานอะไม่มีเวลาให้เชออยู่ดี”
“พูดเหมือนเธอไม่มีงานสำคัญต้องทำ? ”
“ก็มี...แต่เชอดูแลงานต่อจากพ่อน้อยกว่าเฮลนิ...” ร่างบางยืนมองเฮลที่กำลังถกเถียงกับว่าที่คู่หมั้นด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย ก่อนที่ใบหน้าสวยจะเมินออกไปอีกทาง
เธอกำลังรู้สึกว่าเธอคือเมียน้อยที่กำลังน้อยใจสามีชาวบ้านเขา
ทุเรศชีวิตตัวเองตอนนี้ชะมัดเลยจริงๆ ...
“คือฮันน่ากับริชาขอตัวก่อนนะ พอดีเพื่อนรออยู่อีกร้านอะค่ะ...” ฮันน่ารีบพูดแทรกขึ้นเพราะเธอเป็นห่วงความรู้สึกของริชา
“จะไปแล้วหรอ เย็นนี้พี่มีปาร์ตี้กันที่เพนท์เฮ้าส์เฮลนิ
