“ริชาขอเสื้อคืนเถอะ ริชาจะกลับบ้าน...” ริชาเอ่ยออกไปอย่างยอมแพ้เธอเหนื่อย เธอไม่อยากมาตีฝีปากกับผู้ชายตรงหน้าแล้ว
“อยากรู้ก็จูบฉันก่อน...”
“พี่เฮล!...”
“ไม่จูบก็ไม่บอก แล้วเธอก็ใส่เสื้อฉันออกไปจากห้องแทน...”
“หรือจะแก้ผ้าเดินออกไปก็ได้นะ ฉันไม่ติด...” มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวนพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากพลางเลิกคิ้วหนาขึ้นนิดๆ ใส่ร่างบาง...
ริชาเม้มปากตัวเองเป็นเส้นตรงเมื่อกี๊เธอไม่น่าลังเลที่จะหาปืนมายิงกลางหน้าผากผู้ชายคนนี้เลย!
“เอาไง...”
จุ๊บ!
ร่างบางจำใจหันไปจุ๊บที่ริมฝีปากของร่างสูงอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบผละใบหน้าหนีออกมาทันที...เธอไม่มีทางเลือกอื่นหรอกเพราะถ้าเธอไม่ทำตามดูเหมือนจะไม่มีทางไหนเลยที่เธอจะได้ออกไปจากห้องนี้ เอาแค่เธอจะก้าวเท้าลงจากเตียงนี้ยังดูยากเลยอย่าหวังว่าเธอจะสามารถพาตัวเองหนีเขาลงไปยังชั้นล่างได้
เฮลยกยิ้มที่มุมปากมองท่าทางของหญิงสาวที่พอเอาปากตัวเองมาแต
