วันต่อมา...
“เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ...” ริชาพูดพร้อมกับรีบเก็บของใส่กระเป๋าผ้าใบโปรดที่เธอชอบสะพายไปมหาลัย วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ช่วงบ่ายเธอต้องรีบมาถ่ายงานที่เพนท์เฮ้าส์ของเฮล ทั้งๆที่เมื่อคืนกว่าเธอจะได้กลับจากที่นี่ก็เกือบเที่ยงคืนได้
พูดถึงเรื่องเมื่อคืนเธอสามารถเอาตัวรอดจากเฮลมาได้ เพราะเธอเอาแต่เกาะติดเอวาไม่ยอมลุกไปไหน เรียกได้ว่าเพื่อนเธอไปไหนเธอก็ตามไปด้วยไม่มีช่องว่างให้ตัวเธอได้อยู่คนเดียวเลยสักนิด...แต่เฮลเองพอเพื่อนมาเขาก็ไม่ได้หันมาสนใจอะไรเธอ
ตรงกันข้ามพอกลุ่มเพื่อนนี้มาเขาก็ดูเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยเหมือนกัน
“รอก่อนริชา เดี๋ยวฉันไปส่ง” เอวาพูดพร้อมกับมองหน้าริชาด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรแกฉันไปได้...ต้องรีบไปก่อนนะเดี๋ยวรถติด เจอกันพรุ่งนี้นะ...” ริชาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะรีบออกจากห้องของเฮลทันที
วันนี้เป็นวันโชคดีของเธอ โชคดีของเธอแบบสุดๆ ด้วย! ที่ไม่ต้องมาเจอหน้าหนุ่มมา
