เมษามองดูลูกสาวตัวน้อยกำลังเดินเตาะแตะมาหาเธอ โดยมีสามีเดินระวังอยู่ด้านหลังรอรับถ้าเธอจะหกล้ม แต่เด็กหญิงตัวน้อยไม่ทำให้ผิดหวัง เธอเดินมาถึงอ้อนแขนของเมษาได้สำเร็จ พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักอย่างพอใจของเธอ
“เฌอเบลของแม่เก่งที่สุดเลย” เมษาชมลูกสาววันสิบเอ็ดเดือน แล้วโอบกอดเธอไว้
“พ่อจ๊ะ ช่วยแม่หยิบมือถือมาถ่ายรูปยัยหนูไว้หน่อย” เมษาบอกสามี เขารีบวิ่งไปหยิบมือถือที่วางอยู่โต๊ะทานข้าว แล้วรีบกลับมาถ่ายรูปให้ภรรยา แล้วก็หามุมที่ดูดีที่สุดเพื่อถ่ายรูปเฌอเบลที่กำลังเดินเตาะแตะเอาไว้
“แม่จะเก็บไว้เป็นความทรงจำ วันแรกที่เฌอเบลเดินได้เองโดยไม่เกาะอะไรเลย” เมษาบอกสามี ที่ยิ้มให้อย่างอบอุ่น
สักพักโทรศัพท์สามีก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยข้างนอก เมษามองตามแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“เดี๋ยวพ่อจะออกไปหาเพื่อนนะแม่ เย็นๆถึงจะกลับ” เขาบอกภรรยา พยายามปกปิดความผิดปกติที่อาจจะทำให้เธอจับได้
เมษาพยักห
