พงษ์ศักดิ์มาดักรอที่บ้านของหทัยนาถโดนมีพ่อและแม่เลี้ยงของเธอรับหน้าแทนอยู่
พอหทัยนาถลงมาจากรถ พงษ์ศักดิ์ก็เดินไปกุมมือเธอมาขึ้นมาทันที จนอินทชัยเปลี่ยนใจลงจากรถ ไม่ยอมกลับออกไป เพราะอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร
“ผมคิดถึงคุณกับลูกมากๆ เลย ไหนลูกของผม นาถกลับบ้านเรานะ ผมหย่าแล้ว ผมคิดได้แล้วว่านาถกับลูกสำคัญแค่ไหน”
“คิดได้ตอนผ่านไปเกือบสิบหกปีเนี่ยนะ” วิไลพูดลอยๆ ขึ้นมา
อินทชัยพอเดาออกว่าเขาคือใคร เขารู้สึกใจหายแปลกๆ
“ลูกของคุณเหรอคะ ไม่มีหรอกคะ นาถเอาออกไปแล้ว” หทัยนาถบอกเขา ดึงมือออกจากมือเขาอย่างรังเกียจ
“ไม่จริง นาถไม่ใช่คนใจร้ายแบบนั้น ผมเห็นรูปลูกของเรา เขาน่าจะอายุพอๆ กับตอนที่เราเลิกกัน” พงษ์ศักดิ์บอก
“อะไรอะไรมันก็ทำให้คนเปลี่ยนได้ทั้งนั้นแหละคะ” หทัยนาถบอก
“ผมอยากเจอลูก ขอร้องแหละนาถ” พงษ์ศักดิ์บอก น้ำเสียงอ้อนวอน
“ฉันเอาเด็กออกไปแล้ว ส่วนลูกของฉันกับสามี ตอนนี้ยังไม่กลับ ถ้าอย
