ตอนที่ 3

1078 Words
ข้าวหอมเก็บอาการที่รู้เรื่องราวไว้ ท่านผอ.นี่ลื่นไหลไม่ใช่เล่น จริง ๆ แล้วไม่ใช่หน้าที่ของท่านโดยตรงเสียหน่อยเพราะเป็นหน้าที่ของหล่อนที่ต้องจัดการเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่บรรณารักษ์สาวก็ยิ้มรับเหมือนเชื่อฟังคำพูดนั้น “แหม...ผอ.นี่ขยันจังเลยนะคะ แบบนี้ต่อไปห้องสมุดของเราก็จะมีคนมาใช้มากขึ้น” “อืม...ถ้าอย่างนั้นฉันไปล่ะนะ เอ้อ...หนูปิ๋ม...อย่าลืมงานที่ฉันสั่งให้เคลียร์ด้วยล่ะ ทำให้เสร็จเรียบร้อยแล้วฉันจะมาตรวจสอบอีกที” “ค่ะ...ท่านผอ.” หลังจากที่ผอ.เด่นชัยออกไปแล้วข้าวหอมก็นั่งลงที่โต๊ะทำงาน หล่อนมองเด็กสาวรุ่นน้องที่เริ่มทำงานของหล่อนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าวหอมอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองน้องปิ๋ม เด็กสาววัยสิบแปดที่ซ่อนความอวบอิ่มไว้ข้างใน เรียกว่ามีดีแอบซ่อนไว้โดยที่ดูจากภายนอกแล้วไม่รู้เลย หล่อนเผลอมองหน้าอกของน้องปิ๋มโดยไม่ได้ตั้งใจ หน้าอกของเด็กสาวมีขนาดใหญ่กว่าผลส้มโอเสียอีก หัวนมสีแดงเหมือนลูกเบอร์รี่แต่วงรอบที่ปลายเต้ามีขนาดใหญ่มาก นึกถึงตอนที่ผอ.เด่นชัยเล่นสองเต้าใหญ่และแน่นนุ่มด้วยมือและปากอย่างเมามัน แล้วความเสียวเล็ก ๆ ก็เริ่มก่อตัวขึ้นโดยที่ข้าวหอมไม่ทันรู้ตัว สติหล่อนที่กระเจิดกระเจิงไปเมื่อครู่กลับมาเมื่อเด็กสาวเอ่ยขึ้น “วันนี้พี่ข้าวหอมมาเช้าจังเลยนะคะ” “อ๋อ...เอ้อ...จ้ะ...พี่มาเช้าเพราะต้องรีบมาเคลียร์งานน่ะ อืม...ผอ.ของเรานี่ท่านขยันจังเลยนะ มาทำงานแต่เช้า ปิ๋มก็เหมือนกันนะ ขยันมาก” “ผอ.ให้หนูมาช่วยเคลียร์งานน่ะค่ะพี่ หนูก็เลยต้องรีบมาแต่เช้า กลัวว่าจะไม่ทันเวลางาน ก็พอดีพี่ข้าวหอมมา” ข้าวหอมยิ้ม ๆ หล่อนมองเด็กรุ่นน้องที่ทำงานของตัวเองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้องปิ๋มช่างกล้าหาญเสียจริง เล่นกับผู้ชายรุ่นใหญ่เสียด้วย หล่อนคิดแล้วยังเสียววาบไม่หาย นึกถึงเจ้าจ้อนยักษ์ของผอ.เด่นชัยซึ่งหล่อนเองคาดไม่ถึงว่าผู้ชายวัยขนาดนั้นแต่ยังแข็งแรงยิ่งกว่าเด็กหนุ่มอายุสิบแปด มันยังตั้งลำและสู้ไม่ยั่น นึกถึงตอนที่น้องปิ๋มถูกผอ.ขย่มอย่างบ้าคลั่งแล้วก็ใจหายวาบ “ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยเห็นแฟนน้องปิ๋มมารับไปกินข้าวเที่ยงเลยนะ” “อ๋อ...แฟนปิ๋มเขามีธุระต้องไปทำงานต่างจังหวัดน่ะค่ะ แล้วพี่ข้าวหอมล่ะคะ ปิ๋มไม่เคยเห็นแฟนพี่ข้าวหอมเลยนะคะ” “พี่ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาหรอก ดูพี่สิ เฉิ่มเชยแบบนี้ผู้ชายที่ไหนเขาจะชอบล่ะจ๊ะ” “ไม่แน่หรอกนะคะพี่ข้าวหอม บางทีผู้หญิงที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้อาจจะร้อนแรงกว่าผู้หญิงที่ชอบเปิดเผยตัวเองก็ได้ค่ะ” จริงสินะ...ข้าวหอมฟังเด็กสาวรุ่นน้องพูดแล้วก็นิ่ง ก็ดูอย่างน้องปิ๋ม ภายนอกเรียบร้อยแต่ข้างในไวไฟไม่ใช่เล่น ข้าวหอมตั้งหน้าทำงานต่อทั้งที่แทบไม่มีสมาธิจะเขียนหรือจัดหนังสือขึ้นชั้น หล่อนยังนึกเห็นภาพนั้นอยู่ไม่หาย แต่โดยไม่รู้ตัวหญิงสาวก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ข้าวหอมนั่งทำงานจนถึงเวลาพักเที่ยง วันนี้ภายในห้องสมุดมีคนเข้ามาใช้บริการอย่างเหงาหงอย ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กหนุ่มสาววัยสิบแปดสิบเก้าที่เข้ามาอ่านหนังสือ น้องปิ๋มออกไปทานข้าวเที่ยงแล้วแต่บรรณารักษ์สาวยังนั่งทำงานต่อเพราะยังไม่หิวและที่สำคัญหล่อนชอบทำงานติดพันเสมอ แต่แล้วหญิงสาวก็พึ่งนึกได้ว่าลืมหนังสือที่ตั้งใจจะเอากลับขึ้นเอาไว้ที่ชั้นวางด้านในสุด ข้าวหอมเดินกลับเข้าไปด้านในที่เงียบเชียบ หล่อนเห็นหนังสือทั้งสามเล่มวางอยู่บนพื้น มันอยู่ที่เดิมที่หล่อนวางลืมไว้ แต่เมื่อกำลังจะก้มลงเก็บก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังลอดออกมา “ซี๊ดดดด...ซี๊ดดดด...อ่าส์”   บทที่ 3       โดยไม่ได้ตั้งใจที่สายตาของข้าวหอมมองลอดเข้าไปทางช่องหนังสือที่วางพิงกันและเห็นภาพที่ทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรงอีกครั้ง เป็นภาพของหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่ผู้ชายยืนกอดผู้หญิงจากทางด้านหลัง หล่อนรู้จักสองคนนี้ดีเพราะทั้งสองเข้ามาใช้บริการในห้องสมุดแห่งนี้เป็นประจำ ผู้ชายชื่อ เมฆ ส่วนผู้หญิงชื่อ ฝ้าย อายุของทั้งสองยังไม่ถึงยี่สิบปี เมฆและฝ้ายมักจะมาด้วยกันบ่อย ๆ แต่ข้าวหอมก็ไม่สังเกตเห็นว่าทั้งคู่จะกระหนุงกระหนิงเหมือนแฟนกัน ดูแล้วน่าจะเป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ เมฆเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงใหญ่และฝ้ายก็เป็นเด็กสาวหน้าตาสะสวย ปล่อยผมที่ย้อมสีน้ำตาลทองยาวสยาย หล่อนตัวเล็กกว่าเมฆ ชอบแต่งตัวเหมือนตุ๊กตาด้วยชุดกระโปรง ดูแล้วไม่ประสีประสาเรื่องผู้ชายเช่นกัน ข้าวหอมมองซ้ายมองขวา นี่มันเป็นเวลาพักเที่ยงและไม่มีใครในห้องสมุดนอกจากหล่อน วันนี้มันวันอะไรกันนะ เมื่อเช้าหล่อนพบผอ.เด่นชัยกับน้องปิ๋มฟาดฟันกันมายกหนึ่งแล้ว พอเที่ยงก็มาเห็นเด็กหนุ่มสาวรุ่นน้องพลอดรักกันในห้องสมุดนี่อีก เมฆไม่ได้กอดฝ้ายไว้เฉย ๆ เพราะข้าวหอมเห็นมือไม้ของเด็กหนุ่มล้วงควักอยู่ด้านหน้าของเด็กสาว “อูย...ซี๊ดดดด...เมฆจ๋า...อืม...ซี๊ดดดด” เสียงฝ้ายร้องครางเพราะเมฆซุกไซ้จมูกที่ต้นคอของหล่อน ฝ้ายยืนชิดติดกับชั้นหนังสือและบิดกายอย่างเร่าร้อนตอนที่เมฆซุกไซ้ใบหน้าจูบแก้มของหล่อนและบางครั้งเด็กสาวก็หันมาจูบปากแลกลิ้นกับเด็กหนุ่มอย่างถึงใจ ข้าวหอมเห็นมือไม้ของเมฆล้วงเข้าไปในเสื้อของฝ้าย เด็กหนุ่มแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตให้สาวมือไม้สั่น ฝ้ายครางและหันไปมาเพื่อมองว่ามีใครผ่านเข้าไปบ้าง
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD