“คนดีครับ”
“คะ”
“รักพี่ไหม”
“ทำไมถามแบบนี้ล่ะคะ”
“รักไหมโรส”
“รักสิคะ เป็นอะไรคะเนี่ย ทำไมอยู่ ๆ ก็ถาม”
“อยากอยู่กับพี่ไหม”
“...อยากค่ะ อยากอยู่กับพี่แดนทุกวันเลย ไม่เห็นเหรอว่ากลับไปทำงานเมื่อไหร่โรสก็เศร้าทุกที”
“ครับ ถ้างั้นละครเรื่องนี้จบเมื่อไหร่ เราสองคน...แต่งงานกันนะ”
“อะ อะไรนะคะ”
“...แต่งงานกับพี่นะ” ผมย้ำคำเดิมพร้อมกับกุมมือเธอเอาไว้ ส่วนเธอก็มองมาด้วยสายตาอึ้ง
“มัน...ไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะพี่แดน”
“แล้วเราต้องรออะไร อยู่แบบนี้ก็ไม่ต่างจากผัวเมีย ทำให้มันถูกต้องไม่ดีกว่าเหรอ”
“โรส...”
“พี่ไม่ได้เร่งรัด แต่ถ้าคบกันก็ต้องมองอนาคต แล้วอนาคตของพี่มันมีโรสอยู่ในนั้น”
“ขอบคุณนะคะ แต่โรสกลัวงานของพี่แดนมันจะเสียหาย”
“งานหลักพี่อยู่ที่ยุโรปไม่ใช่ที่ไทย ที่นั่นไม่มีใครแคร์เรื่องส่วนตัวหรอก เขาดูที่ผลงาน”
“แต่...”
“พี่รักเรา พี่ไม่อยากร่องรอยแบบนี้แล้วโรส ชีวิตพี่เหลือตัวคน
