“หื่น”
“อื้อ~ ขอนอนก่อนค่ะ”
“ตื่นมาคุยกับพี่แป๊บเดียว”
“อื้อ~ โรสง่วง” ฉันสะลึมสะลือปัดมือคนที่เขานิ้วมาจิ้มไหล้ฉันแล้วก็พลิกตัวหนีไปทางอื่น
“คุยแป๊บเดียว”
“เฮ้อ! แดเนียล พี่ทำให้โรสเพลียแล้วยังจะมากวนเวลานอนของโรสอีกนะ” ฉันหันกลับไป หัวยังฝังอยู่ที่หมอนแต่ลืมตาจ้องเขาพร้อมดุ
“พี่เหรอ? เรานั่นแหละยัยหื่นที่รุกพี่ก่อน”
“ชิส์! มีอะไรพูดมาเลยค่ะ” ไม่รู้กี่โมงกี่ยามแล้วเพราะหลังจากกินตับแทนข้าวเช้ากันจนจุกลุกไม่ขึ้นฉันก็หลับยาว แต่นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอเพราะเพลียมาก
“วันนี้ว่างพี่เลยจะชวนไปทานข้าวกับคุณลุงคุณป้าเรา”
“คะ?” ฉันผงกหัวขึ้นทันทีที่ได้ฟังคำพูดเขา
“โทรไปบอกท่านก่อนครับแล้วค่อยนอนต่อ” พี่แดเนียลยื่นโทรศัพท์มาให้ แล้วยังแถมรอยยิ้มหล่อ ๆ น่ากินมาอีก คนอะไรใจดีจังเลยค่ะ แจกรอยยิ้มเก่งมาก
“คะ” หายง่วงเลยค่ะ ฉันดีใจที่สุดเลยที่เขาเองก็กระตือรือร้นที่จะไปพบผู้ใหญ่ฝั่งฉัน
-เวลาต่อมา-
