“พี่แดนคะ เรื่องนี้มันมีทางออกที่ดี เราเป็นครอบครัวเดียวกัน เราหาทางออกช่วยกันดีกว่าไหมคะ”
“หึ! ครอบครัวเหรอ? เธอเห็นพี่เป็นครอบครัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“...พี่แดน”
“เลิกพูดเถอะโรสพี่ขอร้อง ในเมื่อโรสรู้ความจริงแล้วพี่ก็จะหยุดให้”
“โรสแค่อยากให้มันดีขึ้น”
“มันจะดีขึ้นครับ พี่จะไม่ทำอะไรทั้งนั้นขอแค่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เพิ่ม เลิกพูดเถอะนะแล้วพี่สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย ละครเรื่องนี้จบเมื่อไหร่พี่จะหายไปจากชีวิตโรส แล้วก็ครอบครัวโรส พี่สัญญาครับ”
“...” ทำไมฉันถึงเจ็บที่ใจกับคำพูดนี้ของเขามากกว่าทุกครั้งก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะฉันมองไม่เห็นความรู้สึกอื่นนอกจากความเจ็บปวดจากเขาก็ได้
ดูเจ็บปวด หวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“พี่ขอตัว” เขาไม่พูดอะไรต่อนอกจากเดินไปเลย ทิ้งไว้แค่ฉันที่ไม่มีสมาธิจะทำอะไรแล้ว
ฉันเข้าใจว่าพี่แดเนียลแสดงละครเก่งทั้งในจอแล้วก็นอกจอ แต่เมื่อกี้ฉันมองไม่เห
