บทที่ 12

695 Words
  "เธอมาหาลูก" สินีรีบห้ามเขา “แต่เธอไปโดยไม่มีเจอลูก”   เมื่อเอ็ดเวิร์ดหยุด สินีก็เดินไปหาเอ็ดเวิร์ดพร้อมกับถอนหายใจ   "เอ็ดเวิร์ด ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดี ทำไมลูกถึงปล่อยเธอไปไม่ได้ล่ะ? ตอนนี้รูบี้กำลังตั้งท้องลูกของลูกอยู่นะ เธอก็ควรจะลืมผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วรีบแต่งงานซะ"   "ผมแค่อยากรู้ว่าใครให้รูปพวกนั้นกับคุณ?" จู่ๆ เอ็ดเวิร์ดก็หันมาถาม   เมื่อได้ยินเเบบนี้ ใบหน้าของสินีก็เปลี่ยนไปทันที เธอเหลือบมองรูบี้ที่ดูอึดอัดและพูดอย่างโกรธเคือง "ก็บอกไปแล้วไงว่ามีคนส่งมาให้ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลย? จะเล่นตลกอะไรกับลูกชายฉัน?"   เมื่อมองไปที่แม่ที่แสนกังวลของเขา เอ็ดเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ตามที่แม่ต้องการเลย รูบี้กับผมจะแต่งงานกันในอีกสามวัน"   จากนั้นเขาก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเลและออกจากบ้าน ทิ้งให้สินีและรูบี้มีสีหน้าเกลียดชังและมองหน้ากัน   ......   สามวันต่อมา ที่โรงเเรมบูลทีค   เหล่าคนดังและชนชั้นสูงเกือบทั้งหมดจากเมือง รีธา มารวมตัวกันที่นี่ เพื่อมางานแต่งงานของรูบี้ และเอ็ดเวิร์ด   เวลา 11.30 น. งานแต่งงานจะเริ่มงานตรงเวลา   "ให้ฉันเข้าไป" ในเวลานี้ จู่ๆ ผู้หญิงที่มีรอยฟกช้ำทั่วร่างกายก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เบลล่าเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลจิตเวช   "มีการ์ดเชิญไหมครับ?" รปภ.ที่ประตูทักเธอ   "ฉันลืมเอามันมาค่ะ" เบลล่ารีบเร่งเข้าไป   "ขออภัยด้วยครับ เราไม่สามารถให้คุณเข้าไปในงานได้" รปภ.ปิดประตูและมีงานวิวาห์   "เกิดอะไรขึ้นครับ?" ในขณะนี้ ชายในชุดสูทและเนคไทก็ออกมาจากด้านใน นั่นคือแจ๊คสัน ลูกพี่ลูกน้องของเอ็ดเวิร์ด   "เบลล่า คุณมาที่นี่ทำไมกัน?" เจสันดูแปลกใจเล็กน้อย   "พาฉันเข้าไปได้ไหมคะ?" เบลล่าจับแขนเจสันราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต   เจสันลังเลและสุดท้ายเขาพยักหน้าตกลง   เมื่อทั้งสองเข้ามา เอ็ดเวิร์ดและรูบี้ก็ค่อยๆสวมแหวนให้กันและกัน   รูบี้สวมชุดแต่งงานสีขาวด้วยความเคอะเขินเล็กน้อยและใบหน้าที่มีความสุขและอ่อนหวาน เอ็ดเวิร์ดที่อยู่อีกฝั่งยังหล่ออยู่แม้ว่าเขาจะหน้าซีด   ผู้ชายคนนั้น ตำแหน่งตรงนั้น เคยเป็นของเบลล่า แต่ตอนนี้มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทน   "เอ็ดเวิร์ดฉันหวังว่าเราจะรักกันและดูแลซึ่งกันและกันไปจนแก่จนเฒ่า..." รูบี้กล่าวคำปรารถนาของเธอขณะสวมแหวน   แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ เบลล่าก็มาถึงฝูงชนแล้ว "ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่างั้นเหรอ? รูบี้ คำพูดของเธอช่างงดงามจริงๆเลยนะ"   แหวนตกลงมาจากมือของรูบี้ทันที   "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?" รูบี้แสดงอาการตื่นตระหนกชั่วขณะ   "คิดว่าฉันจะหนีออกมาไม่ได้เหรอ?" เบลล่าเดินไปหารูบี้ เงยหน้าขึ้นและดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าเธอยังเป็นลูกสาวของตระกูลสิโร มาดามแห่งธิสรสกุล   "รักษายังไม่หายดีเธอออกมาได้ยังไงกัน?" รูบี้สงบลงพร้อมเห็นเบลล่าสวมชุดโรงพยาบาล ผมของเธอยาวและมีรอยข่วนบนใบหน้าและข้อมือ ซึ่งดูเหมือนผู้หญิงที่บ้าจริงๆ   เธอยกมือขึ้นหาเบลล่าและจับคอเสื้อให้เผยให้เห็นโลโก้ของศูนย์การแพทย์ทางจิตเวช   "อ้าว เธอเป็นผู้ป่วยจิตเวชหนิ!" ทันใดนั้นแขกก็ตะโกน   "เธอเป็นบ้า จับเธอออกไป" เมื่อได้ยินเช่นนั้น แขกก็ต่างพากันโวยวาย   "เธอไม่ได้เป็นผู้ป่วยจิตเวช" เจสันก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเบลล่า   เอ็ดเวิร์ดหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วผลักเจสันออกไป เขาพูดกับเบลล่าว่า "ถ้าเธอมาเพื่ออวยพร มาเป็นแขกของฉัน แต่ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ฉันก็ขอโทษด้วยนะ..."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD