บทที่ 9

756 Words
  หลังจากพูดแบบนั้นออกไป เอ็ดเวิร์ดก็รีบออกจากประตูไป เหลือเพียงห้องเดียวที่มีอากาศเย็นซึ่งทำให้เบลล่าตัวสั่น   "บริจาคไตงั้นเหรอ?" เบลล่ารู้สึกสับสนเล็กน้อยและใช้เวลานานกว่าจะเข้าใจ ดูเหมือนว่าเธอจะถูกนำมาใช้   เมื่อเธอเก็บความลับของการปลูกถ่ายไตจากเอ็ดเวิร์ด เธอกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับ แต่เธอไม่ต้องการที่จะเอาชนะตัวเอง เธอไม่เพียงแต่ถูกแม่บุญธรรมปฏิเสธ แต่ยังปล่อยให้รูบี้ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่นี้...   เธอไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไรที่จะทำให้พระเจ้าถึงต้องการลงโทษเธอแบบนี้ ปล่อยให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้งจากลูกสาวที่มั่งคั่งแห่งสวรรค์ในเวลาอันสั้น และปล่อยให้ลูกชายของเธอกลายเป็นตัวตลกร้ายกาจ!   เบลล่าไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืนในลักษณะฟุ้งซ่าน และเธอก็ไม่ได้ผล็อยหลับบนโซฟาจนถึงเช้า   "คุณเอานี่ไปวางไว้ไหน?" ทันใดนั้นประตูวิลล่าก็เปิดออก และกลุ่มคนงานก็ปลุกเบลล่า   เธอพบว่าพื้นห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆของผู้หญิง เช่น ตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้ง และเปียโน   "คุณกำลังจะทำอะไร?"   "ฉันให้มันย้ายเข้าไป" คนงานหลีกทางและรูบี้สวมชุดไพลินก็เข้ามา ตามด้วยพี่เลี้ยงวัยกลางคนสองคน   "พี่เลี้ยงสา ย้ายโต๊ะเครื่องแป้งและเปียโนไปชั้นบนให้ฉัน แล้ว..."   หลังจากจัดการเรียบร้อย รูบี้ก็เดินไปหาเบลล่า ตบแก้มเธอแล้วหัวเราะ "เธอคิดว่าจะรักษาชีวิตคู่ด้วยการหลับนอนกับเขาหลายๆ ครั้งได้ไหม หยุดฝันเถอะ เธอจะไม่มีวันรู้หรอกว่าหัวใจของผู้ชายมันหนักหนาแค่ไหน . ดังนั้น ฉันยังคงแนะนำใหเธอออกไปจากที่นี้ทันทีและหยุดทำให้ตัวเองอับอายขายหน้า"   "ไหมเหรอ?" เบลล่าปัดมือเธอออกอย่างไม่พอใจ   "ฉันเหรอ?" รูบี้รู้สึกตลก "ฉันกลัวอะไรล่ะ?"   "กลัวว่าคำโกหกจะถูกเปิดเผยไง ไม่ได้บอกเอ็ดเวิร์ดเหรอว่าคุณให้ไตเขา? กล้าไปโรงพยาบาลกับฉันไหมล่ะ?" เบลล่าก้าวไปข้างหน้าคว้าแขนของรูบี้และทำให้หน้าเปลี่ยนไป โดยทันที.   "กล้าดียังไงกัน?" รูบี้กลับมามองอีกครั้งหลังจากที่ตกตะลึงเล็กน้อย เธอหยิบซองจดหมายจากกระเป๋าของเธอแล้วยื่นให้   เบลล่าหยิบมันออกมาอย่างระมัดระวัง เปิดออก แล้ว "ฮัมเพลง" ก็กลายเป็นรูปแม่เลี้ยงของเบลล่าและผู้ชายหลายคนบนเตียง   "ทำไมคุณถึงมีรูปพวกนี้?"   "ก็อย่ากังวลไปเลยนะ ถ้าไม่อยากให้พ่อของคุณต้องอับอายหลังความตาย ก็หุบปากไปซะ" จากนั้นเธอก็บิดเอวและขึ้นไปชั้นบน   "รูบี้ เธอไม่กลัวถูกลงโทษเหรอ?" เบลล่ายังคงประเมินวิธีการของรูบี้ต่ำไป ผู้หญิงคนนี้แย่มาก   "เราจะได้เห็นดีกัน"   คนงานหลบเบลล่าและเริ่มขนของขึ้นชั้นบน เธอไม่รู้ว่าเอ็ดเวิร์ดคิดให้รูบี้ย้ายมาที่นี่หรือเปล่า แต่เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนพิเศษของที่นี่   ณ ตอนนี้ โทรศัพท์มือถือที่ชั้น 2 ก็ดังขึ้น และเบลล่าก็ทิ้งไว้ในห้องนอน   รูบี้เดินเข้าไปในห้องนอน หยิบมือถือขึ้นมาบนเตียง ทันใดนั้นรูปถ่ายของเด้กน่ารักก็ปรากฏขึ้น หัวใจของเธอก็ระเบิดขึ้นอย่างกะทันหันและเธอก็กดแป้นคำตอบ   เสียงหวานของเด็กน้อยดังขึ้นจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ทันที "แม่ครับ แม่ ผมคิดถึงแม่จังเลย"   "โทรผิดเบอร์แล้วเด็กน้อย" รูบี้พูดอย่างเย็นชา   "แม่ครับ ผมเอลบี้ไง!" เมื่อเขาได้ยินว่าโทรผิดเบอร์ เด็กน้อยก็ร้องไห้ "ผมอยู่ที่บ้านพี่เลี้ยงดา เมื่อไหร่แม่จะกลับมาหาผม?"   "พี่เลี้ยง ดาเหรอ?" เธอเป็นพี่เลี้ยงดั้งเดิมของตระกูลสิโร เป็นไปได้ไหม... รูบี้รู้สึกหนาวขึ้นมาทันใด ไม่น่าเชื่อว่าเบลล่าจะมีลูก?   "เอามือถือฉันมานะ" ก่อนที่รูบี้จะตอบ เบลล่าก็เข้ามาและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา   "เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอเหรอ?" รูบี้ถามอย่างสงสัย   "เธอรู้ได้ยังไง? ไม่มีทาง" เบลล่าพยายามซ่อนแต่เธอโกหกไม่เก่ง และการแสดงออกที่หงุดหงิดของเธอก็ทรยศต่อเธอ   "ถึงแม้ว่าเธอจะมีลูก มันก็ลูกไร้หัวนอนปลายเท้าทีใครๆก็ไม่รู้จัก"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD