เมียเก็บบำเรอแค้น

ตอนที่ 3

นุชนาถพูดไม่ค่อยเต็มเสียงนักโดยเฉพาะนามสกุลของเขาที่กระตุกความรู้สึกของเธออย่างรุนแรง เมมฟิสประสานมือไว้เช่นเดิมและจ้องหน้าเธอนิ่ง

“มิสิ...คุณรีส เบคเลอร์ ไม่อย่างนั้นแล้วผมคงไม่เสียเวลามาหาคุณถึงที่นี่”

“ฉันมีเวลาให้คุณไม่มากนักหรอกนะคะ เพราะฉันมีธุระด่วนต้องรีบไปงานเลี้ยง นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นคุณควรจะนั่งลงเพื่อที่จะฟังธุระของผม...ซึ่งมันสำคัญมากสำหรับคุณ”

เสียงเขาหน่วงเหมือนหัวใจของหญิงสาวที่กำลังหนักอึ้งด้วยความอึดอัดราวกับบรรยากาศรอบตัวกำลังบีบรัดตัวเธอให้เล็กลง

เมมฟิส แคเมอรอน

ชื่อนี้เธอไม่เคยรู้จักแต่นามสกุลของเขาเป็นนามที่ฝังอยู่ในหุบความนึกคิดของนุชนาถตลอดเวลา ความหวั่นหวาดบางอย่างกำลังครอบงำตัวเธอโดยไม่มีเหตุผล หญิงสาวรู้สึกถึงความยุ่งยากครั้งใหญ่ที่กำลังก่อตัวอยู่ข้างหน้า เธอแทบไม่อยากสบนัยน์ตาประกายกล้าคู่นั้นที่กำลังพรายแสง ร่างแน่งน้อยค่อย ๆ หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ทุกวินาทีเหมือนเดินไปอย่างเชื่องช้ากับความรู้สึกที่กำลังขมวดแน่นในช่องท้องของหญิงสาว และท่าทีประหม่านั้นก็อยู่ในสายตาของบุรุษที่นั่งตรงหน้าตลอดเวลา

เมมฟิส แคเมอรอนหลับตาลงชั่วครู่ก่อนลืมตาขึ้นอีกครั้งด้วยประกายนัยน์ตาวับวาวที่มีน้ำรื้นขึ้นมาเล็กน้อยก่อนมันจะเหือดหายไปในดวงตาสีเข้ม ทุกสรรพเสียงราวถูกกลืนหายเข้าไปในห้วงสำนึกที่เต็มไปด้วยความอัดอั้นและภาพแห่งความทรงจำมากมายที่ฝังอยู่ใต้จิตสำนึกแห่งความเคียดแค้น เขาเพิ่งเดินทางกลับมายังอเมริกาบ้านเกิดอีกครั้งหลังจากไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศนานหลายปี กลับมาเพื่อจัดงานศพให้น้องสาวเพียงคนเดียว

ไมลี่ แคเมอรอน

เธอจากไปอย่างกะทันหันด้วยสาเหตุการตายที่เขาเองก็คาดไม่ถึง นั่นคือเธอฆ่าตัวตาย...เจ้าของยูเรเชีย แอร์ไลน์ สายการบินยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติต้องบินกลับมาจากฝรั่งเศส ประเทศที่เขาพำนักอยู่นานหลายปีเมื่อได้รับข่าวร้ายเมื่อกว่าสัปดาห์ที่ผ่านมา เมมฟิสคิดว่านั่นเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตและพยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหกหากเขากลับต้องพบความจริงอันเจ็บปวดเมื่อกลับมาถึงกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เพื่อที่จะรับรู้ว่าไมลี่ได้จากเขาไปแล้วจริงๆ

เธอเป็นน้องสาวคนเดียวของเขาที่รั้งตำแหน่งรองผู้อำนวยการใหญ่ในบอร์ดสายการบินของบริษัท แม้จะอยู่ห่างไกลกันด้วยเหตุผลที่เขาทุ่มเทให้กับงานและเดินทางไปทั่วโลกตลอดเวลาโดยมีที่พักเกือบถาวรอยู่ในประเทศฝรั่งเศสหากเขากับน้องสาวก็จะติดต่อและพูดคุยกันเสมอ ซึ่งก่อนหน้านั้นแทบไม่มีเค้าลางใดเลยว่าไมลี่จะคิดสั้นและเขารู้เพียงว่าไมลี่กำลังปลูกต้นรักกับดาราหนุ่มชื่อดังที่มีกิตติศัพท์เรื่องความเป็นเพลย์บอย จนงานศพผ่านพ้นไปและเขาได้รับรู้เรื่องราวในภายหลังว่าเหตุใดไมลี่จึงคิดฆ่าตัวตาย ซึ่งชนวนเหตุสำคัญอยู่ตรงหน้าเขานี่แล้ว

นี่นะหรือคือ รีส เบคเลอร์

ดาราสาวผู้เป็นดวงดาวที่กำลังจรัสแสงในโลกมายา...เมมฟิสจับจ้องดวงหน้ารูปไข่งดงามนั้น ใบหน้าสวยหวานและดวงตากลมโตเป็นประกายภายใต้เมคอัพบางเบาแต่ดึงดูดจับจิต รูปร่างของเธอเล็กและบอบบางมากด้วยเชื้อสายของชาวเอเชีย และเธอก็อาจรู้ตัวว่าตอนนี้กำลังอยู่ภายใต้ชุดราตรีเกาะอกที่มันดึงดูดสายตาคมเข้มคู่นั้นให้จับจ้องเนื้อนวลตั้งแต่ใบหน้าลงมาถึงไหปลาร้าและไหล่เปลือยจรดเรียวแขนกลมกลึงราวลำเทียน

สำหรับเขาแล้วไม่อาจปฏิเสธว่า รีส เบคเลอร์ เป็นดาราสาวที่สวยมากเกินกว่าที่เขาคาดเดาไว้ก่อนหน้าจะมาพบตัวจริง แต่มันก็เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ผู้หญิงพวกนี้จะต้องหน้าตาดี แต่นี่อาจเป็นนาทีสุดท้ายของดวงดาราที่จะถูกกระชากลงมาจากฟ้าสู่หุบเหวที่ลึกที่สุด รอยยิ้มเหยียดจุดขึ้นบนริมฝีปากหยักหนา

“ผมจะไม่อ้อมค้อมกับเรื่องที่จะมาคุยกับคุณในวันนี้ คุณรีส เบคเลอร์...ผมคิดว่าคุณคงไม่เคยรู้จักผม”

“ค่ะ...ฉันไม่เคยรู้จักคุณ”

“ใช่...คุณไม่รู้จักผมหรอก แต่คุณต้องรู้จักไมลี่ แคเมอรอน แน่ๆ!”

น้ำเสียงห้าวหนักที่กระแทกกระทั้นในตอนท้ายทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง นุชนาถมือเย็นเฉียบขณะมองหน้าเขาตรง ๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างแล่นขึ้นมาจุกคอหอยจนทำให้เธอพูดไม่ออก เมมฟิสยังจ้องใบหน้าสวยหวานตลอดเวลาขณะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างเยือกเย็น สันกรามแกร่งนูนขึ้นเป็นสันเพราะแรงขบ ใบหน้าของเขาเคียดขึ้งนัยน์ตาข้นคลั่กเหมือนบ่อโคลน

“เธอเป็นน้องสาวของผม...คุณรู้จักเธอดี เพราะไมลี่พึ่งขึ้นหน้าหนึ่งบนหนังสือแทบลอยด์เมื่อไม่ถึงสัปดาห์มานี้เรื่องที่เธอฆ่าตัวตายเพราะผิดหวังจากนีล เทอร์เนอร์ดาราชื่อดังที่แอบคั่วกับดาราสาวหน้าใหม่ที่ชื่อรีส เบคเลอร์!”

เสียงห้าวกระแทกหนักพร้อม ๆ กับเสียงแก้วแตกลั่นในมือหนาที่ขย้ำมันดังเปรี๊ยะ นุชนาถแทบลืมหายใจเมื่อเห็นหยดเลือดไหลลงมาบนข้อมือของเขา เธอรู้ว่าเมมฟิสกำลังคั่งแค้นอย่างหนักต่อการจากไปของน้องสาว และเขาก็คิดว่าเธอคือต้นเหตุของโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น ร่างแน่งน้อยนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ บุรุษหน้าตาหล่อเหลาที่เธอเห็นคราวแรกได้แปรเปลี่ยนเป็นซาตานไปแล้วหรืออย่างไรและสิ่งที่เธอหวาดหวั่นอย่างที่สุดก็กำลังอุบัติขึ้นในวินาทีที่เธอพยายามข่มความรู้สึกกลัวลงลึกทั้งที่นัยน์ตาทั้งคู่เริ่มฝ้าฟางด้วยรอยน้ำรื้น