Devilishly Handsome

__4__

__4__

Nakanganga si Nissy nang lumapag ang chopper sa napakalawak na bakuran ng isang bahay na napakagara sa patag na tuktok ng isang isla. Puno ng ilaw ang paligid at malamang na solar panels ang gamit doon kaya maliwanag kahit na mukhang hindi naman abot ng linya ng kuryente ang isla.

It’s another rendition of Santorini in Greece. The island is a local version in the Philippines but it’s so fascinating.

She froze on her seat when she saw the lower part of the island. The white sands are sparkling like diamonds under the light of the moon and so as the water.

Ang sinasabi niyang boring na isla ay kabaliktaran ng nakikita niya kahit na gabing-gabi na.

Tumingin siya kay Zed na nagtatanggal ng headphones at ito man ay kumikinang sa kagwapuhan sa suot na puting long sleeves habang nakasampay sa balikat ang coat ng suot kaninang tuxedo. It’s funny but her boredom flew away just like that the moment they met at the altar. And he’s quite a good actor. Nalulula siya at natutunaw sa mga mata nito kanina habang umuusal ito ng wedding vow na aalagaan siya at poprotektahan hanggang sa kamatayan. Diretso itong nakatitig sa mga mata niya kanina at kung hindi niya ito kilala ay baka sabihin niyang hindi iyon drama—but it was a play.

Napaluha siya kanina dahil hindi ba at si Paul ang dapat na magsasabi niyon sa kanya pero kahit na tawag ay wala siyang natanggap. And now the pain slightly subsided just by looking at the cockiest man she had ever met in her entire life. And she’s aware that she’s with Zed and not with Paul.

She’s so stupid and she feels that stupidity because of Mechizedek’s presence. His presence quietly says Paul’s ignorance and shortcomings as a boyfriend, a fiancé and as her husband.

“How important is that business matter compared to our wedding, Hellboy?” She asked out of nowhere, intently looking at the man’s face beside her. Masama ang loob niya kaya hindi niya napigil na huwag maikumpara ang sarili sa negosyo na inaasikaso raw ni Paul.

“Way more important than you.” Zed blatantly replied which made her sob in an instant, turning her face away from him.

That’s true. Mas importante ang inaasikaso niyon kaysa sa sarili nilang kasal na ang sabi sa kanya ay para rin daw sa kinabukasan nila.

Hindi siya sumagot pa pero nag-ring ang cellphone niya sa pouch na kaagad niyang sinilip kung sino, at lalo lang siyang napahikbi nang makita na pangalan ng boyfriend ang naka-flash sa screen, kasama ang mukha niyon.

When the door beside her opened, she was having second thought whether she’d accept the call or rejects it.

Tumingin siya kay Zed na nakatayo na parang tuod habang hinihintay siya na bumaba.

He offered a hand but she just looked at it.

Nang tangka na nitong babawiin ang kamay ay siya namang paghabol niya roon.

Nagkatinginan silang dalawa at wala siyang pakialam kung nakikita man siya nitong umiiyak.

“For Jesus’ sake! Aren’t you tired of crying? Answer the gaddamn call and ask your husband. Spit out those thoughts and queries inside your f*****g head.” Galit na utos nito sa kanya at walang paalam na kinarga siya pababa sa chopper.

“Bakit ba ang sungit mo? Don’t talk to me if you will just make me feel like an idiot.” Paangil na siniko niya ang binata.

“Oh hell you are an idiot.” Bulong nito at walang lingon na nilayasan siyang mag-isa.

“Ang sama mo! I hate you!” galit na tinanggal niya ang sapatos at binato ang likod ni Zed gamit ang isa pero mintis.

Sayang…

Ibinato pa ni Nissy ang isa at sapul iyon sa pwet kaya napatalon siya at nakagat ang daliri.

He stops from walking and curtly turns around; looking at her like she’s a tiny little parasite he will smash any second.

Sa pagkataranta niya ay ibinato niya ang kanyang pouch pero sinalo iyon ni Zed.

She threw her phone and he caught it, too.

Yik! No more!

Ayaw naman niyang ibato ang pusa niya.

When the phone starts ringing again, she panics and runs, heading towards his direction but he moves away.

“Hey you, give it back to me. Give me my phone!” hahabol-habol siya rito nang pulutin nito ang sapatos niya at iniwan siyang kumakandirit sa frog grass.

“Hellboy!” she yells and forgets her heartache.

“Nothing more to toss at me? The cat! Come on, take off your clothes and throw them.” Tuloy-tuloy lang si Zed at nakita niyang idinikit nito ang cellphone sa tainga nito.

Bastos ang walang hiya.

“Hello Kuya. She’s tired. Don’t bother my wife anymore.” Walang galang nitong kinansela ang tawag kaya napatigil siya sa paghakbang.

My wife? Inangkin na siya nito.

Inugatan si Nissy sa kinatatayuan dahil nagri-ring na naman ang cellphone niya pero ipinasok iyon ni Zed sa loob ng pantalon. Para bang ayaw nitong ipakausap sa kanya ang asawa niya.

Asawa mo saan? In papers? Sita niya sa sarili dahil iyon naman ang totoo.

Nalungkot siya bigla at napatungo. Naiinis siya na isipin na ganoon lang ang halaga niya kay Paul pero nasanay na siya na mula pagkabata ay doon lang umiikot ang mundo niya. She was not free to go anywhere or even play outside the Grande’s residence. She accepted it and embraced the truth that surrounds her. Her playpen was too vast and all the kinds of dolls or toys were inside her playroom. What more could a little girl like her possibly ask after all?

And now suddenly, the center of her world is gone. Malayo si Paul sa kanya at parang ang laki ng puwang na iniwan no’n. Nakasal naman nga sila, pakiramdam niya ay may kulang pa rin. Paanong hindi magkakaroon ng kulang ay hindi naman iyon ang sumumpa sa altar?

“Heya, Hellcat!” tawag ni Zed sa kanya at malayo na iyon. Nasa may paanan na iyon ng isang sementadong hagdan at nakatingin sa kanya.

“There’s a sea monster which actually—”

“Yaaaay!” she screeches and lifts her gown, running like a freak.

Laking tuwa niya na hindi ito pumanhik at hinintay siya sa may paanan ng hagdan.

“I so hate you!” Paangil na sambit niya rito sa sobrang inis niya.

“I know. Head up before the monster eats a stubborn girl like you.” Walang emosyon na sagot ni Zed habang nakatingin sa mga mata niya.

Mataray siyang humakbang paitaas at talagang gusto na niyang pilasin ang gown niya dahil ang haba-haba at ang sikip pa sa may ibaba.

“And little lady,” he added.

Napatigil siya sa pagpanhik pero hindi ito nilingon.

“Don’t be so kind all the time. Let Paul run after you and stop feeding his ego. What’s so wrong in keeping his calls ignored for three to four times so he’d figure out what’s so wrong with him? You’re his woman and not his toy.” He flatly said making Nissy tilt her head to the side.

Napuno ng luha ang mga mata niya dahil sa pinakaunang pagkakataon ay nagsalita ito ng ganoon. Rather than feel being insulted, she felt being praised.

Did he just say that she’s kind?

Napatingin siya sa bulsa ng pantalon ni Zed nang mag-ring ulit ang cellphone niya kaya kahit na gusto niyang kunin iyon at sagutin, baka nga pwede niyang huwag pansinin nang tuluyan para maisip naman na nagtatampo siya.

Tuluyan siyang tumalikod at umakyat sa hagdan habang nasa likod niya at sumusunod ang lalaking tumatayong asawa niya mula pa kanina. Dapat ba niyang ipagpasalamat dito ang pagsalba nito sa kanya sa tiyak na kahihiyan? The runaway groom, that’s the best title to her love story. Paul was willing to be her husband in name and papers but not to stand as her husband. She could’ve just said no but she never had the confidence to defy her known father. Instead of the fact that she loves Paul with all her heart, she also believes that her Daddy Damien will never give him to the man who won’t love her back.

Will he?

She never like the thoughts that keep on cramming inside her little head. The situation served as an eye opener though she never wanted to open her eyes. Ayaw niyang madiskubre ang katotohanan kaya nananatili siyang napapikit na lang, pero hindi na siya bata.

Hindi na siya ang maliit na Nissy na nauuto ng kinikilala niyang ama. She’s fully grown and bloomed. Marami na siyang tanong simula nang umalis ang nobyo niya nang walang paalam at nalaman na lang niya nang tumawag iyon, dalawang linggo matapos na makalayas. Gusto pa rin naman daw nga siyang maging asawa.

Nissy waited for Zed to open the door, and when he did, she pushed it.

Walang paalam na pumasok siya nang lumiwanag ang buong paligid at tumambad sa mga mata niya ang isang puting kama. There’s nothing there except for the television mounted on the wall, no sofa, just pillows on the floor. There’s a table but no chairs. There’s a small stove and few cooking pans and casserole, oven, rice cooker and dishwasher.

Naglakad siya papunta sa isang maliit na pintuan at nang buksan niya ay banyo iyon na maliit din pero ubod ng ganda at linis. The room has an exquisite design and she loves the elegance beneath the simplicity.

Parang si Zed yata mismo ang inilalawarawan ng rest house na iyon, isang lalaki na parang iyon lang sa panlabas na kaanyuan pero elegante at hindi masisino lang.

Hindi kawasa ay napalingon siya at nakita niya na naghuhubad iyon ng damit at mukhang hihilata na sa kama kaya tumakbo na siya at humilata roon.

She bounced on the very soft bed and Zed noticed.

“What the f**k?! Don’t tell me you’ll sleep with that gown.” Angil nito pero niyakap niya ang unan saka siya dumapa matapos niyang pakawalan ang alagang pusa.

“I don’t care. I’m so tired and I want to sleep.”

“Get up ang change your clothes!” mariin na utos nito sa kanya kaya sa inis niya ay napaupo siya at nameywang.

“Quit shouting at me. Daddy never shouts at me and you don’t have the right to do it.” Buhol ang mga kilay na sagot niya sa binata pero napakurap siya dahil hubad ito sa itaas at hindi niya ito nakikita na ganoon ang hitsura.

She sees him as a wholesome guy, always hiding inside his business suits and formal attires. She even seldom sees him in rugged clothes and now he’s half naked.

Shriek! He’s so handsome.

Parehas lang ito at si Paul ng katawan at laki pero bakit gwapo ang tingin niya rito? Parehas din naman ng mukha pero bakit parang may mas igugwapo pa pala ang lalaking nakilala niyang bilang hellboy ng mga Grande?

Weirdo.

Tumalikod ito at marahas na binuksan ang isang maliit na closet.

Napatanga si Nissy sa likod ni Zed at tulo laway siya. Nagnanasa pa yata siya o baka naaalala niya ang boyfriend niya.

No Nissy, no. Marahas niyang tanampal ang mukha pero dumilim ang paningin niya nang tila mabalutan ang mukha niya ng isang itim na ulap.

“Z-Zed…Zed, I’m blind. I…I c-can’t see. Melchizedek! Help! Help!” tili niya.

Ang bilis naman ng karma sa mata niya na nabulag kaagad siya dahil lang sa nakita niya ang katawan ng matandang tukmol na si Zed.

“Crazy.” Bulong nito sa may mukha niya at biglang lumiwanag ang kanyang paningin.

His face greeted her eyes.

Binato pala siya nito ng damit kaya dumilim ang paligid dahil natakpan ang mga mata niya.

Hawak nito ang isang itim na panty at isang itim na nightie na parang mga damit din naman niya sa bahay.

“Hmp!” marahas niya iyong inagaw saka niya ibinaba ang zipper ng damit niya sa tagiliran.

“Jesus Christ! The bathroom is there!” He yelled.

“I don’t want to! Tinatamad ako! Eh bakit ba? Yaya always sees me changing my clothes. What’s so wrong if you see it, too? Don’t be so immature!” irap niya at tuluyan niyang inilaglag ang gown.

Kung kanina itinatago niya ang dibdib dahil pasilip-silip ito, o ngayon bahala ito na maglaway.

“Holy f**k! Ako pa ang immature?” he grunts beneath his curse and turned around.

Walang pakialam na hinubad niya ang panty at saka nagpalit ng bago. Inamoy pa niya ang luma at saka siya napangisi pero agad siyang napatigil nang masulyapan niya na nakatingin si Zed sa kanya.

“Aren’t you even going to wash your face and wash your..?”

“My underwear still smells good. I don’t have to wash. It’s cold. You don’t have any feminine wash here. Do you? And I don’t want to remove my make-up. Yaya had to do it when she’s around. I can’t do it all by myself.” Irap niya.

“Put this in the laundry bin.” Initsa niya sa paanan ang underwear niya na nakapilipit pa dahil sa pagkakahubad niya. Sinipa rin niya ang gown at tinaasan ng mga kilay ang binata.

“I’m not your yaya.” Sagot nito pero sa panty niya nakatingin.

“Why, David is not my yaya, too but he keeps my clothes intact inside the laundry bin after I fit the designs he made.” Balewalang sagot niya saka siya humilata sa kama, yakap ang unan.

“Don’t f*****g tell me you also change your clothes in front of that man.” Puno ng disgusto ang boses ni Zed kaya lumabi lang siya at pinakayakap ang unan.

“He is not a man, he is a gay and he is close enough to a woman—like me—with a very soft heart and he has s**o, too. Malambot nga ang s**o niya kagaya ng s**o ko kaya lang parang pancake ang kanya at  akin ay parang medium buko.” Napatakip siya sa bibig at humagikhik.

“Jesus.” Usal ni Zed. “And so you really change your clothes in front of that moron?”

“I do. He is not moron. He is mamon—pusong mamon.” Napatakip ulit siya sa bibig  at saka humagikhik na naman.

Sinulyapan niya ang binata na tutop ang noo at parang mauutas aa mga sagot niya pero napatigil siya nang tumunog na naman ang cellphone niya na nakay Zed.

“Tell my husband I’m already asleep and tell him I love him but I’m so sad that he never bothered to call me more often. Tell him good night na lang at good morning sa kanya, and tell him take care.” Her voice turned softer and sweeter as her eyes welled up in tears.

Tiningnan niya ulit si Zed pero nakatitig lang ito sa kanya habang hawak na ang cellphone niya.

Nissy withdrew her gaze because she never wanted him to see her cry again. She often cry to her Daddy Damien but not to Zed. It’s just so really very awkward to cry to a person who’s not even her friend.

Yes, they live in the same house but they’re strangers, and she started evading the devilish man when she found him having s*x with Katelyn on the billiard table. She wasn’t sure if it was Paul but the woman was moaning Zed’s name so it was really him after all.

The tattoo on his spine told it all that the man was Melchizedek, the man she keeps on following discreetly but got so disappointed when she learned that he’s a terrible womanizer.

And how old is she at that time? She’s ten years old and he’s twenty-two.