ตื๊ดดด~
ติ๊ด!
“ฉันว่าแล้วว่าแกจะโทรมา...”
“ฮึก ค่ะ มารับหน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป เธอสะอื้นไห้ออกมาเมื่อความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมา เธอคงคาดหวังมากเกินไป อีกอย่างเธอคงลืมไปอีกแล้วว่าตัวเธอเองไม่ได้เป็นอะไรกับเขา
“ฉันเตือนแกแล้ว...”
“ฮืออ มาหาหน่อยได้ไหมคะ มานอนเป็นเพื่อนหน่อยค่ะ พิ้งค์ไม่อยากอยู่คนเดียว” ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปิดริมฝีปากของตนก่อนจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้พูดประโยคเมื่อสักครู่ ดูเหมือนเธอจะมีความรู้สึกตรงกันข้ามกับเขาไปเสียทุกอย่างรวมถึงตอนนี้ด้วย
“โอเค เดี๋ยวพี่ไป” พิ้งค์พราวกดตัดสายก่อนที่เธอจะนั่งลงที่ฟุตบาทโดยใช้ฝ่าเท้าหย่อนลงที่ถนน ใบหน้าเล็กซบลงที่หัวเข่าของตน
สิ่งที่เห็นทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถพอร์ชสีคราม เขาเอื้อมมือไปหมายจะเปิดประตูรถอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ต้องชักมือกลับ เพราะมันดีอยู่แล้วที่เขาทำแบบนี้ ชายหนุ่มคิดอย่างนั้น มีหลายอย่างที่
