Katas ni Itay [M2M]

5

"Okay, goodbye, class. Please don't forget your homework tomorrow." Paalam ni Ma'am Jalandoni sa amin.

Nagpaalam na rin kami rito at nagsimula nang magsipagtayuan ang aking mga kaklase. Tumayo na rin ako at isinilid ang aking notebook at libro papasok ng aking bag.

"Kristoffer, sabay na tayong mag-lunch." Ani Louis na nakatayo na rin bitbit ang bag nito.

Bahagya naman akong nagulat dito at saka ay tumango na lamang. Ang totoo ay hindi pa rin talaga ako komportable kasama ito. Kahit pa mukhang likas na palakaibigan lamang ito at nais na mapalapit sa akin. May kutob kasi akong hindi lang iyon ang totoo nitong pakay lalo na't may narinig akong kinakaibigan daw nito ang mga nais nitong maging karelasyon. Bagay na wala sa aking isipan dahil ayokong magkaroon ng ibang tungkulin maliban sa aking pag-aaral.

"Alam mo, sinabihan ko si Mama kanina na damihan ang ulam ko kasi gusto kong i-share ang ilan sa 'yo." Banggit nito habang naglalakad kami patungo ng canteen.

Ngumiti naman ako dahil sa sinabi nito. Hindi ko inaasahang ang kanyang nanay pa pala ang nagluluto ng baon nito.

"Hindi, ayos lang, Louis. Nakakahiya naman sa 'yo. At saka may pera naman ako pambili ng ulam." Ang sagot ko sa kanyang alok.

"Come on, huwag ka nang mahiya. Isipin mo na lang na ginagawa ko 'to kasi gusto kitang maging kaibigan." Anito habang nakangiti.

"A-ah..." Hindi na ako nakasagot pa.

"So, payag ka na, ah?"

Nanahimik pa ako nang ilang segundo at saka ay dahan-dahang tumango na lamang. Gusto ko rin kasing malaman kung ano ang niluto ng kanyang ina para sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay Mama's Boy itong si Louis. Isa pa, kahit kelan ay hindi ako nagawang paglutuan ng baon ni Inay kaya gusto ko ring maranasan ang lutong baon ng isang ina.

"Nice! Pramis, masasarapan ka sa sausage ko, este- sa sausage na niluto ni Mama. Hehe."

Sandali akong napatigil at kaagad na napabuntong-hininga dahil sa sinabi nito. Hindi ko na talaga nagugustuhan ang kanyang mga biro.

Tumigil ako sa paglalakad kaya ay napahinto rin ito.

"Oh, may problema ba, Kristoffer?" Nagtatakang tanong nito habang nakatingin sa akin.

"L-Louis... Pwede bang... Itigil mo na 'yang mga m-malalaswang biro mo? Hindi ko na nagugustuhan. Hindi rin ako n-natutuwa." Ang nauutal kong pagpa-prangka rito nang hindi tumitingin sa kanya.

"Hindi naman ako nagbibiro, eh. Nadulas lang talaga ako. Pero, pasensya pa rin. Promise, mag-iingat na ako sa mga sasabihin ko." Anito habang nakataas pa ang kaliwang palad.

"T-talaga ba?" Dahan-dahan akong napatingin dito.

"Cross my heart." Sagot nito sabay taas ng dalawang kilay.

Mukhang sinsero naman ito kaya nginitian ko na lamang ito at nagsimula nang muling maglakad. Sumunod na rin ito sa akin.

Hindi ko alam kung titigil na nga talaga ito ngunit nangako itong iiwasan na ang mga ganoong biro kaya sa tingin ko naman ay susunod ito sa kanyang pangako.

"Doon tayo pumwesto!" Turo nito sa isang bakanteng mesa na pang-dalawahan lang. Nasa bandang gilid rin iyon.

Sumunod naman ako sa kanya at nagtungo kami sa kinaroroonan niyon.

"Mabuti naman at may bakante pa rito." Banggit nito sabay hila nito sa upuan at sinenyasan akong umupo.

Umupo na lamang ako.

"Salamat." Sambit ko rito sabay ngiti.

"Welcome." Umupo na rin ito sa tapat na upuan.

Kinuha ko na sa loob ng bag ko ang aking baunan na naglalaman ng kanin. Hindi na ako bumili ng ulam sa canteen dahil sinabi naman ni Louis na bibigyan ako nito ng kanyang baong ulam.

Inilabas na rin nito ang kanyang baunan. Kumpara sa akin ay napakalaki niyon at mukhang totoo nga ang sinabi nitong marami ang pinaluto niyang ulam sa kanyang ina.

Binuksan na nito ang lalagyan ng ulam at bumungad ang iba't-ibang uri ng pagkain. Napanganga na lamang ako habang pinagmamasdan iyon.

"N-napakarami naman yata niyan, Louis."

"Ayos lang 'yan. Magpakabusog ka na lang." Sagot nito habang malapad na nakangiti.

"M-mauna ka na munang kumuha, Louis." Ang nahihiya kong pahayag.

"Mauna ka na. Para sa 'yo naman lahat ng 'to, eh."

Napatingin na lamang ako rito at nagsimula nang kumuha ng ulam at inilagay iyon sa aking baunan.

"Bento ang tawag dito. Isang chef kasi sa isang restaurant sa Japan si Mama at ito ang kadalasan n'yang ginagawa. Naisipan kong magpaluto sa kanya tutal narito pa naman s'ya. Mamayang hapon na kasi ang balik n'ya pabalik ng Japan." Kwento nito habang kumukuha na rin ng pagkain.

"G-ganun ba? Kung ganun, s-sino lang ang kasama mo sa bahay ninyo?" Usisa ko rito.

"Ako lang mag-isa. Matagal na kasing wala Papa ko. Kahit naman noong nasa Maynila pa ako, hanggang dito. Nasanay na lamang akong mag-isa." Nagsimula na itong kumain kaya ay naisipan ko na ring galawin ang aking baunan. Hinihintay ko kasi munang mauna ito.

"H-hindi ka ba nalulungkot m-mag-isa?" Hindi ako makatingin dito nang diretso. Medyo nahihiya pa rin kasi ako lalo na't panay ang titig nito sa akin.

"Ba't naman ako malulungkot? May mga iniimbitahan naman ako sa bahay tuwing nabo-bored ako." Ngumisi ito matapos iyon sabihin.

Umiwas na lamang ako ng tingin at itinuon ang atensyon sa aking pagkain.

"So, nandito na rin naman tayo, why not pag-usapan na natin ang tungkol sa reporting?"

Kaagad akong napatingin sa kanya.

"M-mas mabuti pa nga."

"Binasa mo na ba 'yung librong binigay ko sa 'yo kahapon?" Panimula nito sa aming pag-uusap tungkol sa aming report.

"H-hindi pa, eh. Nakalimutan ko kasi kahapon. Mamaya, sisimulan ko na."

"Naku, dapat binasa mo kaagad. Balita ko pa naman, isa sa pinakamahirap ang topic na ibinigay sa 'tin ni Ma'am."

"P-pasensya na talaga, Louis." Paghingi ko ng paumanhin dito. Nakalimutan ko talaga kasi iyong basahin kahapon.

"Tsk. Ayos lang. Pero kasi, next week na kaagad ang reporting natin. Thursday na ngayon. Hindi rin ako available sa weekends dahil may lakad ako."

"P-paano naman tayo makakapag-prepare n'yan?" Ang nag-aalala kong tugon.

"Ganito na lang, bukas pagkatapos ng klase, dumiretso tayo sa bahay namin. May internet naman ako roon kaya mas makakapag-research tayo. Isa pa, mayroon din kaming mini library sa bahay. Doon na lang tayo gumawa ng project. Ayos ba?" Suhestiyon nito.

Pumayag na lamang ako sa alok nito. Kailangan na kasi naming tapusin ang aming report dahil sa Lunes na namin iyon ipi-presenta. Isa pa ay kumpleto rin ang resources nito sa kanilang bahay kaya sigurado akong kayang-kaya namin iyon matapos nang ilang oras lamang.

Nagpatuloy lamang ang aming pag-uusap tungkol sa aming report hanggang sa matapos na rin kaming kumain at bumalik na sa aming classroom.

"Salamat talaga sa pagkain, Louis. Sobrang sarap magluto ng Mama mo." Pasasalamat at papuri ko rito nang magkasabay na kaming naglalakad pabalik ng aming silid-aralan.

"Welcome. Sayang at 'di na 'yun masusundan pa kasi aalis na si Mama. Hayaan mo at bibigyan pa rin naman kita ng ulam kahit hindi na bento."

"Naku, huwag na, Louis. Sobrang nahihiya na ako sa 'yo."

"Ano ka ba, kaibigan na kita kaya huwag ka nang mahihiya sa akin."

Napakamot na lang ako sa aking batok.

"S'ya, hindi ako papasok ngayong hapon kasi ihahatid ko pa si Mama sa airport. Sinamahan lang kita papunta rito sa room." Banggit nito nang nasa harapan na kami ng aming classroom.

"Ganun ba? S-sige, mag-iingat ka."

"Sige. 'Yung usapan natin, ah? Bukas ng hapon pagkatapos ng klase. Magpaalam ka rin sa mga magulang mo kasi baka gabi na tayo matapos."

Tumango na lamang ako at pinagmasdan itong maglakad palayo.

Pumasok na ako sa aming silid-aralan nang may mga ngiti sa labi. Masaya ako dahil mayroon akong bagong kaibigan. Napakabait naman pala talaga ni Louis kahit minsan ay may pagka-pilyo ito. Mukhang hindi rin totoo ang mga bali-balita tungkol dito. Mukhang mabuti naman itong tao. Lalo na't nalaman kong Mama's Boy pala ito. Unti-unti na ring nalulusaw ang pagkahiya ko rito. Kailangan ko pa itong lubos na makilala ngunit tiwala naman akong mas lalalim pa ang aming pagkakaibigan.

+++

"MANO po, 'Nay." Nagmano ako sa aking ina pagkarating namin ng aming bahay. "Ang aga n'yo yatang umuwi." Dugtong ko habang hinuhubad ang aking sapatos.

"Maaga kasi akong pinauwi ni Madam Lucy, 'nak. May birthday kasi sa kanila. Birthday nung bunso niya. Katunayan ay nagdala ako ng spaghetti at puto para sa inyo. Nasa mesa." Anito habang nakangiti.

"Talaga, 'Nay? Asan?" Bulalas ni Kevin nang marinig ang sinabi ng aming ina. Nagmamadali rin nitong hinubad ang sapatos at polo at nagtungo sa may mesa.

"Nasa mesa. Oh, oh. Hinay-hinay kayo at kailangan n'yo pang tirhan ang Itay ninyo."

"Salamat, 'Nay." Nginitian ko ito at hinubad na rin ang aking polo.

"Inay, kunin mo ako ng spagete! Baka kasi ubusin ni Kuya Kebin!" Iyak ng bunso naming si Karl.

Nagtawanan naman kami.

"Oh, ayan, Kuya Kevin, dahan-dahan lang daw." Ani Inay habang patuloy na tumatawa.

Napangiti na lamang ako at kinuha ang aming mga polo at sapatos ng mga kapatid ko upang dalhin sa kwarto.

"Inyo na lang ang akin, Kevin. Hati kayo ni Karl. Busog pa ako, eh." Sambit ko at akmang aalis na ngunit biglang nagsalita si Inay.

"Sigurado ka, anak? Kumain ka rito. Kaya ka nangangayayat, eh."

"Hindi na ho, Inay. Binigyan kasi ako ng kaklase ko kanina ng napakaraming pagkain. Sobrang nabusog ako. Sa kanila na lang 'yan."

"Ganun ba?"

"Opo."

Matapos iyon ay tumuloy na ako sa aking paglalakad patungo sa aming kwarto at doon ay nagbihis.

Pagkatapos kong magbihis ng pambahay ay nanatili muna ako sa aming kwarto upang i-hanger ang aming mga uniporme. Hindi naman kami ganoon karumi magsuot kaya kahit hindi na ito labhan ay ayos lamang.

Nang isasabit ko na ang polo ni Kevin ay may napansin akong nakalagay sa bulsa nito sa may bandang dibdib.

Kaagad ko iyong dinukot at halos lumuwa ang aking mga mata sa aking nasaksihan. Kung hindi ako nagkakamali ay isa iyong condom. Kahit hindi ako bihasa sa mga ganitong bagay ay alam kong ginagamit iyon bilang kontraseptibo sa pakikipagtalik sa pagitan ng mag-asawa.

Nabitawan ko iyon sa sobrang gulat. Ngunit mabilis ko rin naman iyong pinulot. Bakit naman may ganito ang nakababata kong kapatid? Kung mayroon siya nito ay iisa lamang ang ibig sabihin niyon. Ginagamit niya ito sa pakikipagtalik. Ngunit kanino? Wala rin naman akong nababalitaang mayroon itong nobya o ano.

Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng mga yapak papalapit sa aming kwarto kaya dali-dali kong isinabit ang kanyang polo sa dingding at nagkunwaring mayroong ibang ginagawa. Nasa loob na rin ng aking bulsa ang condom.

"Oh, Kuya. Nandito ka pala. Kinain na namin ni Karl 'yung spaghetti at puto mo, hehehe."

"Ayos lang. Busog talaga ako, eh."

"Naks. Sana all nililibre. Sino ba 'yang nanlibre sa 'yo? Kaibiganin ko nga rin nang mabusog din ako."

Tinanggal na nito ang suot na sinturon kaya ay napatalikod ako. Kunwaring inayos ko na lamang ang pagkakasabit ng mga naka-hanger na damit sa aming cabinet upang hindi nito mahalatang nasa akin ang kanyang condom.

"Wala 'yun. Bagong kaibigan ko." Sagot ko rito habang patuloy sa aking ginagawa.

"Ganun ba?"

Napasinghap ako nang biglang mayroong dumikit sa akin. Dahil naka-sando lamang ako ay lumapat ang kanyang dibdib sa aking braso. Ang mas ikinagulat ko pa ay ang umbok nito sa harapan na nakadikit din sa aking bewang. Manipis lamang ang tela ng aking suot kaya ramdam na ramdam ko iyon. Tanging brief na lang pala ang suot nito.

Mayroon itong kinukuha sa aming cabinet. Nasa tapat kasi ako niyon. Nakadikit pa rin ang katawan nito sa akin.

"Nasaan na kaya 'yung kulay stripe na shorts ko?" Banggit nito.

Kaagad kong naalala kung nasaan ang kanyang hinahanap. Nasa loob iyon ng drawer ng cabinet kaya ay yumuko akong bigla upang makuha iyon.

Binuksan ko ang drawer at kinuha ang kanyang kulay stripe na shorts at laking gulat ko nang biglang mayroong bagay na humalik sa aking pisngi.

Saka ko lang napansin na magka-lebel na pala ang aking ulo at ang umbok sa kanyang harapan na ngayon ay tinutuka na ako. Naamoy ko ang nakakakilabot nitong aroma. Mukhang hindi nito alintana na dumidikit na pala ito sa aking pisngi at abala pa rin sa paghahanap.

Dali-dali naman akong napatayo at ibinigay sa kanya ang kanyang hinahanap.

"Oh, nand'yan pala sa 'yo, Kuya, eh. Saan mo 'to nakita?" Banggit nito sabay kuha ng kanyang shorts sa akin.

"S-sa drawer. Nakita ko nung isang linggo. Hindi ko alam na hinahanap mo pala."

"Salamat, Kuya, ah? Akala ko nawawala na, eh."

Isinuot na nito iyon at saka tumalikod. Naiwan naman akong naguguluhan sa aking biglaang naramdaman. Bakit tila may mga paru-parong namuo sa aking tiyan? Ang pakiramdam na tanging kay Itay ko lamang nararanasan.

Napaupo na lamang ako sa gilid ng aming katre at dinukot ang condom ni Kevin sa aking bulsa. Hindi ko iyon inilabas at dinama ko lang ang hugis nito sa loob. Para itong kendi. Kailangan ko itong itago mula kay Karl at baka mapagkamalang pagkain at makain pa ito ng aking bunsong kapatid.

Ngunit nagtataka pa rin ako kung bakit mayroong ganito si Kevin. Ibig sabihin ba ay mayroon itong karelasyon o katalik? Alam ko namang pang-bente anyos na ang pangangatawan nito, ngunit wala pa ito sa legal na edad at disi-sais anyos lamang. Kailangan ko s'yang komprontahin ukol dito. Nag-aalala rin kasi akong baka bigla itong makabuntis at masira pa ang pag-aaral. Mahirap na. Ayokong mapunta sa wala ang lahat ng pinagpaguran nina Itay at Inay.

+++

KINAGABIHAN ay oras na ng aming pagtulog. Tapos na rin akong maghugas ng aming pinagkainan at maglabar. Sa aming hapag-kainan ko naisipang magbasa ng librong ibinigay sa akin ni Louis para sa aming reporting. Mas komportable kasi ako rito tuwing magsusunog ng kilay. Isa pa ay wala ring ilaw ang aming kwarto dahil napundi ang aming ilaw doon noong isang buwan. Sa aming munting sala naman ay mahina rin ang liwanag ng ilaw kaya dito lang talaga ang pagpipilian ko.

Abala ako sa aking binabasa nang bigla na lamang mag umupo sa aking kaharap na upuan kaya naman ay napatingin ako rito. Laking gulat ko nang makita ko si Itay na hinihilot ang kaliwang sentido at may hawak pang baso ng tubig.

"Itay, narito ho pala kayo. May problema ba?" Ang nag-aalalang banggit ko rito at itiniklop ang aking librong binabasa.

"Wala naman, anak. Kinumusta lang kita. Para sa exam n'yo ba iyan?" Uminom ito ng tubig.

"Hindi ho, 'Tay. May reporting kasi kami sa Lunes. Kailangan kong memoryahin ang ilang mga nakasulat dito."

"Ganun ba, anak?"

"Opo." Nginitian ko na lamang ito at muli nang binuklat ang libro upang magbasa.

Ilang sandali pa ay muli itong nagsalita.

"Sa Sabado, 'nak, samahan mo ako sa hacienda, ha? May kaunting salu-salo kasi kaming mga empleyado roon. Gusto kitang isama nang makapag-liwaliw ka naman."

"Salamat, 'Tay. Wala hongproblema. Isa pa, miss ko na ring magpunta sa hacienda. Noong Abril pa yata ang huling bisita ko roon, eh."

"Mabuti naman kung ganun, anak. Ang totoo ay hinahanap ka na rin ng mga katrabaho ko. Asan na raw 'yung bibo kong anak." Kwento pa nito sabay tawa.

"Talaga, 'Tay? Naku, nakakahiya naman. Baka naiingayan sila sa akin."

"Hindi 'yan, anak. Hinahanap ka nga nila, eh."

"Hmm... Excited na ako, 'Tay. Hehe" Ngumiti ako nang sobrang tamis.

"Ang cute cute naman ng baby ko." Biglang sabi nito kaya ay kaagad na nabura ang aking ngiti.

"'Tay naman! Anong cute? Hindi na ako bata, 'no!"

"Eh, para sa akin, cute na bata ka pa rin, eh. Paano 'yan?"

"Hmm... Alam ko na ang gusto mo." Muli kong isinara ang librong hawak ko at tumayo.

Lumapit ako sa kanya at kaagad na hinilot ang kanyang likod.

"Gusto mong magpa-masahe, 'no?"

"Hindi, ah. Ayokong makaabala sa 'yo, anak. Bumalik ka na sa ginagawa mo. Nandito lang talaga ako upang kumustahin ka."

"Sus. Maniwala ako. Gusto mo lang magpa-masahe, eh." Tuloy ang panunudyo ko rito.

"Hay naku, ikaw yata ang may hinihingi sa akin, eh."

Kaagad akong napatawa. Tatay ko nga ito.

"Manghuhula ka talaga, 'Tay."

"Ano iyon?" Anito sa kunwaring ma-otoridad na tono.

"Ano kasi... Bukas ng hapon, pupunta muna ako sa bahay ng partner ko sa reporting. Doon kasi namin tatapusin ang aming presentation. Pwede ho ba, 'Tay? Baka rin kasi gabihin ako ng pag-uwi."

"Taga-saan ba 'yang partner mo, anak?"

"Ah, eh. Hindi ko rin alam, 'Tay, eh. S'ya na lang daw maghahatid sa akin."

"Kung ganun, sige. Basta huwag kang magpapa-hatinggabi, maliwanag ba?"

"Talaga, 'Tay?! Maraming salamat!" Niyakap ko ito mula sa likuran.

"S'ya, bumalik ka na sa ginagawa mo."

Kumawala na ako sa pagkakayakap rito at muli nang umupo.

"Mauna na akong matulog, anak, ah? Huwag kang magpapa-umaga. S'ya, good night." Tumayo na si Itay at ginulo pa ang aking buhok bago tuluyang umalis.

"Good night, 'Tay." Ang huling nasabi ko rito at nakangiting nagbasa na ng libro.