Human really!

602 Words
น้ำตาลถอดแว่นวีอาร์ออกแล้วยื่นมือสัมผัสแผ่วเบาไปที่หน้าของสิ่งที่คล้ายโฮโลแกรม ตุ๊บ!! ว๊ายยย!! ชายหนุ่มหล่นลงมาทับร่างสาวน้อยค่อมเธอพอดี ปากอิ่มชมพูจูบเข้ากับปากของชายหนุ่มให้ความรู้สึกสัมผัสที่นุ่ม และอุ่น สาวน้อยตกใจตาเบิกกว้างขึ้นพอดีกับที่ชายนั้นลืมตาขึ้นมาประสานสบกัน คล้ายมีกระแสบางอย่างสปาร์คแล่นเข้าไปที่หัวใจชาย เขาเริ่มบดขยี้บรรเลงเพลงจูบวาบหวามหวั่นไหว สาวน้อยคล้อยไปในรสจูบนั้นอย่างเผลอไผล ทุกคนเป็นไหมหนุ่มหล่อบาดใจทำเราคลั่งไคล้ไม่รู้ตัว จูบตอบกลับไปเกินใจจะควบคุมรู้ตัวอีกทีก็สำนึกผิดไม่ทัน พอสาวน้อยได้สติกลับมาก็รีบผลักคนอกแกร่งออก "คนนี่!! หนุ่มหล่อที่เธอนึกว่าเป็นโฮโลแกรมบัดนี้เป็นมนุษย์จริงๆท่าทางมีเสน่ห์นัยตากระหายแฝงความกร้าวแกร่งดุจราชสีห์หนุ่มจ้องจะตะคุบเหยื่ออันโอชะเพียงแต่ในแววตาคู่นั้นก็ยังแฝงไปด้วยความอ่อนโยนยั่วเย้า เร้าให้รู้สึกวูบวาบเสียวซ่านไปทั้งตัว ปลุกอารมณ์เมามัวหวั่นไหวใจละลาย ร่างแกร่งที่ตอนนี้เปลือยเปล่าดึงตัวขึ้นแล้วนั่งข้างๆสาวน้อยคล้ายหมดแรง น้ำตาลคิดได้ว่าเมื่อกี๊เธอซื้อชุดคลุมอาบน้ำจากร้านที่เธอผ่านมาก่อนจะเดินมาถึงร้านนี้ คิดได้ดังนั้นจึงหยิบออกมาคลุมให้เขา อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นดันไม่ได้ฝากเสื้อคลุมไว้ข้างนอกเพราะตอนเธอซื้อถ้าไม่รับถุงจะได้แถมหมวกคลุมอาบน้ำเธอก็เลยยัดใส่กระเป๋าเป้สะพายมาด้วย สาวน้อยยังแอบสงสัยอยู่นิดๆว่าหนุ่มหล่อเหลาเป็นคนจริงๆรึเปล่าก็หน้าเป๊ะเวอร์ หล่อเกินเบอร์ หุ่นเพอร์เฟคเหมือนไม่ใช่คน นิ้วเรียวจิ้มเบาๆไปที่กล้ามแขนแน่น จึ๋ง~ จึ๋ง~ ชายหนุ่มหันมา "อยากโดนอีกเหรอ คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบนะ!! ทางทีดีอย่าเพิ่งถูกตัวกันดีกว่า" น้ำตาลทำหน้าตกใจปนงงๆ "พูดได้ด้วย!! แต่หมายความว่าไงไม่ให้โดนตัว หวงตัวซะด้วย" เธอคิดในใจ "ไปกัน" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง189cm เสื้อคลุมที่ใส่ในตอนนี้หดสั้นคลุมลงมาปิดส่วนนั้นพอดีเป๊ะ แต่อย่าเดินแรงหรือวื่งนะ เฮอะๆ เขาหันมามองและพยักหน้าชวนสาวน้อยให้ลุกเพื่อเดินออกไปจากห้องนี้ น้ำตาล "นายจะออกไปทั้งอย่างนี้เนี่ยนะ" ชายหนุ่ม "ทำไมจะไม่ได้หละ ไม่มีใครเห็นฉันอยู่แล้ว..นอกจากเธอ" น้ำตาล "หมายความว่าไง" เธอจับไปที่แขนของเขาเพื่อย้ำความมั่นใจ "คนแน่นอน" หมับ!! อุ๊ปส์!! ชายหนุ่มดึงน้ำตาลเข้าหาแผงอกแกร่งของเขาใช้มืออีกข้างโอบเอวบาง ก้มลงจูบปากสาวน้อยอีกครั้งอย่างหื่นกระหาย และในครั้งนี้มือที่เย็นเฉียบของเค้าให้ความรู้สึกอุ่นขึ้นมา เขาผละออกแล้วบอกสาว "ฉันเตือนแล้วว่าอย่าเพิ่งถูกตัวกัน ฉันยังไม่มีแรงพอจะยั้งตัวเอง" น้ำตาลเริ่มรู้สึกหิวข้าว ขาก็อ่อนแรงลง ทั้งๆที่ก็เพิ่งกินมาเมื่อกี๊ก่อนจะเข้ามาเล่นเกมส์แป๊บเดียวเอง.. เขาก้าวนำเธอแล้วเดินออกนอกประตูไป.. . .. ... เอ๊ะยังไง ตกลงใช่คนจริงๆใช่ไหม..ไปตามต่อกันค่ะทุกคน รักนะรี๊ดทุกคน จุ๊ฟๆ ม๊วบๆ Miel ไร้ท์มือใหม่หัวใจเกเร
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD