Mabilis na pinangko ni Chris si Mitch nang agad niyang napansing nawalan ito ng malay.
Mabibilis ang mga hakbang niya palabas sa building at nang nakita niya si Manuel ay agad niya itong sinigawan.
“Manuel, get the car ready! Now!”
Agad niyang isinakay si Mitch sa kotse at lalo siyang nabahala at nakaramdam ng takot nang makitang may dugo sa kamay niya.
“To the hospital, quick!” mabilis na utos niya kay Manuel at agad na rin nitong pinasibat ang sasakyan.
“Sweetheart, I’m sorry.” Lumuluhang bulong niya kay Mitch.
Napatingin siya sa rearview mirror at nasalubong niya ang nag-aalala at nagtatakang tingin sa kanya ni Manuel. Kahit hindi ito magtanong ay alam niyang naguguluhan ito sa nangyayari.
“Nalaman na niya Manuel. It’s all my fault.” Aniya ngunit kay Mitch pa rin nakatingi
