(ซันนี่)
ตึกตัก!! ตึกตัก!!
เสียงหัวใจของฉันเต้นแรงเมื่อได้ยินประโยคนั้นแม้ว่ามันจะเบามากก็ตามแต่เพราะว่าฉันนั่งพิงประตูซึ่งใกล้กับช่องว่างของประตูพอดีเลยทำให้ได้ยินสิ่งนั้นซึ่งไม่รู้ว่าเขาตั้งใจให้ฉันหรือเปล่าแต่แค่นั้นใจฉันก็ฟู่ไปหมดแล้ว
“ถ้าไม่รู้สึกอะไร ฉันคงเดินผ่านไปเฉย ๆ ตั้งแต่วันนั้นแล้วละ...ซันนี่” แปลกว่าคงรู้สึกอะไรบ้างสินะ -///-
ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเองก่อนจะนอนกองอยู่พื้นตรงนั้นแล้วมองกระดาษที่เขาทำเครื่องหมายว่าหวงเอาไว้ แม้ว่ามันจะเป็นการล็อกมงไปหน่อยก็เถอะแต่มันก็ทำให้ฉันรู้ว่าพี่ไซต์ไม่ได้รังเกียจฉันจริง ๆ
“^_^” เฮ้อออ~ รู้สึกมีกำลังใจหน่อยแหะแบบนี้ค่อยน่าเดินหน้าต่อหน่อย เขาจะปากแข็งก็ไม่เป็นไรฉันจะทำให้อ่อนและอ้าออกมาเอง!!
นอนเล่นไปเล่นมาหนังตาฉันก็เริ่มหนักแล้วแหะ...
แอดดดด~ เสียงเปิดประตูทำให้ฉันรีบหลับตาลงทันทีเพราะอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไงกับฉ
