(ซันนี่)
“เดินไหวไหม?” เสียงของคุณหมอบิ๊กไซต์ถามฉันเมื่อฉันกำลังออดอ้อนแกล้งเมาอยู่ ใช่แล้วฉันแกล้งเมาไม่ได้เมาจริง ๆ หรอกแค่อยากอ้อนหมอไซตให้ไปส่งเฉย ๆ ส่งรถฉันทิ้งไว้นี้แหละเดี๋ยวค่อยมาเอา วันนี้ฉันไม่อยากกลับไปอยู่ห้องคนเดียวมันยังตกใจและหวาดกลัวอยู่นิดหน่อยแต่ไม่อยากบอกเขาเลยพยายามแกล้งเมาและหาเรื่องไปคอนโดของเขาแทน
“ม่ายไหวเลยยยย~” ฉันพูดเสียงยานและกอดคอของเขาไว้แน่นกลัวเขาจะผลักฉันออกจากตักน่ะสิยิ่งผีบ้าผีบออยู่ด้วย
“หึ กูกลับนะ” เสียงหมอบิ๊กไซต์ขำในลำคอก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อน ๆ ของเขา ซึ่งแต่ละคนทั้งหล่อและรวยมากทั้งคุณทิศเหนือเขาไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกับฉันเลยเพราะว่าฉันจำได้แล้วว่าเขาเป็นใคร เจ้าของโมเดลิ่งนางแบบ นักแสดง นักร้อง ค่ายเพลงทั้งเต้นทั้งร้องไหนจะเจ้าของสังกัดพริตตี้ระดับประเทศด้วย ส่วนฉันไม่มีสังกัดหรอกรับงานเองทั้งนั้นโดยผ่านพี่ลูกหมาก ความจริงสังกัดเขาก็มาติดต่อเหมือนกันแต่ฉันไม่ชอบผูกมัดเลยปฏิเสธไป ส่วนอีกคนคุณเวหาเจ้าของสนามแข่งรถแห่งนี้และสนามบินส่วนตัวที่กระจายไปทั่วประเทศและประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียง เรียกได้ว่าแก๊งนี้ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งฉลาดมากไปด้วยความสามารถต่าง ๆ สาว ๆ ต่างจ้องและอยากได้พวกเขานั้นและแน่นอนว่าฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั่นที่อยากได้ อยากได้หมอและฉันต้องได้เท่านั้น ^^
พรึ่บ!!
“อ๊ะ!” ฉันกอดคอของหมอบิ๊กไซต์แน่นเพราะว่าเขาอุ้มฉันลุกขึ้น
“ฝากรถของซันนี่ด้วยเดี๋ยวกูให้คนมาเอา”
“ได้สิ” เสียงคุณเวหาตอบและหมอบิ๊กไซต์ก็อุ้มฉันเดินออกมาจากห้องที่พวกเขานั่งอยู่ตลอดทางมีคนคอยก้มหัวให้ตลอดอย่างกับมาเฟียแน่โคตรเท่เลยฉันชอบมากกกกก >//0คอนโด BS
เอี๊ยด!
“ลง” เขาจอดรถก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่เอาจะไปคอนโดหมอออออ~” ฉันพูดขึ้นอย่างไม่ได้มองอะไร
“แหกตาดูที่นี่ที่ไหน?” ปึก! เขาพูดและลงจากรถทันทีส่วนฉันก็มองออกไปรอบ ๆ ก่อนพบว่าที่นี่มัน...
“คอนโดหมอไซต์0.0” เขาพามาจริง ๆ ด้วยคิดว่าจะใจแข็งกว่านี้ซะอีก
“กรี๊ดดด อุ๊บ!” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองก่อนจะรีบพอตัวเองลงจากรถและเดินตามเขาไป
“ว้ายยย!!” ตุบ!!โคตรเจ็บเลย T^T
เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมาคอนโดผู้ชายเลยไม่ทันระวังมองว่าพื้นมันต่างระดับสะดุดลงเลย ดีนะไม่ปากกระแทกพื้นอะ
“วิธีอ่อยแบบใหม่เหรอ?” หมอบิ๊กไซต์เดินกลับมาและถามฉัน
“มะไม่ใช่นะอันนี้ล้มจริงเจ็บจริง T.T” จะร้องไห้แต่ไม่ร้องหรอกเวลานี้แหละที่ฉันควรเข้มแข็ง!!!
“อุ้มไหม?”
“อุ้มค่ะ!!” กางแขนออกทันทีและส่งยิ้ม
“เฮ้อ!” หมับ! เขาถอนหายใจก่อนจะอุ้มฉันขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว
“ทำไมหมอชอบถอนหายใจบ่อย ๆ ?” ฉันถามอย่างสงสัย
“เพราะอยู่ใกล้เธอฉันเหนื่อยใจและเหมือนอายุจะสั้นหายใจติดขัดและเหมือนโลกกำลังขาดอากาศหายใจ” ดูพูดเข้ามันไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อย
“เว่อร์มากอยู่กับซันมีแต่ได้กลิ่นหอม ๆ หรือหมอจะเถียง?”
“...” เขาไม่ตอบและอุ้มฉันเดินเข้าลิฟต์เพราะมันเป็นความจริงไง อิอิ
เวลาต่อมา...
ห้องบิ๊กไซต์
พรึ่บ!!
“ไปอาบน้ำซะเหม็น” เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาและโยนเสื้อสีดำตัวหนึ่งมาคลุมหัวของฉัน
“รับทราบค่ะ เสื้อหมอหอมอะ -.,-” ฉันดมเสื้อของเขาก่อนจะทำจมูกฟุตฟิด
“โรคจิตไปอาบน้ำ”
“ค่า~” ฉันรับคำสั่งก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้าบ้าง
เมื่อตอนเข้ามาในห้องของหมอบิ๊กไซต์สิ่งแรกที่พบเลยคือความสะอาดห้องฉันที่เป็นผู้หญิงยังรกมากกว่าห้องเขาซะอีก อาจจะเพราะด้วยอาชีพเสื้อผ้า รองเท้าของฉันเลยเยอะมาก ๆ พอเข้ามาในห้องหมอบิ๊กไซต์ก็ขอไปอาบน้ำก่อนและสั่งห้ามฉันขยับไปไหนจนกว่าเขาจะออกมาจากห้องน้ำ ฉันก็เชื่อฟังนะ...ฟังไปงั้นแหละ พอเขาก็เข้าห้องน้ำฉันก็สำรวจห้องของเขาทันที
แกร๊ด!!!
“หมอขาซันผ้าอีกผืนได้ไหมมันไม่พออ่ะ...” ฉันเดินออกจากห้องก่อนจะขอผ้าอีกผืนเพราะจะเช็ดผมที่กำลังไหลเปียกเสื้อสีขาวจนเห็นอะไร ๆ ข้างใน อิอิ
“ฉันหยิบสีดำให้นิ?” เขาพูด
“อ่อ ซันเปลี่ยนเองเพราะสีขาวมันเซ็กซี่กว่า ^-^”