“งั้นหรือ” มารดารับฟังคำอธิบาย ขณะบิดานั่งกอดอกหลังพิงพนักเก้าอี้นิ่งเฉย
“เดี๋ยวนะ แล้วเรื่องหลานอิงล่ะคุณตง คุณสองคนเห็นลูกสาวฉัน เป็นของเล่นหรือยังไง ถึงได้ให้ความหวัง หนำซ้ำอาเล่ยยังพาแฟนมาเย้ยซะอีก จะให้ฉันกับลูกอยู่ในฐานะอะไร”
“เยี่ยนฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร ฉันต้องขอโทษเธอด้วยนะ ที่ไม่ได้ถามไถ่ลูกซะก่อน” ถ้าบุตรชายคว้าสาวไร้สกุล ด้อยการศึกษา ด้อยฐานะยังพอไล่ตะเพิดลงเรือไปหน่อย แต่นี่อะไรคุณสมบัติไร้ที่ติ ขืนทิ้งไปเสียดายแย่
“พูดง่ายนี่อาโม่ย” ฉีเยี่ยนสะบัดใบหน้าถากถางด้วยคำพูด ประสาคนน้อยใจที่โดนเพื่อนหักหลังกลางอากาศ
“เธอจะเรียกค่าเสียเวลาเท่าไหร่ เรียกมาเลยจ๊ะถ้าฉันทดแทนให้เธอได้ฉันยินดี ว่าไงคะอาเฮีย” บอกเพื่อนพลางหันไปถามสามีเพื่อขอความเห็น เพราะเรื่องนี้ปรึกษากันสองผัวเมียแล้ว
“เอ่อ...ใช่ ฉันต้องขอโทษเธออีกคนนะอาเยี่ยน” ลู่ซานตงเอ่ยขอโทษเสียงขรึมวางมาดนิ่ง
“หึ...” ฉีเยี่ย
