ประเทศไทย รพ. เอกชน
หมอพูลทรัพย์เดินแอบมาที่ห้องคนป่วย เขามองซ้ายมองขวา และพยายามหลบกล้องวงจรปิดตลอดเวลา เพื่อไม่ใช้โดนจับได้ เขาเดินหลบมาถึงหน้าห้องของคนป่วยที่เขาตั้งใจเอาไว้ พร้อมกับเปิดประตูห้องเข้าไป
" ไงอีแก่!" หมอพูลทรัพย์เรียกชื่อป้าสมพรด้วยความเกลียดชัง ป้าสมพรถึงกับสะดุ้งโหยงมองมาที่ประตู
" ไม่นะ ฉันกลัวแล้ว ฉันไม่รู้เรื่องนะ" ป้าสมพรพูดเสียงแผ่วเบาด้วยความหวาดกลัว หมอพูลทรัพย์ก้าวตรงเข้ามาหาป้าสมพรใกล้ๆ พร้อมกับรอยยิ้มเหมือนพวกโรคจิตที่มุมปาก ป้าสมพรรีบก้าวถอยหลังเพื่อออกห่าง
" หึหึ เงินอยู่ไหนอีแก่!" หมอพูลทรัพย์หัวเราะในลำคอ พร้อมเอ่ยถามเรื่องเงิน เขาถามแบบนี้ตลอดเวลา เมื่อมาหาสมพร หมอพูลทรัพย์มองหน้าที่ตื่นกลัวของป้าสมพรเป็นเรื่องปกติมากๆ ป้าสมพรน้ำตาไหลพรากอาบแก้ม เพราะท่านไม่รับเรื่องเงินอะไร สามีให้เอาให้ท่านก็เอามาให้ไม่ได้แตะต้องสักบาท
" ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันให้คุณพ
