เชื่อกัน

2776 Words

เพ็นเฮ้าส์แมร์เฟอร์ เก็ตส์เตอร์เดินทางมารับซีคริสที่นี่ เขากำลังนั่งรอซีคริสที่ห้องรับแขกของบ้านอย่างใจเย็นๆ " พี่เตอร์" ซีคริสเดินออกมาพร้อมกับเรียกชื่อของพี่ชาย เก็ตส์เตอร์หันไปมองตามเสียเรียก เขายิ้มที่มุมปากมองภาพของแมร์เฟอร์ที่โอบไหล่ของซีคริสอยู่ ทุกคนในห้องรับแขกยิ้มกับภาพของคนทั้งคู่ ' ความสุขของน้องที่ควรได้เห็นคือแบบนี้ไง รอยยิ้ม ใบหน้าเต็มได้วยความสุข แต่เสียดายแววตาของน้องยังเศร้าอยู่ ' เก็ตส์เตอร์พลางคิดในใจด้วยความสงสารซีคริส ' พี่เตอร์ค่ะ พี่เตอร์ช่วยยัยคริสหน่อยนะคะ อย่าปล่อยมือจากยัยคริสนะคะ' คำพูดของน้องสาวของเขาผุดขึ้นมาในหัว เพราะซีเก็ตส์เป็นห่วงซีคริสมาก แต่ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะท้องเริ่มแก่มาก เดินอุ้ยอ้าย ทำอะไรไม่สะดวกเหมือนแต่ก่อน เก็ตส์เตอร์ได้ยินก็เข้าใจและเขาก็ตัดสินใจช่วย เพราะซีคริสก็เหมือนน้องสาวของเขาอีกคน " พี่มารับคริสกลับบ้าน " เก็ตส์เตอร์บอกกับซ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD