หลายวันต่อมา
ตอนนี้ก็ 5 ทุ่มกว่าแล้ว หลังจากที่พยายามไม่ส่องอะไรเกี่ยวกับอดีตแฟนหนุ่ม รรินดาก็ปิดโทรศัพท์เตรียมจะนอน เพราะไม่อยากคิดอะไรให้ปวดหัวอีก แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเพื่อนรักอีกคนของเธอที่โทรมา
Rrrr Rrrr Rrrr
(แป้ง : ยัยหลินนนนน) แป้งเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน
"แป้ง..." รรินดาตอบกลับเสียงแผ่ว แล้วก็รู้เต็มอกว่าเพื่อนจะพูดเรื่องอะไรต่อ
(แป้ง : ฉันเพิ่งรู้เรื่องแกจากยัยเจิน)
"ฉัน..." ด้วยความที่ยังเสียใจอยู่ก็พูดไม่ออก เธอก็อยากจะเล่าให้แป้งฟัง แต่เนื่องด้วยตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอก็ค่อนข้างจะเก็บตัวเงียบ เพราะไม่อยากรื้อฟื้นอะไรเกี่ยวกับอดีตแฟนหนุ่มอีก
(แป้ง : แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปรับ)
"ไปไหน"
(แป้ง : ถึงเวลาที่แก ต้องเปลี่ยนตัวเองแล้วนะหลิน) แป้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"..."
'แป้ง' สาวสวยและรวยมาก เพื่อนสาวคนสนิทอีกคนในกลุ่มของเธอ ที่สนิทกันมาตั้งแต่มัธยม จนมาเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ แป้งเป็นคนใจร้อนไม่ค่อยยอมคน ทั้งยังไม่ยอมง่ายๆเวลาที่มีใครมาทำอะไรเพื่อน เช่นเธอที่มักจะหัวอ่อน...
ณ KC คลับ (คลับของคชา * รักเกินห้ามใจในแบดบอย)
เมื่อแป้งไปรับรรินดาออกมาจากบ้านแล้ว ก็จัดแจงพาเธอไปเปลี่ยนลุคใหม่ ด้วยการแต่งหน้าจากช่างแต่งหน้าฝีมือดี แต่งองค์ทรงเครื่องให้เธอด้วย ชุดเดรสตัวบางสีขาวที่แหวกทั้งข้างหน้าข้างหลัง จนรรินดาเกิดความประหม่า เพราะเธอไม่เคยแต่งหน้าแต่งตัวอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ถึงแม้จะสวยมากก็เถอะแต่มันก็ออกจะโป๊ไปหน่อย มองกระจกยังเขินตัวเอง
แป้งขับรถสปอร์ตหรูมาจอดที่ลานจอดรถ ของคลับชื้อดังและดีที่สุดในย่านทำเลทองแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนก็ก้าวลงจากรถด้วยความสง่างาม
สถานบันเทิงแบบนี้รรินดามาเที่ยวนับครั้งได้ เพราะด้วยอดีตแฟนหนุ่มของเธอไม่ชอบ และที่บ้านก็ยังเคร่งครัดอยู่ จะมาก็เที่ยวบ้างก็บางโอกาสเท่านั้นแล้วก็รีบกลับ
"แป้งคนเยอะมากเลย ฉันว่าเรากลับกันเถอะ" รรินดาก็พูดพร้อมจะหันหลังกลับ แต่แป้งก็ดึงมือไว้ก่อน
"หลินแกจะบ้าหรือเปล่า วันนี้ฉันพาแกมาเที่ยวนะ" พูดพร้อมส่ายหน้าให้เพื่อนเบาๆ แต่งตัวสวยขนาดนี้ ไม่ทำให้ใจกล้าขึ้นมาบ้างได้เลย
"แต่ฉันว่า..."
"แกบรรลุนิติภาวะแล้วนะ แกไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว เรียนก็กำลังจะจบ และที่สำคัญแกโสดนะหลิน วันนี้แกสวยมากๆ อย่าไปคิดอะไรมาก" เมื่อเพื่อนทำสีหน้าไม่ดี แม่น้ำทั้งสิบก็ถูกยกขึ้นมาพูด
"แป้งคือ..." รรินดาก็มอง ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยมั่นใจ
"เราเข้าไปข้างในกันเถอะป่ะ เดี๋ยวยัยเจินกับยัยพลอยก็จะตามมาแล้ว"
"อือ" จากนั้นก็ยิ้มเรียกความมั่นใจให้ตัวเองหนึ่งกรุ๊บ
ทั้งสองสาวก็จับมือกันเดินเข้าไปภายในคลับ ซึ่งตอนนี้สายตาของใครต่อใครหลายๆคน ก็มองมาที่ทั้งสองสาวผู้มาใหม่ ตกตลึงในความสวยของทั้งคู่จนมองด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม ยิ่งท่าทางที่ไม่สนใจใครเลยของทั้งคู่ยิ่งทำให้เป็นที่จับตามอง ของเหล่าบุรุษนักท่องราตรีทั้งหลายแหล่
"โห่ ยันหลิน แกสวยมากกกกก" และพลอยเพื่อนอีกคนก็ทักท้วงขึ้น เมื่อมาเห็นลุคเพื่อนสาวที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ซึ่งก็สวยจนตะลึงจริงๆ
"จริง แกสวยจนจึ้งอะหลิน" เจอพูดพร้อมทำตาโต
"บ้า อะไรจะขนาดนั้นฉันก็เขินเป็นนะพวกแก ฉันไม่เคยแต่งตัวอะไรแบบนี้มาหรือก่อนเลย พวกแกก็รู้กันดี" รรินดาพูดพร้อมกับก้มหน้าหน่อยๆ
"รู้ แต่แกสวยมากจริงๆนะหลิน ฉันยังจำแทบไม่ได้เลยเนี่ยจริงจัง" และเจินก็พูดขึ้น
เมื่อทั้ง 4 สาวมารวมตัวกันแล้ว ทุกคนก็ต่างชมรรินดากันหมด ถึงแม้ทุกคนจะสวยเหมือนกันหมด แต่ก็แต่งแบบนี้กันจนชินแล้วตาไปแล้ว แต่สำหรับรรินดาวันนี้ ใครไม่ชอบก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ออร่าของความสวยต้องยกให้แล้ว
แล้วแป้งก็สั่งเครื่องดื่มมานั่งจิบกัน จากนั้นก็คุยถามสารทุกข์สุกดิบตามประสาผู้หญิงกันอยู่นาน เพราะช่วงนี้กำลังจะเรียนจบ ต่างคนก็ต่างไม่ค่อยมีเวลามานัดเจอกันแบบนี้
"หลิน..." เป็นเสียงของเปรมอดีตแฟนหนุ่มของรรินดา เรียกจากข้างหลังเธอด้วยเสียงแผ่วเบา
ซึ่งวันนี้เปรมมาคุยธุรกิจ แล้วออร่าของผู้หญิงคนหนึ่งก็สะดุดตาเขามาก แต่เมื่อพินิจดูดีๆ นั่นคืออดีตแฟนสาวของเขา ที่เขาเพิ่งจะบอกเลิกเมื่อเดือนที่แล้ว
เขาก็ชั่งใจอยู่นาน ว่าจะเข้าไปทักเธอดีไหม ใจเขาเต้นแรงมาก ไม่คิดว่าแค่เดือนเดียวเธอจะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ จากเด็กสาวแสนเฉิ่มในตอนนั้น ตอนนี้เธอกลายเป็นสาวสวยใบแบบที่เขาชอบ และเธอก็แต่งหน้าแต่งตัวแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน จนเขารู้สึกหวงเธอขึ้นมามากๆแบบบอกไม่ถูก
"พี่เปรม..." เธอจ้องเขาพร้อมกับตกอยู่ในภวังค์ เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่
"หลิน...มาเที่ยวหรอ" เปรมถามพร้อมกับมองรรินดา วันนี้เธอสวยมีออร่ามากต่างกันริบลับกับเด็กสาววัยใสที่เขารู้จัก
"ค่ะ" เธอตอบสั้นๆ พร้อมกับกุมมือเพื่อนรักทั้งสามคนไว้แน่น เพราะไม่อยากให้ไปพูดอะไรที่รุนแรงใส่เขา เพราะถึงแม้ยังไงเธอกับเขาก็เลิกกันแล้ว
"เอ่อ... วันนี้หลินสวยมากเลยนะ พี่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย" และเปรมก็พูดขึ้นเสียงสั่น
"หลินก็สวยแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะคะ แป้งไม่เคยเห็นวันไหนที่หลินไม่สวยเลย" แป้งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ
"ครับ สวัสดีน้องๆทุกคนนะ" แต่ก่อนเขาก็ค่อนข้างจะสนิทกับเพื่อนของรรินดาทุกคน สามารถพูดคุยกันได้ แต่วันนี้ทุกคนกลับมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
"ค่ะ" ทุกคนก็พูดพร้อมกันแค่นี้
"เอ่อ..."
"ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว เราขออนุญาตคุยกันต่อนะคะ" เจินพูดด้วยเสียงเรียบ ไม่เชิงไล่แต่ก็พูดให้คนฟังรู้สึกได้
"คะ...ครับ ระวังตัวด้วยนะหลิน" สัดท้ายก่อนจะออกไปก็พูดด้วยน้ำเสียง และสายตาที่ห่วงใย
"ค่ะ" รรินดาตอบเสียงเรียบ แม้ในใจเธอจะเต้นแรงแค่ไหนก็ตาม ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา คำพูดของเขาก็ไม่เคยหายไปจากเธอได้เลย เธอรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่นึกถึง แต่เพราะเธอมีครอบครัวและเพื่อนๆ คอยเยียวยาอยู่ไม่ห่าง มันเลยบรรเทาความเจ็บปวดในใจได้บ้าง
"ฉันมันแย่มากใช่ไหม ฉันมันไม่ดีหรอ" เมื่ออดีตแฟนหนุ่มไปได้สักพักใหญ่แล้ว รรินดาก็ตัดพ้อออกมา พร้อมกับยกแอลกอฮอล์ขึ้นกระดก
"หลิน แกดีมาก" แป้งกุมมือแน่น
"ใจเย็นเถอะหลิน" พลอยตบบ่าเบาๆ พร้อมกับจับแก้วในมือไว้
"ฉันจะดื่ม ดื่มให้เยอะๆไปเลย"
"อือ วันนี้ฉันก็พาแกมาดื่มเนี่ยแหละ แต่ใจเย็นๆเดี๋ยวสำลัก"
และเพื่อนทั้งสามคนก็มองหน้ากันพร้อมส่ายหัวเบาๆให้เพื่อนรัก ทีแรกคิดว่าจะไม่อ่อนแอแล้วเชียว สุดท้ายก็นะ...
"พวกแกเดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" และเจินก็พูดขึ้น
"เออ รีบไปรีบมา อย่ามัวแต่โอ้เอ้"
"ยะ ฉันจะไปหาผู้ซักคนมาควงเล่นบ้างดีมะ" เจินพูดด้วยท่าทางหยอกล้อ ก่อนจะเดินออกไป
"หาผู้ชายมาควงหรอ" รรินดาก็พูดขึ้นด้วยท่าทางที่สนใจ
"อะไรของแกนะหลิน" พลอยถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"ก็ฉันจะหาผู้ชายมาควงบ้างไง ไหนๆวันนี้ฉันก็มาเที่ยวเพื่อให้ลืมแล้ว ฉันจะเก็บความทรงจำอื่นกลับไป เมื่อความซื่อสัตย์มันไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น..." รรินดาพูดด้วยแววตาที่แน่วแน่
"หลินแกบ้าไปแล้วหรอ" แล้วพลอยก็พูดขึ้น
"เอาเถอะพลอย สู้เขาหลินฉันพาแกมาแล้วเต็มที่" และแป้งก็จับมือรรินดาแน่น
"แป้ง! หลินมันไม่ใช่แกกับฉันน่ะ" เนื่องจากเธอทั้งสองคนเป็นคาสโนว์วี่ตัวแม่ การควงผู้ชายไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่สำหรับรรินกับเจินแล้วไม่ใช่
"เอาเถอะนะพลอย ฉันพามาที่นี่ทำไมแกก็รู้ ที่นี่มีแต่คนรวยและไฮโซ ถ้าหลินมันจะหาคนที่สนใจซักคน มันก็ไม่มีอะไรเสียหายมากมายหรอก" และแป้งก็มองไปรอบๆ
ซึ่งคลับชื่อดังแห่งนี้ส่วนมากก็มีแต่คนรวยๆ กับจำพวกไฮโซทั้งหลายแหล่จริงๆ ถ้าจะหาให้เพื่อนรักคุยด้วยทั้งทีต้องดีที่สุด คนที่สแกนเก่งระดับโนหนึ่งอย่างเธอ มีหรือจะพลาด