Tempting You

"HINDI MO BA AKO NAIINTINDIHAN?  MALI ANG OUTLINE MO!  ANG DESIGN! MALI ANG SUKAT! MALI ANG LAHAT! " He shouted and throw the folder at his employee.  "You're so stupid! ULITIN MO YAN AND MAKE SURE TAMA NA ANG LAHAT OR ELSE YOURE FIRED!" He shouted again.  Mabilis namang kinuha ni Patricia ‘yung folder at lumabas na. I saw how frustrated he is pero mabilis lang din ‘yung nawala at binatuhan ako ng tingin. "Do I have an important meeting today?" He asked me. Agad naman akong lumapit at umupo.  "Meeting with Mr. Perez is your only meeting for today, Sir. But Sir Gab told me that you need to review our monthly income ASAP!" I said.  Kinuha niya yung folder at bubuksan na sana ‘yun pero parang bigla siyang may naalala.  "How's our clients. Tumawag na ba sila?" Shit!  Paano ko ba sasabihin ‘to sa kanya kung mainit ang ulo niya? Pero anong magagawa ko? This is my job.  "Nag-backout na po sila," I said. Agad siyang napaiwas ng tingin sa akin at halata ko ang galit niya.  "Lahat sila?!" He shouted at me.  "O-opo," I answered nervously.  He look away and I heard his deep sigh.  "GET OUT! Pwede ka nang umuwi," sigaw niya. Nag madali naman akong sumunod sa kanya. Lumabas ako at dumiretso sa lamesa ko para ipatong dun ang mga gamit ko at kunin ang bag ko. Haaaaaysssss! Sanay na ako. Ganito talaga ang naging cycle ng buhay ko sa loob ng 8 months na pagtatrabaho ko sa kompanya niya. Nagmadali na akong lumabas at napansin ko ang kotse ko na naka-park sa may kanto, mabilis akong lumapit dun at sumakay.  "Good evening, Ma'am Breigh," bati ng driver ko.  "Manong, ‘di ba po sinabi ko sa inyo na ‘wag n’yo na po akong sunduin?" sabi ko.  "Pasensya na, Ma'am. Si Sir kasi ang nag-utos sa kin, eh," sabi nito. Haayyyssss... Si Dad talaga, ohhh. Hinatid na niya ako sa condo ko at umalis na rin ito. Pag-akyat ko sa room ko ay pabagsak akong nahiga sa kama ko. Nakakapagod ang maghapon ko!!! Maya-maya pa ay biglang nag-ring ang cell phone ko, mabilis ko naman ‘yung sinagot nang makita ko sa screen ng phone ko na si Dad ‘yun. "Dad?" [Did you come home safely?]  "Yeah. Pero ‘di ba sinabi ko na sa’yo na kaya ko na po ang sarili ko. You dont have to worry," I said. [Pinasundo lang naman kita, My Princess, gabi na kaya hindi ako mapakali. Hindi pa ba sapat na pinayagan kita na pumasok sa kompanya ng lalaking ‘yun kahit may sarili ka namang kompanya na dapat asikasuhin?] Haayyyssss... Nahalata ko sa boses ni Dad na nagtatampo pa rin siya. "About po dun, may nag-backout na clients sa kompanya ni Castiel...dont tell me---sa’yo sila nagpagawa ng building instead na sa amin?" [Well.. In that case, labas na ako diyan.  It's my work, Princess, hindi naman pwedeng tanggihan ko ‘yun. And in business, it’s really hard to trust that Company... lalo na kung madami na itong bad records. ] . . Napahinga ako nang malalim. Dad has a point! Mga tatlo na kasi ang naging palpak na building na ginawa ng kompanya ni Castiel, ‘yung isa... mahinang lindol lang ay nagkaroon agad ng fault lines sa dingding, ‘yung isa naman ay mali ang design kaya inayawan ng kliyente at ‘yung issue lately na mga low quality materials daw ang mga ginagamit namin kaya hindi na rin ako magtataka kung bakit halos wala ng nagpapagawa sa amin. Pero on another thought, hindi naman si Castiel ang may kasalanan ng mga ‘yun ehh, kung hindi ang mga subordinates na inuutusan niya. Naawa na nga ako sa kanya kasi halos lahat ng sisi ay sa kanya ibinibintang. :( "Pero Dad, pwede bang tanggihan mo ‘yung isang kliyente? Para samin naman sila pumunta... Please?" I ask for a favor. I heard my Dad sighed a little.  [Hay naku, Breigh.” Ano bang gusto mo? Tayo naman ang malugi?] Dad asked.  "Isa lang naman ‘yun, Dad, ehh.”  “Sige na. Pleaseeee." "Hays. Okay sige na," Dad said. I smiled because I know that he can't resist me.  "Waaahhhh. Thank you, Dad! I love you! I love you!" sabi ko at napatawa naman siya sa kabilang linya.  "Kung hindi lang ako nangako sa Mommy mo na susuportahan kita sa lahat ng gusto mo, hindi ko gagawin toh. Takot lang akong multuhin non, eh," sabi pa ni Dad kaya ako naman ang napatawa dahil dun.  "Magandang multo naman si Mom, Dad,"I said.  [Syempre naman.]pagsang-ayon niya.  "Sige na, Dad. I need to hang the phone call. Hindi pa ako kumakain, eh." [Okay. Make sure that you eat well and bisitahin mo naman ako.] "I will Dad. Maybe this Sunday," I said. [Okay. Good night.] "Good night and I love you, don't forget to take your med and don't forget na tanggihan ‘yung isang kliyente huh," I said in giggle. "Sige." Tooot Toot Napahiga na lang ulit ako. By the way, Im Breigh (pronounce as Brey) Eternity Walkerson... Well, mas kilala ako sa Company na Breigh Gonzales, ginagamit ko ang last name ni Mama nung dalaga pa siya sa pinagtatrabahuhan ko ngayon. Bakit?  Simple lang, ayoko kasing makilala ako ni Castiel Denford dahil kung malalaman niya na isa akong Walkerson---katapusan ko na! Kalaban kasi ng Company namin ang kompanya niya, pero wag kayong judgemental okay?  Hindi ako yung tinatawag na look out o SPY sa kompanya nila...talagang gusto ko doon mag trabaho. Kahit may sarili kaming kompanya at dapat nagma-manage na rin ako dun sa mataas na posisyon, mas pinili ko pa rin na maging Secretary lang ni Castiel. Siguro nag tataka na kayo kung bakit at sobrang curious na kayo... Ang totoo kasi, Castiel is my ultimate love, my first love and sana last love na rin. Pero hindi niya alam na may nararamdaman ako sa kanya, sapat na para sakin ang malapit ako sa kanya at nakikita ko siya araw araw.  Para ba akong tanga? Wala akong magagawa eh, pasensya na... Mahal na mahal ko talaga siya. Nakilala ko siya noong high-school student pa lang ako, all girls ang pinapasukan ko and all boys din naman siya. Ang unang beses na pag kikita namin ay ang unang beses na tumibok ng mabilis ang puso ko. That time, late dumating ang sundo ko kaya naman halos ako na lang ang junior student na nag hihintay sa may waiting area ng school namin nang biglang may tatlong lalaking lumapit sakin at gustong kunin ang pera ko. Ibibigay ko na lang sana ang lahat ng pera ko sa kanila dahil mas mahalaga ang safety ko pero...  "HOY! "Sigaw ng isang lalaki na sumulpot sa may gilid. Parang nag slow motion pa ang pag lapit niya sa pwesto namin habang ako naman ay sa kanya lang nakatingin. Tinabig niya ang kamay ko na may hawak na wallet na naiwan sa ere ng ibibigay ko na sana sa mga lalaki. Nang makalapit na siya....  "Sino ka ba huh?!" maangas na tanong nung pinaka-leader yata nung tatlong lalaki.  "Hindi n’yo ako kilala? Mukhang taga-kabilang private school kayo ahh! Dapat kilala niyo ako. Sikat ako dun," maangas din na sagot niya. "Pre.. Tagilid tayo dito. Tara na," rinig Kong bulong nung isang lalaki sa leader nila. "Sa lahat ng ibu-bully n’yo, ang girlfriend ko pa talaga? ALIS!" sigaw niya dun sa mga lalaki at nag madali na nga silang umalis. Sa kanya lang ako naka tingin at medyo nag-lean down siya para pantayan ang mukha ko, lalo akong napa tahimik ng mag ka face to face kami. Dahil to be honest, talagang ang gwapo niya. Dug dug Dug dug "Sa susunod na i-bully ka ulit nila, Miss, sabihin mo boyfriend mo ko. Ako nga pala si Castiel," pakilala niya sakin and he smiled. He lend his hand to me and when Im about to reach it---- "Babe!" Napatingin siya sa babaeng tumawag at inalis na niya ang kamay niya na makikipag-shake hands sana sa kin. Agad siyang lumapit dun sa babae at nakita ko kung paano niya halikan ang pisngi nito. Masaya silang umalis na magkahawak pa ang mga kamay. Doon ko nalaman na girlfriend niya pala ang senior student na yon. Yun ang first heartbreak ko. Pero matagal na yun. Mga walong taon na rin ang nakakalipas at ngayon na nag ta-trabaho na ako sa kompanya niya bilang secretary... Alam ko kung may girlfriend na ba siya o wala dahil ako ang may hawak ng schedule niya---and sa awa ng tadhana sa akin, WALA PA SIYANG GIRLFRIEND!!!