“โถ...ทูนหัวของแม่” อัยย์ญาดาจูบแก้มลูกสาวด้วยความรักสุดหัวใจ ที่แท้แม่หนูน้อยแค่อยากอ้อนให้เอาใจเท่านั้น เธอกระซิบเสียงแผ่วหวาน “แม่จ๋าไม่เหนื่อยหรอกนะคะ เดี๋ยวแม่จ๋าจะเล่านิทานให้น้องเอ๋ยฟัง...เรื่องสุดสาครที่น้องเอ๋ยชอบไงคะ”
“ว่าไงคะน้องเอ๋ย...หนูทานอะไรหรือยัง”
เสียงห้าวกังวานที่ดังขึ้นทำให้สองแม่ลูกชะงัก อัยย์ญาดาไม่ยอมหันกลับไปแต่ลูกสาวตัวน้อยกลับผละจากอ้อมกอดแม่แล้ววิ่งไปหาร่างสูงสง่าที่ประตูห้องพร้อมทั้งจูงมือให้เดินเข้ามาขณะป้าเปรมมองตามชาครินทร์ทว่าต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้กับท่าทีหลายอย่างของเจ้านายที่ทำให้เธอประหลาดใจ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดห้องพักหรูซึ่งกินเนื้อที่ชั้นบนสุดถึงสามชั้นของโรงแรมให้สองแม่ลูกที่แม่บ้านไม่รู้ว่าทั้งสองมีสถานะเช่นไรกับชาครินทร์กันแน่เพราะห้องพักที่เธอดูแลมีไว้สำหรับแขกคนสำคัญของประธานบริหารรามพิพัฒน์เท่านั้น ทั้งเขายังมาค้างคืนที่นี่ซึ่งโดยปกติแล้วชาคริ
