Chapter I
980 Words
Hikari Villa Gracia's POV
...
"God!" Napatayo ako sa kinauupuan ko nang maalala na may family date pala kami ngayon. God! for sure pagagalitan nanaman ako ni Grandpa, I always forget things tuwing nasa school ako. *sigh* male-late na ako inayos ko pa kasi yung project ko para bukas .
This day is so exhausting. Kaagad kong inayos ang gamit ko bago nagpunta sa car park.
"Miss kari, medyo late kana po lumabas ah?" bungad na wika sa'kin ni Kuya Christ. Personal driver ko na ina-sign ni Grandpa.
"Oo nga po, I have a lot of things to comply with.”
Bumuntong hininga muna ako bago i-dial ang number ni Grandpa at sumakay sa sasakayan.
*Ringing*
“Where are you?” my Grandpa greeted me.
"I'm sorry, Grandpa marami po kasing ginawa sa school ngayon pero we're on our way"
“We'll wait you here hija, take care.”
Then he hanged up the call.
...
Pagkababang-pagkababa ko sa sasakyan ay kumaripas ako ng takbo sa loob ng bahay to fix my self.
*Hour past*
Isang simpleng dark red dress lang ang sinuot ko and paired it with 3 inches sandals. I immediately get my purse na naka patong sa kama at agad na bumaba sa sala. Naabutan kong nag aabang sa ibaba ang pinsan kong si Jerand.
"You ready? you took so long.”
"Sorry, I have a lot of things need to d—”
"It's okay let's go!"
...
Nag mamali kaming pumasok sa restaurant at humalik sa pisngi ng aking lolo at lola.
"How's your day?"
"Fine, Grandm,” I simply answered and faked my smile.
"Hikari Falcon Villa Gracia!!"
Lumapit sakin si Samara at niyakap ako ng mahigpit, she's my cousin too at my father side. Samantalang, si Jerand is my cousin at my mother side.
"Bakit ngayon kalang huh?, how are you?" tanong nya matapos akong yapusin. This is how she greet me, kung minsan pa nga ay bigla-bigla itong hahalik sa aking pisngi ng hindi ko namamalayan.
"I'm fine, kamusta ang company?" balik-tanong ko nang 'di na maungkat pa ang pagka-late ko sa event na 'to.
"Don't ask about it.” Malalim itong bumuntong hininga. “Have you seen Jerand?"
"Yes! he accompanied me awhile. Bakit?"
"I'll just have to talk to him, few things related to our business partnership.”
Tumango ako kasabay ng pag alis nito, kumuha ako ng pag kain sa isang malaking buffet table bago umupo sa harap ng mesa kung saan naroroon ang ilan sa mga kamag-anak namin. Habang nag uusap sila ay tahimik akong kumakain.
Naalala ko nanaman sila mommy at daddy, they dies because of a plane crash a long time ago.
...
5 years ago ..
Lumapit sakin si grandma na umiiyak habang nag hahabol ng hininga. Binuksan nya ang isang flat screen TV Dito sa kwarto ko, habang binubundol na ako ng kaba dahil sa reaksyon nya.
News Update
Yan yung nabasa ko kaagad, kasunod ng isang "A plane to London was crashed down the southern part of Isla Madrigal...
Tumulo kaagad ang luha ko dahil sa kabang nararamdaman ko. I was just hoping na mali ang iniisip ko dahil kakauwi lamang namin nila Grandma matapos ihatid sa Airport ang parents ko.
Tumakbo ako papalabas habang sunod-sunod ang patak ng luha ko.
Sumakay ako sa sasakyan to drive over pero hinatak ako ni Samara at niyakap, doon ako naiyak ng sobra at mahigpit na yumakap sa kanya.
"Be strong Hikari, let's pray!"
...
"Why are you crying?" Nagulat ako kay Grandma nang pahirin nito ang luha sa pisngi ko, I didn't notice my self crying.
"I just miss them *smile*" I answered not denying what really makes me cry, there are always the reason of these tears. And, it will remain forever.
"We miss them too, don't cry Hikari they're always here for you. Guiding you from everything what you're doing"
Ngumiti ako kay Grandma at tumango sabay yakap sa kanya .
"Take this *smile*"
Singit ni Jerand kaya napabitaw ako kay Grandma, marahan niyang kinuha ang braso ko at isinoot dito ang isang bracelet.
"Hindi ko naman birthday or anything?"
"Take it as my early gift *smile* wag ka ng umiyak hindi bagay sayo"
"I know" Pilit kong sagot at pinahid ng marahan ang mga luha sa aking pisngi.
"Marami kaming nakapaligid sayo, you can hug us if you needed. You can cry on my shoulder if there's nothing you can cry with"
Yumakap ako sa kanya at Itinanday ang ulo ko sa balikat nya.
"Thank you!"
Mahal talaga ako ng family ko kahit wala na sila Mommy. Without my parents while growing up is miserable but having these family is a gift. I thank god for it.
...
*Next Day*
Bumangon ako ng maaga at sinimulan na ang aking morning rituals.
Brush here ..
Brush there ....
Brush anywhere ....
Pag katapos ay nag suot lang ako ng simpleng itim na jeans at white shirt.
I went downstairs and greeted our maids.
"What's the menu for today?"
Tanong ko kay yaya Beth at umupo sa upuan.
"Meatloaf at your service baby girl" Sagor nito sabay hain ni yaya ng paborito kong pagkain. Mabilis akong natapos sa pagkain bago pumasok sa school.
After my class dismissed ay naisipan kong dumaan sandali sa puntod nila Mommy. This is my favorite place when I need to think or I have to calm my self.
Inilapag ko yung bulaklak na pinabili ko pa kay kuya Christ at pinagpagan ang puntod nila.
Martina Falcon
Born :Dec 27 ****
Died : July 05 ****
*************
Janilo villa gracia
Born :July 18 ****
Died :July o5 ****
*************
I lighted a candle on it at sandaling nagpahinga sa damuhan habang mag isang nagsasalita about them.
"How I missed you so much Mom, Dad. If I could just bring back the time, gusto kong ulit-ulitin yung kasama ko kayo. It's been so many years and yet I can't still believe you're gone. Lumaki naman ako ng maayos with my Grandparents pero bakit there is always a piece of me that is missing?"
- Writer
