Chapter 5
1525 Words
Hikari Villa Gracia ’s POV
...
Kanina pa ko naka upo dito sa kama at kumakain. Dinalhan kasi ako ni Zack ng pag kain pagkagising ko, hindi na ko tumangi dahil gutom na ako.
“Miss, ubusin muna po ang gatas bago dumating si Master!"
“Zack, can I ask you?”
Ibinaba nya ang hawak nyang magazine at tumingin sakin ng naka ngiti. Napa ngiwi ako when I realized how cute he is when he smile. Darn him, why do he have to smile like that.
*sigh*
“Nag tatanong kana po Miss Hikari” Tugon nya habang nagpipigil ng tawa pero agad rin nag balik sa pag babasa ng magazine.
What the!? bastard!
“What is his name?”
“Serviguel Fustante”
Serviguel? so Serviguel pala yung name nya. Masiyadong mahaba, maybe I can call him Sevi for short.
“Bakit Master ang tawag mo sa kanya?”
“Dahil amo ko siya Miss Hikari, I am a trustworthy butler of their family”
“Then why do he want to marry me?”
“Siguro dahil maganda ka?”
Napabuntong-hininga nalang ako dahil sa mga sagot nya, I can’t get a better answer with this cute guy. He’s just cute but there is something he is hiding from those answers. I have to know it soon.
“Bakit ba kaylangan nya ng temporary wife? please Zack I need the truth”
Tumahimik ito saglit bago nagsalita. I saw him sighed
“Sa ngayon, mahirap ipaliwanag ang lahat at hanggat maaari ayaw naming ipaalam sayo, maganda ng wala kang alam kesa naman malagay sa panganib ang buhay mo” He answered me. Ibinaba niya ang hawak na magazine at mabilis na tumayo upang lumabas ng kwarto.
After his answer, I realized the hidden danger from where I am now. They got to be kidding me if they don’t want me to be in danger, then what is it? Why the hell I am here?
Definitely they are putting me in danger and no matter what is it, I guess I am now involve to tha man now!
..
Mahimbing akong natutulog nang magising ako sa malamig na angin na pumapasok mula sa bukas na bintana nitong kwarto, tumingin ako sa isang malaking orasan na naka sabit sa pader.
1:38 am.
Tumayo ako upang isinara ang bintana at agad ding bumalik sa kama upang matulog ngunit hindi na ko dinadalaw ng antok. kung kaya’t tumayo nalang akong muli at Pumunta sa terrace nitong silid.
Malamig ang simoy ng hangin at bilog ang buwan. It’s nice to stare at it at this darkness.
Umupo ako sa isang stool at nag tapis ng kumot and gazed those stars shinning from everywhere. Habang nakatingin ako sa langit ay sandaling pumasok sa isip ko sila Grandma at Grandpa and ask my self a few questions, If how are they? if they know where I am o kung nag aalala na ba sila sakin dahil hindi ako nakapag paalam nung araw na umalis ako para mag punta ng mall.
Nasa ganoong pag iisip ako nang maka rinig ako ng pag uusap sa baba nitong terrace. Mainggat akong umusog upang marinig ko sila ng maayos.
“Dito kayo, susunod nalang ako” Dinig ko sa isang boses ng lalaki.
“Kill them all lalo na si Serviguel” Wika ng isa pang lalaki. Napatakip ako ng bibig at sumandal sa pinto nang hindi ko inaasahang matabig ang isang bagay sa likuran ko, bumagsak ito at nag bigay inggay.
“May tao sa taas!! ” Sigaw ng isa at sunod-sunod akong pinaputukan ng baril ngunit may mga kamay na nag hatak sakin papasok sa silid, dahil sa madilim ang kwarto ay hindi ko siya makilala. Naka takip ang mga kamay nya sa aking labi habang patuloy ang mga balang tumatama sa terrace. Hindi ko mapigilang umiyak sa naiisip na gusto rin akong pataying ng taong ito---
“Don't panic its me, just stay here” Bulong nya na kaagad nakapag pakalma sakin, it's him my future husband.
Tinanggal nya ang naka takip na kamay sa bibig ko at hinawakan ang mga kaliwang kamay ko, lumabas kami ng pinto habang wala parin akong gaanong makita dahil sa madilim ng paligid. Patay ang lahat ng ilaw sa buong bahay kaya hindi ko maiwasang kabahan lalo pa’t may mga lalaking may hawak na baril ang naka pasok sa loob ng bahay.
Bumaba kami sa hagdan ng tahimik buhat ang kabang nararamdaman ko at panginginig ng kalamnan sa kung ano-anong pag-iisip dahil sa mga narinig kong nais ng mga taong iyon na patayin ang mismong lalaking umaalalay sakin ngayon.
Why is this happening?
Anong ginawa ng lalaking ito para pag planuhan nilang patayin?
Why do I have to be with this kind of situation!
Naka rinig ako ng mga yapak na papalapit, natakot ako at napa ngiwi nang maramdaman ang malamig na bagay sa sinido ko, nasa likod kasi ako nung baliw na lalaking naka hawak sa kamay ko.
Oh my god!
Is this is my last day?
Naramdaman nya siguro ang pag hinto ko at biglang panlalamig ng kamay kaya binitawan nya ang kamay ko. Mas lalo akong kinabahan sa ginawa nya at di ko namalayang namasa na ng luha ang mga mata ko.
Wala akong makita sa paligid, nararamdaman ko lang ang mala Bakal na naka dikit sa sintido ko. I know it was a gun that any time will burst my head off. I felt so scared and hopeless, how will I continue my life as what my Grandparents want me if my life will ends here.
May taong humawak sa leeg ko kaya napangiwi, lalo na nang dumiin pa ang malamig na bagay na ito sa sintido ko.
Sunod-sunod ang pag luha ko at hindi alam ang gagawin hanggang sa naka rinig nalang ako ng pag daing sa kaliwang tenga ko kasunod ang pag bitaw ng kung sino mang naka hawak sakin, maging ang malamig na bagay na naka tututok sa akin.
*Lights on*
“Ahhh! ” Napatili ako nang makita ang katawan ng isang babaeng naka ratay sa sahig at naliligo sa sariling dugo. Napa takip na lamang ako ng kamay sa aking mukha.
“Turn back!” He ordered me na agad ko namang ginawa sunod kong naramdaman ang payakap niya sakin. His hugs makes me feel safe after the happenings, why?. He kissed my hair at mas hinigpitan ang yakap sakin.
“Master, napasok po tayo. Pero naharang na po nila Nile------
Narinig ko ang papalapit na boses ni Zack habang nananatili akong naka suksok sa dibdib ni Sevi, ngunit naputol siya sa pagsasalita na hindi ko alam kung bakit.
“Let’s talk about it later” Dinig kong sambit ni Sevi bago ako igaya papasok sa kwarto at saka ako umupo sa couch.
“W-what's happening?”
Tanong ko sa kanya habang wala sa sariling naka tingin sa malayo, this was the first time na nakakita ako ng bangkay ng isang tao habang naliligo sa sariling dugo. I don’t know how will I react or how my self get over about it.
“Just forget it”
“Forget it?, how can I?, halos mamatay na ako kanina?”
“Hikari, if you don’t want to experience worst than that thing, then forget about it!”
“F-forget…”
“If you can’t then I have nothing to do that!” May diin sa tono niyang sagot at tumingin sakin ng malalim.
“I don’t want to experience it again… or worst than it… and I can’t forget it… it was a bathing corpse in blood, it was a nightmare that will bothers me everynight.. It was----
Hindi ko na tinuloy pa ang gusto kong sabihin, I can’t keep my self crying. My eyes were teary looked at him. This is my only way to release my emotion and what inside me that keeps on bothering me. I want to cry cause i’m scared.
“Dammit!” He cussed at marahang pinisil ang dulo ng kanyang ilong at napapikit ng bahagya, I don’t know if he's pissed of me pero nagulat ako ng bahagya siyang tumabi akin sa upuan at mabilis akong niyakap ng walang sinasabi.
Why do he have to hug me?
Why do I have to feel I need it?
Hindi ko alam kung anong nag tulak sakin nang gumanti ako ng yakap sa kanya at doon humagulgol sa balikat nya. Ilang minuto kame sa ganoong posisyon hanggang sa makaramdam ako ng antok at isinawalang bahala na ang lahat.
...
Nagising ang diwa ko sa mainit na mga labing dumampi sa noo ko. Nanlaki ang mga mata ko ng mapag tantong napaka lapit nya sakin. I gulped and a suddenly felt hard in breathing!. When his eyes met mine, my body frozen and stuck to his gazed.
Umayos siya ng tayo at umupo sa gilid ng kama kung saan ako naka higa bago nag salita.
“I have to leave but I promise to be home early”
“A-aalis ka?” Bigla akong napatayo sa sinabi nyang pag-alis, bigla din ang pag dagungdong ng kaba sa dibdib ko katulad kanina. Suddenly I remembered everything what happened last night and it started to fright me again.
“Don’t worry i’ll go home early, Zack and Nile will watch you”
“P-pero ? what if bumalik----
“Hush, they won’t... they won’t.. calm down okay?” He said and gently pinch my cheek pagkatapos ay hinagod nya ang buhok ko. Slowly he wiped my tears away.
Who are you?
Who are you Serviguel?
“ Go back to sleep ”
- Writer
